رگ‌تک

رگ‌تک (RegTech) یا فناوری‌های تنظیم‌گری از ترکیب دو واژه Regulatory و Technology ساخته شده است؛ به معنای «کاربرد نوآورانه فناوری برای سازگاری و تطبیق‌پذیری کارآمد و کم‌هزینه با قوانین و مقررات. این مفهوم بعد از بحران مالی 2008 در پاسخ به افزایش استارتاپ‌های فین‌تک و افزایش حجم داده‌های دیجیتال در صنعت مالی و در پی آن افزایش قوانین مالی شکل گرفت تا در عین حفظ کارآمدی همراه با کنترل هزینه‌ها، بانک‌ها، موسسات مالی و استارتاپ‌های فین‌تک حداکثر تطبیق‌پذیری با قوانین جدید را در کمترین زمان ممکن داشته باشد؛ در قدم‌های بعدی این مفهوم به کار تنظیم‌گران نیز آمد و رگولاتورهای مالی نیز در مراحل قبل و بعد از مقررات‌گذاری از جنبه‌های گوناگون تصمیمات خود باخبر می‌شوند که بتوانند بهترین تصمیمات را بگیرند.
در جهان طبق بررسی‌های دیلویت نزدیک به ۵۰۰ کسب‌وکار رگ‌تکی فعالیت می‌کنند و در ایران طبق بررسی‌های راه پرداخت حدود ۱۰ کسب‌وکار رگ‌تکی فعال هستند.

رگ‌تک ۵ حوزه اصلی دارد: تطبیق، مانیتورینگ تراکنش‌ها، گزارش برای رگولاتورها، مدیریت ریسک و مدیریت و کنترل هویت.