پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
دیوید هامفری و همکارانش در نشریه علمی پول، اعتبار و بانکداری در یک مطالعه بین کشورهای مختلفی به نتایجی درباره پرداخت‌های نقدی و الکترونیک دست پیدا کردند. به نوشته آنها سیستم پرداخت در هر کشور بازارهای آن کشور را به حرکت درمی‌آورد. بین سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۹۳ در ۱۴ کشور توسعه‌یافته ۱۱۹ میلیارد پرداخت بدون پول نقد در سال ۱۹۹۳ انجام شده بود که نسبت به سال ۱۹۸۷ رشد ۳۴ درصدی داشت. با احتساب آمریکا در این محاسبه، رشد پرداخت‌های الکترونیک بین این سال‌ها با افزایش ۶۲ درصدی همراه بوده است. در مجموع پرداخت‌های الکترونیک در بعضی کشورها یک‌دوم پرداخت‌های نقدی و در بعضی دیگر از کشورها حدود یک‌سوم پرداخت‌های نقدی بود.
در سال‌های بعدی پرداخت‌های الکترونیک روزبه‌روز افزایش یافت. شان اوبرین در تحقیق تازه‌تری در ژوییه ۲۰۱۴، این را نشان داده است. طبق بررسی او، درصورتی‌که میزان پول پرداختی کمتر از ۲۰ دلار باشد، احتمال پرداخت نقدی تا ۹۱درصد افزایش پیدا می‌کند. در صورت بیشتر بودن هزینه از ۲۰ دلار، احتمال پرداخت غیرنقدی به ۵۷ درصد می‌رسد. در میان افرادی که پرداخت الکترونیک را شروع کرده‌اند، تقریباً ۳۰درصد امکان استفاده از پول نقد وجود دارد. اما زمانی که مبلغ پرداختی از ۲۰ دلار کمتر باشد، باز هم این احتمال افزایش پیدا می‌کند و به ۴۹درصد می‌رسد.
این محقق معتقد است پرداخت‌های الکترونیک در آمریکا رشد فراوانی داشته و در ۲۰ سال گذشته بسیار وسیع شده. میزان استفاده از کارت‌های اعتباری از نقل و انتقال ۸.۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۰ به ۴۷میلیارد دلار در سال ۲۰۱۲ رسید؛ افزایشی ناگهانی به بیش از پنج برابر. بعد از آن استفاده از کارت‌های اعتباری باز هم بیشتر شد. با این حال طبق بررسی اکتبر سال ۲۰۱۲، در مقایسه با کارت‌های اعتباری که ۴۵.۶ درصد پرداخت با آنها انجام شده، هنوز پرداخت با پول حجم بیشتری از مبادلات را در اختیار دارد. پرداخت نقدی بیشتر در معاملات خرد انجام می‌شود و پرداخت الکترونیک به سمت تسهیل مبادلات درشت رفته است. گرچه بسیاری می‌گویند پرداخت نقدی شیوه‌ای نیست که ترجیح بدهند، اما هنوز بسیاری از پرداخت‌های آنها با همین شیوه انجام می‌شود. در میان افرادی که پرداخت نقدی را به پرداخت با کارت ترجیح می‌دهند، پرداخت‌های زیر ۱۰۰ دلار در بیشتر موارد نقدی و پرداخت‌های بیش از این مقدار در ۴۲درصد موارد نقدی انجام می‌شود. در میان افرادی که پرداخت غیرنقدی و با کارت را ترجیح می‌دهند، بیشترین حجم مبادلات با کارت انجام می‌شود. اما ۵۳درصد خریدهای زیر ۱۰دلار آنها نیز نقدی انجام می‌شود. مشخص نیست دلیل این مسئله اجبار به پرداخت نقدی برای مبالغ پایین‌تر از ۱۰ دلار بوده یا ترجیح خود افراد.
محقق دیگری به نام کلی در سال ۲۰۰۶ تلاش کرد رفتار مشتریان موقع پرداخت را با استفاده از پژوهش‌های مالی تحلیل کند. او متوجه شد شاخص‌های مالی از جمله درآمد، تعداد موسسات مالی، داشتن خانه و تحصیلات با پرداخت الکترونیکی و تمایل بیشتر به سیستم‌های پیشرفته پرداخت ارتباط دارد. کار کردن با بیش از یک سیستم پرداخت مالی هم رایج‌تر شده و بعضی افراد از سیستم‌های متنوع استفاده می‌کنند تا امکانات بهتری برای پرداخت داشته باشند.
احتمال اینکه فردی پرداخت با کارت را به پرداخت نقدی ترجیح دهد تا حد زیادی وابسته به درآمد و میزان تحصیلات اوست. با افزایش میزان تحصیلات، گرایش به پرداخت با کارت بیشتر می‌شود. تحصیل‌کرده‌ها ۶۰درصد بیشتر از دیگران به پرداخت غیرنقدی علاقه دارند. درآمد بین ۲۵ هزار دلار تا ۲۰۰ هزار دلار احتمال ترجیح پرداخت با کارت را بین دو تا چهار برابر نسبت به درآمدهای کمتر از ۲۵ هزار دلار افزایش می‌دهد. داشتن درآمدی بین ۲۵ هزار تا ۷۵ هزار دلار احتمال گرایش به پرداخت غیرنقدی را بین چهار تا هفت برابر می‌کند. این احتمال در صورت وجود درآمد بیش از ۷۵ هزار دلاری به ۱۴ برابر می‌رسد.
تفاوت‌های دیگری هم پیدا شده که در ترجیح یک سیستم پرداخت بر دیگری مؤثر است. نژاد، قومیت، جنسیت و میزان تحصیلات نیز بر این انتخاب اثر دارند. البته تحقیقات هنوز مشخص نکرده که هر یک از این عوامل بر انتخاب کدام سیستم تأثیرگذارترند. اما مشخص‌ترین عاملی که هیچ تأثیر خاصی بر ترجیح شیوه پرداخت افراد ندارد، سن است. بزرگسالان نیز پرداخت‌های غیرنقدی را ترجیح می‌دهند و این امر با وجود نو بودن، مخصوص جوانان نیست.
منبع: فرصت‌امروز