پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
سیگنچر بانک (Signature Bank) نیز همچون سیلیکوین ولی، قربانی آشفتگی‌های بانکی ایالات متحده طی هفته اخیر شد. تنها دو روز پس از آن‌که بانک سیلیکون ولی، در جریان بزرگ‌ترین فروپاشی بانکی تاریخ پس از بحران مالی 2008 میلادی، با میلیاردها دلار سپرده سقوط کرده و به دست مقامات رگولاتوری بسته شد، کار بانک آمریکایی امضای نیویورک نیز به تعطیلی کشید.
مقامات رگولاتوری ایالات متحده آمریکا، روز یکشنبه، بانک امضا یا سیگنچر بانک مستقر در ایالت نیویورک را هم تعطیل کردند تا سومین شکست بانکی بزرگ در تاریخ بانکداری ایالات متحده رقم بخورد.
به گفته دپارتمان خدمات مالی ایالت نیویورک، همانند آنچه که در خصوص سیلیکون ولی نیز شاهدش بودیم، شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) کنترل بانک امضا را در دست گرفته است. بانکی که تا پایان سال گذشته میلای، بالغ بر 110.36 میلیارد دلار دارایی و 88.59 میلیارد دلار سپرده داشت.
البته، وزارت خزانه‌داری ایالات متحده و سایر رگولاتورهای بانکی، در بیانیه‌ای مشترک اعلام کرده‌اند که به منظور محافظت از سرمایه کلیه سپرده‌گذاران دو بانک سیلیکون ولی و سیگنچر بانک، پول همه سپرده‌گذاران به‌طور کامل پرداخت خواهد شد و قرار نیست هیچ‌کس متضرر شود.
تعطیلی سریع دو بانک بزرگ آمریکایی، آن هم در عرض تنها دو روز، موجی از شوک را به جان صنعت بانکداری، وال استریت و واشگنتن انداخته است. بانک سیلیکون ولی، که در سال 1983 میلادی راه‌اندازی شده و سقوط آن، از زمان فروپاشی واشنگتن میچوال (Washington Mutual) در سال 2008، بزرگ‌ترین شکست بانکی در تاریخ بانکداری ایالات متحده آمریکا است، روز جمعه، 10ام مارس و پس از تحمل دو روز جنجالی در بورس، سقوط کرده و در همان نیمه‌های روز توسط رگولاتورها بسته شد.
تنها دو روز پس از این‌که کنترل این بانک به شرکت بیمه سپرده فدرال واگذار شد، در روز یکشنبه نیز بانک امضای نیویورک به یک‌باره به دست رگولاتورها بسته شده، با این توجیه که قصد دارند از ریسکی که آن را ریسک سیستماتیک می‌نامند، جلوگیری کنند. بانکی با قریب به 90 میلیارد دلار سپرده و 40 شعبه در سراسر کشور.
سیگنچر بانک 24 ساله، در سال 2018 بود که تصمیم سرنوشت‌ساز خود را مبنی بر فعالیت در حوزه تامین مالی شرکت‌های رمزارز اتخاذ کرد و اکنون، به نظر می‌رسد که بعد از فروپاشی هولناک امپراتوری سم بنکمن فراید، اف‌تی‌ایکس (FTX) و سقوط‌های دومینویی بعد از آن، بانک‌ها نیز در امان نیستند. بانک امضای نیویورک، سال قبل و بعد از جریانات اف‌تی‌ایکس و آلامدا ریسرچ، به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفت و اینک، با سقوط آن، ردپای رمزارزها در ناکامی‌های مالی پررنگ‌تر شده است.
البته، مهم‌ترین دلیلی که به زعم متخصصان باعث سقوط سیلیکون ولی و سیگنچر بانک شده، افزایش نرخ بهره‌ها توسط فدرال رزرو آمریکا است. دیوید یرماک (David Yermack)، استاد مدرسه کسب‌و‌کار اشترن دانشگاه نیویورک (NYU Stern School of Business) در این‌باره می‌گوید «فکر نمی‌کنم رمزارزها تاثیر زیادی داشته باشند. کریپتو در چنین مواردی معمولاً یک نظاره‌گر است. درست مثل شرکت‌هایی که (در این مؤسسات) سرمایه‌گذاری کرده‌اند».
معتقد است که در مورد سقوط سیلیکون ولی، «واقعاً تنها نقشی که کریپتو داشته، سپرده‌گذاری سیرکل در این بانک بوده که بسیار هم مستعد ریسک بود»؛ فقط همین. به زعم یرماک، مشکل اصلی که باعث سقوط بانک‌های کوچکی همچون سیلیکون ولی و سیگنچر شده، رویکرد خود این بانک‌ها و تاحدودی سیستم‌های رگولاتوری بوده است. زمانی‌که نرخ‌های بهره سال گذشته توسط فدرال رزرو افزایش پیدا کرد، طبیعی بود که ارزش اوراق بهادار افت کند. اما بانک‌ها برای این‌که خود را ایمن‌تر و سالم‌تر از آنچه که هستند نشان بدهند، از محاسبه این افت ارزش سرباز زدند. کسی هم آنها را ملزم و وادار به این‌کار نکرد. درواقع، اصل موضوع به «نحوه نظارت و تنظیم بانک‌ها» برمی‌گردد.
اما آیا باید منتظر سقوط دومینویی بانک‌های ایالات متحده باشیم؟
سقوط یک‌باره و تعطیلی عجولانه دو بانک سیلیکون ولی و سیگنچر باعث شده است تا این سوال در صنعت بانکداری ایالات متحده ایجاد شود که آیا قرار است این تعطیلی‌ها، به‌صورت دومینویی ادامه داشته باشند؟
شاید! بسیاری از آمریکایی‌هایی که در زمان بحران مالی 2008 میلادی زیسته‌اند، به‌طور غریزی اتفاقات اخیر را بی‌شباهت به آن دوران نمی‌بینند.
شسکت این دو بانک، که جزو بانک‌های نه چندان بزرگ آمریکا هستند (دارایی‌های 209 و 110 میلیارد دلاری سیلیکون ولی و سیگنچر بانک، در قبال دارایی 3 تریلیون دلاری جی‌پی مورگان چیس چیزی نیست)، برای دیگر بانک‌های کوچک و متوسط که آسیب‌پذیرتر هستند یک زنگ خطر جدی است. خصوصاً که می‌تواند مشتریان و سپرده‌گذاران این قبیل بانک‌ها را وحشت‌زده کند، تا سپرده‌های خود را از بانک بیرون بکشند.
فردای سقوط بانک امضای نیویورک، بسیاری از بانک‌های کوچک آمریکایی روز سختی را سپری کردند و سهام برخی، کاهش‌های شدیدی داشت. بانک فرست ریپابلیک (First Republic)، روز دوشنبه را با کاهش 60 درصدی سهامش پشت سر گذاشت. سهام وسترن آلیانس (Western Alliance) آریزونا 45 درصد کاهش یافت و کیکورپ (KeyCorp) و کامریکا (Comerica) سقوط‌های سهام 30 درصدی داشتند. این در حالی است که بانک‌های بزرگ آسیب چندانی ندیده‌اند و به‌عنوان مثال، جی‌پی مورگان چیس تنها نزدیک یک درصد سقوط داشته است.
فدرال رزور، کمک‌های مالی خود به موسسات مالی طی هفته گذشته را منتشر کرده، که از 15 میلیارد دلار، به 318 میلیارد دلار افزایش یافته است. این رقم، حتی از کمک‌های مالی فدرال رزرو به موسسات مالی در اوایل همه‌گیری کووید 19 نیز بیشتر است که 130 میلیارد دلار بود. این‌که این رقم، فاصله چندانی با 437 میلیارد دلار در اوج بحران مالی 2008 پس از ورشکستگی برداران لیمن (Lehman Brothers) ندارد، کمی ترسناک است.
اما برای اظهار نظر درخصوص این‌که آیا در آستانه بحران مالی جدید و تکرار اتفاقات 2008 هستیم یا نه، هنوز خیلی زود است. در حال حاضر، بیشتر بانک‌ها در وضعیت مالی بسیار بهتری نسبت به آن دوران هستند، و از طرفی، در 2008 کسی نمی‌دانست چه اتفاقی در حال رخ دادن است و کدام بانک‌ها بیشتر از دیگران در معرض خطرند. در حال حاضر، فدرال رزرو و بانک مرکزی اروپا، برای کمک به بانک‌های کوچک و متوسطی که احتمال دارد در معرض خطر قرار بگیرند خطوط اعتباری در نظر گرفته‌اند.
به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین رویکردها، که می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد، تصمیم هفته آینده فدرال رزرو و بانک انگلستان در مورد نرخ‌های بهره است.
