پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
چهارشنبه گذشته در دفتر کارم در شهر آتلانتا نشسته بودم و سر میز ناهار، روی برنامه سمیناری که در شهر دورهام، کارولینای شمالی می‌خواست برگزار شود، کار می‌کردم. برنامه‌ریزی کرده بودم با پرواز خودم را به این سمینار برسانم اما دردسرهای ترانزیت باعث می‌شد تا در مورد رفتن و نرفتن دودل باشم. به پیشنهاد دوستان قرار شد به لطف برنامه ویدئو کنفرانس زوم، از میز شخصی‌ام در دفترکارم این رویداد را دنبال کنم.
عدم حضور فیزیکی من در سمینار، ربطی به نگرانی‌ام در مورد شیوع ویروس کرونا نداشت. این برنامه خیلی قبل‌تر از آن‌که ابتلا به این ویروس در ایالات متحده آمریکا جدی شود ریخته شده بود. با این حال، سهام زوم درست یک روز بعد بیش از 10 درصد افزایش یافت، با این امید که شیوع ویروس کووید 19 به عنوان یک اختلال جهانی، ممکن است زمینه‌ساز افزایش تقاضا برای جلسات از راه دور شود. در ایتالیا، تقریبا همه شهرها بسته شده‌اند و ده‌ها هزار نفر، در خانه‌هایشان در قرنطینه کامل به سر می‌برند. در چنین وضعیتی زوم درست مثل یک الماس نتراشیده می‌ماند. قفل شدن کشورهای زیادی از جمله ایتالیا و وحشت عمومی که ناامنی ناشی از شیوع بیماری کرونا در سراسر جهان ایجاد کرده است، اکثریت قریب به اتفاق سهم‌ها را به طرز فجیعی به پایین کشیده است و این در حالی است که پای کووید 19، به ایالات متحده آمریکا نیز کشیده شده و به شدت در سطح جهان تکثیر شده است.
تحلیل‌گران مالی، که همیشه به دنبال کورسوی امیدی در قعر تاریکی‌های مالی هستند، در میان این حجم از سقوط، چشم دوخته‌اند به سهام شرکت‌هایی همچون زوم، که در این شرایط قرنطینه پایدار مانده یا حتی اندکی افزایش داشتند. سهام نتفلیکس، مثال بارزی است که رشد داشته است و این در حالی است که سهام شرکت‌های وابسته به زنجیره تامین چین، نظیر اپل، سقوط کرده است. جی.سی.او. هارا، با «سهام‌های در خانه بمانید» خطاب کردن این قبیل شرکت‌ها، فیسبوک، آمازون، پلوتون و پلتفرم چت اسلک را نیز به این فهرست افزوده است. او. هارا، با اشاره به قرنطینه به عنوان روندی در بازار امروز، این سوال را عنوان می‌کند که «اگر مردم تمام طول روز در خانه‌هایشان باشند، چه می‌کنند؟»
پاسخ، بسیار ساده‌تر از آن است که حتی بخواهیم آن را حدس بزنیم. بسیاری از آمریکایی‌ها، همان کاری را انجام می‌دهند که همین الان هم انجام می‌دهند! نتفلیکس سال‌ها است که ما را خانه‌هایمان نگه داشته است. سال‌هاست که جامعه معاصر، از قرنطینه لذت می‌برد و حتی عطش آن را دارد.
بیش از ۱۰۰ هزار نفر در ایالت‌های مختلف آمریکا به کووید 19 مبتلا شده‌اند و این آمار، هر روز نیز با شیب تندی در حال افزایش است. افراد مسن و کارکنان بهداشت و درمان بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا هستند. ویروسی که ممکن است تا مدتی بی‌صدا باشد و دامان افراد و مناطق دیگری را نیز بگیرد. برخی از اقدامات پیشگیرانه، چه در ایالات متحده آمریکا و چه در سایر مناطق جهان در دستور کار دولت‌‌ها قرار گرفته‌اند. بسیاری از دولت‌مردان، از مردم می‌خواهند هر طور که شده در خانه‌هایشان بمانند. هرچند که برای برخی از افراد، این امکان عملا وجود ندارد.
شماری از سازمان‌ها نیز با این اقدامات پیشگیرانه همسو شده‌اند. توئیتر سفرهای کاری غیرضروری را برای کارکنانش ممنوع کرده است و آن‌ها را «به شدت تشویق می‌کند» تا در صورت امکان، از خانه کارهایشان را دنبال کنند. آمازون، پس از مثبت شدن تست کرونای دو تن از کارکنانش در اروپا، محدودیت‌هایی برای ویزیتورها قائل شده است. این رویکردی است که بسیاری از نمایشگاه‌های بزرگ، کنفرانس‌ها و رویدادها نیز در پیش گرفته‌اند که رویداد سالانه فیسبوک برای توسعه دهندگان نرم‌افزار نیز یکی از آن‌ها بوده است.
تکنولوژی پیش‌تر قرنطینه را به ما تحمیل کرده
در صورتی که شرایط واقعا بد پیش رود، شرایط عمومی زندگی مردم تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. به استثنای جنبه‌های خاص، تلاش‌هایی که در راستای پیشگیری از شیوع این بیماری صورت می‌گیرند عمدتا در راستای همان‌هایی هستند که ما مدت‌ها است با آن روبه‌رو هستیم. به عبارت بهتر، «قرنطینه» نامی جدید و شاید کمی شگفت‌انگیزتر برای شرایطی باشد که تکنولوژی‌های کامپیوتری بیش از دو دهه است به ما تحمیل کرده‌اند: میسر شدن همه‌چیز از کنج انزوای یک میز یا یک صندلی، در سایه یک لپ‌تاپ یا تبلت که به اینترنت متصل است.
همان‌طور که رویکرد توئیتر نیز نشان می‌دهد، مشاغل برخی از افراد به‌گونه‌ای است که ممکن است لزوما نیاز به حضور در دفاتر کار برای انجام امور نداشته باشند. با این حساب، حالا که وقت استراحت در منزل رسیده است، نوبت شرکت‌هایی همچون دوردَش و گراب‌هاب است که ناهار را سر میزهایتان بیاورند و شما را از شر سرفه‌ها و غذاهای ناامن بیرون برهانند. بعد هم احتمالا نوبت به اینستاکارت و آمازون می‌رسد تا خواروبار و هر آن‌چه که نیاز دارید را، در قالب سرویس‌هایی نظیر آمازون پرایم نَو، در اسرع وقت در اختیارتان بگذارند. تسک‌ربیت به شما این امکان را می‌دهد تا برای پیدا کردن و استخدام نیرو‌های کار موردنظرتان به صورت آنلاین از خانه اقدام کنید و لباس‌هایتان را هم واشینو، شخصا شسته، اتو کرده و تحویل می‌دهد!
برای طیف گسترده‌ای از جمعیت، حتی سرگرمی‌ها هم تغییر یافته و شاید بتوان گفت، به نوعی از بین رفته‌اند. یک کابل و اشتراکات داخل آن، از رفتن به سینما ارزشمندتر شده است. ارتباط با دوستان لذت‌بخش است اما در دنیای مدرن امروز، این ارتباط از طریق فیسبوک، اینستاگرام، اسنپ‌چت، ردیت و سایر شبکه‌های اجتماعی میسر شده است.
در کنار ناامنی‌های به وجود آمده در اثر شیوع کرونا، حقیقت دیگری که هفته گذشته من را زمین‌گیر کرد، این بود که: من همین الان هم به صورت پیش‌فرض همین طور زندگی می‌کنم. من به صورت آنلاین کاغذدیواری سفارش داده‌ام و می‌توانم بدون این‌که حتی مجبور به ترک خانه‌ام شوم دکوراسیونش را عوض کنم. همین هفته پیش بست بای تلویزیون جدیدم را برایم ارسال کرد و آن را روی دیوار نصب کردم، به راهش انداختم و همه شبکه‌های اجتماعیم را رویش به اجرا درآوردم؛ نتفلیکس، دیزنی پلاس، آمازون پرایم و هرچیزی که برای یک زندگی عالی نیاز است.
من این مقاله را در گوگل داکس بارگذاری کردم و برای چندین جا ارسال کردم. بدون این‌که ملاقاتی با همکارانم داشته باشم یا حتی تلفنی با آن‌ها صحبت کرده باشم. مثل بسیاری از کارمندان شرکت‌های رسانه‌ای دیگر جهان، یا آن‌ها که در یکی از همان شرکت‌های به قول او. هارا در خانه بمانید، کار می‌کنند. ما با هم، دور از هم، بی‌سروصدا این داستان‌‌ها را روایت می‌کنیم و شما، آن‌ها را از هر صفحه نمایشی که دل‌تان بخواهد خواه ازطریق اپلیکیشن پلوتون باشد و خواه ازطریق نتفلیکس روی صفحه تلویزیون می‌خوانید.
البته، همه نمی‌توانند این انتخاب را داشته باشند. بدون شک، برخی از افراد ازجمله کسانیکه ناچارند بسته‌های آمازون یا دوردَش را برای شما بیاورند، چاره‌ای جز تن دادن به این خطر ندارند و ممکن است در این میان قربانی ویروس نیز شوند. کارمندان بخش خدمات صنایع خرده‌فروشی، بهداشت و درمان، ترانزیت، تدریس و خانه‌داری، جزو افرادی هستند که انتخاب اندکی در مورد کار و زمان انجام آن دارند. از همان ابتدا، ایمنی و امنیت کادر بهداشت و درمان، یک قدم عقب‌تر از نخبگان علم و اقتصاد است. در حقیقت با نوعی عدم توازن قدرت در کار مواجه هستیم.
با این حال، مزایای زندگی آنلاین برای برخی از آمریکایی‌ها بیشتر از مضراتش بوده است. بخش اصلی تهدید قرنطینه، جامه عمل پوشیدن نوید فناوری است. این‌که ما آماده پایان بخشیدن به کار انسانی در آینده‌ای نه چندان دور هستیم. چندی پیش، یکی از اساتید دانشکده فنی جورجیا این سوال چالش‌برانگیز را مطرح کرده بود که در صورت لزوم، چگونه می‌توان کلاس‌ها را از راه دور برگزار کرد؟ سوالی که اکنون یک فعالیت روتین و روزمره در بسیاری از مدارس و دانشگاه‌ها است. کانواس، یک پلتفرم آموزش آنلاین است که کلاس‌ها را پشتیبانی می‌کند. همچنین مجوزهای رسمی ویژه‌ای برای ویدئوکنفرانس‌هایی نظیر زوم نیز وجود دارد. ضمن این‌که هم اکنون، سرمایه‌گذاری‌های زیادی نیز روی آموزش آنلاین انجام می‌شود.
هرگز در تاریخ بشریت، نتوانسته بودیم بدون این‌که جایی برویم این‌قدر کار انجام دهیم. فروش باجه‌های بلیط‌فروشی سینماها در سال 2019، به شدت کاهش یافته است و دلیل آن، محبوبیت بی‌حدوحصر به اشتراک‌گذاری محتواها و سرگرمی‌ها بوده است. سرگرمی‌هایی که برای نسل بشر، دلپذیرتر و باکیفیت‌تر بوده‌اند. اپلیکیشن‌ها، بازی‌ها، پادکست‌ها و تحویل‌های دیجیتال، همه و همه از همین روند تبعیت می‌کنند. حال، بعد از غرق شدن در این اقیانوس، آخرین چیزی که ممکن است کسی نگرانش شود این است که در خانه حوصله‌مان سر رود!
منبع
The Atlantic
نویسنده / مترجم
ایان بوگوست
