راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

روزگار ناگزیری دگرگونی‌ها / آینده آرام تر از ۲۰ یا ۳۰ سال گذشته نخواهد بود؛ برای روزهای سخت‌تر آماده هستیم؟

احمد میردامادی، کارشناس ارشد پرداخت الکترونیک؛ ماهنامه عصر تراکنش / در نو شدن روزها بیجا نیست اندکی به نو شدن روزگار هم بیندیشیم و بر پایه نصیحت بزرگان اندکی نیز در پی دگرگونی باشیم.

در دورانی که تحولات دنیای فناوری هر روز بیش‌ازپیش مرزهای کسب‌وکارها را درمی‌نوردد و هر روز برگی نو رو می‌کند، نمی‌توان اثرات این دگرگونی‌های ناگزیر و شگرف را بر تغییر اصول و روش‌های تجارت و کسب‌وکار نادیده گرفت.

این تحولات همچون آب جریان می‌یابد. طبیعی است که اگر به‌درستی جریان یابی شوند، می‌توان آنها را به مسیر درست هدایت کرد و از توان تغییردهنده آن در جهت درست استفاده کرد، اما اگر به‌درستی هدایت نشود چون سیلی بنیان‌کن موجودیت بسیاری از نهادهای موجود کسب‌وکار را دچار دگرگونی‌های ژرف خواهد ساخت. این واقعیت زمانی پررنگ‌تر می‌شود که به آن نقش ترکیب جمعیتی جوان و شیفته فناوری ایران امروز را هم اضافه کنیم و نیم‌نگاهی هم به نیازهای روبه رشد و در حال تغییر جامعه امروز ایران داشته باشیم.

واقعیت این است که در بیشتر حوزه‌ها و به‌ویژه در حوزه بانکداری و پرداخت الکترونیک آن‌چنان که باید، تاثیر این نقش جدی گرفته نشده و این واقعیت به‌شدت رخ می‌نماید که نیازها و مطالبات جامعه به‌سرعت در حال تغییر است؛ بنابراین توجه جدی به تغییرات و تدوین راهبردهای موثر برای تطبیق متناسب می‌تواند در دگردیسی مثبت کسب‌وکارهای مرتبط با حوزه بانک و پرداخت موثر باشد؛ چنان که بی‌توجهی به این موضوع می‌تواند سبب تغییر جدی در ترکیب بازیگران این میدان شود.

شاید این خلاصه تمام آن چیزی است که پیشگامان نظریه‌پرداز تلاش کرده‌اند به ما بنمایانند.

در این میان خوب است یادمان باشد به یک سوال ساده و اعجاب آفرین که پیتر دراکر (پدر مدیریت نوین) مطرح می‌کند، توجه کنیم؛ اینکه «در دنیای کسب‌وکار چه کارهایی را نباید کرد؟!»

شاید ساده‌ترین پاسخ به این پرسش این است که لااقل باید از اشتباه کردن و تکرار اشتباهات خودداری کنیم، اما عملا در دنیای تجارت نوین در موارد مکرری در این باره با دشواری روبه‌رو شده‌ایم.

در حوزه بانکداری دیجیتال و در دوره روش‌های مدرن پرداخت الکترونیک اگر نوآوری نداشته باشیم یا اگر از رویکردهای نوآورانه گریزان باشیم، به مخمصه خواهیم افتاد. به نظر می‌رسد لااقل هم‌اکنون و در این روزگار در دو حوزه، بی‌تدبیری شاید می‌تواند مشکل‌آفرین‌تر از دیگر موارد باشد؛ اول حوزه ارزهای رمزنگاری‌شده مجازی و دیگری حوزه پرداخت همراه.

از اشکالاتی که بارها در موارد مشابه به آن برخوردهایم، این است که هرگاه فناوری نوینی پا به عرصه می‌گذارد، با مقاومت بخش‌هایی روبه‌رو می‌شود که متکی به ابزارهای پیشین و فرایندهای کهنه‌اند، همچنین گاهی بدفهمی‌ها سبب می‌شود که با نوآوری‌ها به‌شدت برخورد شود. درباره ارزهای رمزنگاری‌شده مجازی، نبود مرجع کنترل متمرکز که شاید بزرگ‌ترین نقطه قوت این ارزهاست، با فهم نادرست و برخورد اشتباه می‌تواند در شرایط حاضر به پاشنه آشیل آن تبدیل شود؛ به‌ویژه آنکه این ارزها ابزار پرداخت بی‌واسطه و بدون محدودیت را محقق می‌کنند و فقدانشان می‌تواند خلاء جدی برای نوآوری‌های پیشران اقتصاد ایجاد کند. در این حوزه همچنین سرمایه‌گذاری‌های بی‌رویه و ناشی از موج می‌تواند زیان‌بار باشد!

در حوزه پرداخت همراه نیز نبود سیاست مشخص و مطمئن و فقدان راهکاری که به نیازهای بازار پاسخ دهد، سبب سردرگمی و تشتت در بازار شده و امروزه هر برنامک (اپلیکیشن) در نبود یک کیف پول متمرکز برای خود کیف پولی ساخته و در این ماجرا همچنان متهم ردیف اول شاید خودبزرگ‌بینی‌ها، عدم مشارکت و اجماع بازیگران بزرگ یا نهادها و سازوکارهایی هستند که مانع ایجاد یک کیف پول مشترک برای پرداخت‌های آنلاین و آفلاین شدند.

از همه این‌ها که بگذریم شاید بد نباشد که به یاد آوریم دیرزمانی نمی‌گذرد از وقتی‌که پیتر سنگه، استاد مسلم و کارآزموده مدیریت دانشگاه ام‌آی‌تی گفت: «۲۰ یا ۳۰ سال آینده را مجسم کنید، انتظار نمی‌رود که سال‌های پیش رو آرام‌تر از ۲۰ سال گذشته باشد … یک چیز قطعی است، چالش‌های پی‌درپی توان ما را خواهند گرفت و اگر در شیوه کارهایمان تجدیدنظر نکنیم، همچنان گرفتار مخمصه خواهیم بود.»

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.