پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشتماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطبترین رسانه ایران در زمینه فناوریهای مالی، بانکداری و پرداخت و استارتآپهای فینتک است.
برنامه صندلی داغ با حضور رضا قربانی، سردبیر ماهنامه عصر تراکنش و ناصر حکیمی، معاون فناوریهای نوین بانک مرکزی در روز نخست همایش بانکداری الکترونیک و نظامهای پرداخت برگزار شد.
در ابتدای برنامه رضا قربانی، سردبیر ماهنامه عصر تراکنش این موضوع را مطرح کرد که مدلهای کسبوکار در حوزه فناوریهای مالی بیمار است و ما با صنعتی مواجه هستیم که مسائلی مانند کارمزد دارد و هر روز مساله سمت بانکها بیشتر حس میشود. این موضوع را چگونه ارزیابی میکنید؟
ناصر حکیمی در پاسخ گفت: «اوایل دهه هشتاد هزینه بانکها برای پرداخت زیاد بود و برای رقابت سرویسها را مجانی کردند. شما اگر سرویسی را رایگان کنید، پولی کردن آن غیرممکن است. اگر هم بخواهید کارمزد بگذارید مقاومت اجتماعی شدیدی را شاهد خواهید بود. باید استراتژی دیگری داشته باشید، بانکها از نظر درآمدی به شدت تحت فشار هستند و از نظر درآمدی زمان برای اینکه مردم بخواهند کارمزد بدهند گذشته است. شما باید روی سرویسهای جدید کارمزد بدهید. این تنها راهکاری است که بانکها میتوانند از این شرایط نجات پیدا کنند.»
در ادامه رصا قربانی گفت:«هشت سال پیش، ایده کارت اعتباری خیلی مطرح میشد اما در حال حاضر به نظر میرسد که این موضوع فراموش شده است. شما این مساله را چهطور ارزیابی میکنید؟»
حکیمی در پاسخ با تاکید بر اینکه بانکها پولی ندارند و این موضوع طبیعی است، گفت: «بانکها تنگنای مالی شدید دارند و باید دید که در چند سال آینده احتمال ارائه وام فرد به فرد روی پلتفرمهای بلاکچین وجود دارد یا خیر؟ این موضوع محتمل است و باید شرایط را سنجید.»
در ادامه رضا قربانی به موضوع استفاده از سکه و اسکناس اشاره کرد و حکیمی در پاسخ گفت: «از سال ۱۳۹۰ وارد روندی شدیم که پرداخت الکترونیک به صورت انفجاری رشد کرد و تراکنشهای خرد زیاد شد. البته از نظر منفعت سازمانی بانک مرکزی هم این موضوع مطلوب نیست. وقتی رفتار مردم تغییر میکند یعنی اتفاق خیلی مهمی افتاده که با هیچ اراده و سیاستی نمیتوان آن را تغییر داد.»
رضا قربانی به این موضوع اشاره کرد که آیا ذینفع بودن رگولاتور در این مساله تاثیر نداشته است؟ حکیمی هم در پاسخ گفت که ما یک بنگاه خصوصی نیستیم. بانک مرکزی سرمایه کوچکی دارد که برای دولت است. دارایی عظیمی دارد که ناشی از بدهی به مردم است. بنابراین درآمد متعلق به همینهاست. بانک مرکزی به زیرساختهایی نیاز دارد که اعمال حاکمیت از طریق آن انجام شود.
سوال بعدی معطوف به کیف پول موبایلی بود. حکیمی به این موضوع اشاره کرد که ضوابط کیف پول در چارچوب پرداختبان دیده شده است. از نظر ما تراکنش زیر ۲۰ هزار تومان هزینهبر است و برای کاستن این هزینهها باید بخشی از تراکنشها را آفلاین کرد. این سیاست بانک مرکزی است اما نگرانی این است که کسانی که کیف پولی را معرفی میکنند وسوسه نشوند که از رسوب پول استفاده کنند و این تنها محدودیت است.
در ادامه حکیمی درباره ارتباط بدنک مرکزی و اپراتورها گفت: «ارتباط ما خوب است و ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیارد تومان سالیانه به آنها میدهیم. اما تنظیم ارتباط مهم است و ما برای آن تلاش کردیم دیدگاهمان را نزدیک کنیم. کمیسیون مشترکی بین دو رگولاتور ایجاد کردهایم. کار مشترک مانند احراز هویت و سرویسهای دولتی زیاد داریم و داریم از تقابل به تعامل میرسیم.»
مبحث ایپیآی پایانبخش این صندلی داغ بود. حکیمی درباره این موضوع اشاره کرد که ۱۰۰ درصد درباره این موضوع دغدغه وجود دارد. به گفته حکیمی این کار ضوابط خاص خود را دارد. دو موضوع مهم است، نخست سیاستنامه است که شرایط بانک برای طرفهای سوم مشخص باشد. ما اگر مقلد خوبی باشیم جلو میافتیم. در حال حاضر در حال نوشتن رگولاتوری مشابه PSD2 با مشارکت بانکها هستیم.
با درود و ادای احترام به جناب آقای حکیمی، سوالاتی پیرامون فرمایشات ایشان برایم پیش آمد که در اینجا مطرح می نمایم، باشد که خبرگان و آگاهان این مقوله، پاسخی برای آن داشته باشند:
1-چه پارامترهایی برای محاسبه هزینه تراکنش های زیر 20 هزار تومان در نظر گرفته شده است که هزینه بر می باشند؟
2-چنانچه نقطه سربه سر تراکنش های مالی 20 هزار تومان می باشد، در تراکنش های بالاتر از این مبلغ، سودآوری وجود دارد؟
3-منظور از انجام تراکنش های زیر 20 هزار تومان به صورت آفلاین چیست؟
4- آیا قرار است تراکنش های زیر 20 هزار تومان بیمه شود که انجام آفلاین آنها، ریسکی را متوجه بانکها یا شرکت های پرداخت نخواهد نمود؟