پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
روز جمعه و امروز شنبه ۳۰ بهمن ماه در توسن بوم بودم. در واقع همین الان هم که در حال نوشتن این یادداشت هستم در محل برگزاری توسن بوم حضور دارم. توسن بوم نام کلی رویداد شرکت توسن است. نام رسمی‌تر این رویداد دومین چالش نوآوری توسن است. هر جور بخواهیم نگاه کنیم و به تایید کسانی که دیروز جمعه محل رویداد بازدید کردند، امسال با اختلاف، کیفیت برگزاری نسبت به سال پیش افزایش یافته است. علاوه بر این چند نکته در این رویداد وجود داشت که برای من مهم بود. به آنها می‌رسم؛ پیش از آن یادآوری کنم که جریان کارآفرینی در ایران را احتمالا می‌توان به سه بخش تقسیم کرد: پیش از انقلاب، پس از انقلاب تا سال ۹۰ و از سال ۹۰ به بعد. پیش از انقلاب کارآفرین‌ها بیشتر تاجر بودند و بازاری. درواقع کارآفرینی به معنای امروزی چیز کم‌یابی بود. افرادی مثل حاجی برخوردار و خیامی و خیلی‌های دیگر، اولین نسل جدی کارآفرین‌های ایرانی بودند. جریان کارآفرینی آنها بعد از انقلاب و با برخی تنگ‌نظری‌ها دچار چالش شد.
بعد از انقلاب و با حرکت‌های افرادی مثل نظاری در همکاران سیستم و بعدا دکتر الهی در خدمات و فاطمی در توسن، جریان کارآفرینی فناوری در ایران دوباره شروع به حرکت کرد. از سال ۹۰ و با ورود نسل جدید کارآفرین‌های عموما جوان ایرانی به فضای کسب‌وکارها، شاهد نسل جدیدی از کارآفرینان بودیم. کارآفرین‌هایی که سروشکل‌شان متفاوت با دو نسل قبلی بود. «کول»تر بودند. جدیت را در بازی با کلمه‌ها و لباس نمی‌دیدند. تا زمانی که این طیف کاری به سنتی‌ها نداشت، کمتر کسی کاری به کارشان داشت. به مرور اما استارت‌آپ‌ها به فضا‌های سنتی سرک کشیدند. بحث‌های جدی که این روزها در کشور ما اتفاق افتاده یک نمونه از تقابل این دو طیف است. این تقابل به مرور و بعد از گذر از روزهای هیجانی احتمالا به یک تعامل می‌رسد.
در رویداهایی مثل توسن بوم، یک تعامل زیبا در حال رخ دادن است. نسل جدید کارآفرین‌های ایرانی این بار توانسته‌اند در فضایی منطقی، جدی و متناسب با اتمسفر خودشان، با نسل دوم در یک مکان بنشینند و بر روی تبدیل ایده‌شان به دیده و دستاور کار کنند. توسن بوم همان‌طور که در ابتدای این یادداشت گفتم نسبت به سال قبل خود ارتقای ملموسی یافته است. از جمله چند مورد در اولین نگاه جلب توجه می‌کند که در ادامه خیلی خلاصه می‌گویم:
مکان برگزاری رویداد: به نظر من دانشگاه‌ها به دلیل محدودیت‌های مختلفی که دارند، کمتر مناسب برگزاری رویدادهای جدی و پرانرژی هستند. دانشگاه ظرفیت این همه انرژی و انگیزه را ندارد. توسن این رویداد را در ساختمان خود در شهرک فناوری پردیس برگزار کرد که به نظر من محیط دنج و مناسبی برای برگزاری هکاتون است. نزدیک به ۵۰ نفر از کسانی که در این هکاتون حضور داشتند، شب را در همین ساختمان ماندند که همین این رویداد را به یک هکاتون واقعی شبیه‌تر می‌کند. در هکاتون‌ها افراد در محیطی قرنطینه فعالیت می‌کنند. دور بودن نسبی این محل از تهران هم به بهتر شدن رویداد کمک کرده است.
حضور تیم‌های جدی: ناصر حکیمی، مدیرکل فناوری اطلاعات بانک مرکزی هفت روز پیش در نشست فناوری‌های مالی رویداد تامین مالی گفت که برخلاف تصور جوان‌های استارت‌آپی بعضا خیلی هم پولدار و باهوش هستند. او از این می‌‌گفت که کلمه حمایت معنای خودش را از دست داده است. در رویداد توسن بوم تیم‌هایی حضور داشتند که همین الان کسب‌وکارهای فعال در فضای امروز اقتصاد ایران هستند. به عنوان نمونه تیم «گپ» یکی از بهترین پیام‌رسان‌های ایرانی را تولید کرده و در این رویداد حضور داشتند که این اپلیکیشن پیام‌رسان را مجهز به پرداخت کنند. تمام تیم‌های حاضر در این رویداد دارای لوگو بودند. فارغ از کیفیت طراحی لوگوها همین که در رویدادی تیم‌ها از مدت‌ها پیش بسته شدند، به نظر من یعنی جدی بودن تیم‌ها و برگزارکننده‌ها در برگزاری این رویداد. اینجا رویداد هدف نیست.