پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
دو سوژه در هفته پیش کانون خبرهای مرتبط با فضای بانکداری و پرداخت ایران بود. یکی اینکه بانک مرکزی جماعت خبرنگار را جمع کرد و آن‌ها را برد که از نزدیک فرایند چاپ اسکناس را ببینند. در همین رویداد هم گزاره‌ای بیان شد که به‌صورت مرتب تکرار می‌شود و آن این است که هزینه تولید هر قطعه اسکناس چیزی بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ تومان است. ظاهراً این عدد بالایی است و به نظر می‌رسد که اسکناس هزینه‌ای است بر اقتصاد کشور. ولی اگر در نظر داشته باشیم که یک قطعه اسکناس چیزی نزدیک به ۴ سال در سیستم اقتصادی قابل‌استفاده است و یک تراکنش الکترونیکی بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ تومان هزینه دارد، استفاده از اسکناس چندان هم غیراقتصادی نیست. هرچند این‌گونه نمی‌توان پنبه خدمات الکترونیکی را زد و همین چند وقت پیش بود که اعلام شد هر اسکناس حامل بیش از ۷۰ نوع ویروس و بیماری است. جنبه‌های اجتماعی استفاده از اسکناس مخصوصاً در پرداخت‌های خرد را هم نباید ازنظر دور داشت.
اما موضوع مهم دیگری که در هفته گذشته کانون بحث‌ها بود، صحبت‌های حکیمی درباره کارت‌های اعتباری بین‌المللی بود. آن‌گونه که به نظر می‌رسد بانک مرکزی تمایل دارد همه بانک‌ها و شرکت‌ها از طریق بانک ملی به ارائه‌دهندگان خدمات پرداختی مانند ویزا و مستر کارت متصل شوند. نکته دیگری که در صحبت‌ها بود عدم تمایل بانک مرکزی به استفاده ذوق‌زده از سیستم‌های بین‌المللی و محو شدن سیستم فعلی در برابر غول‌هایی مثل ویزا و مستر است. درهرحال ما چاره‌ای نداریم که برای استفاده غیر ایرانی‌ها در ایران از خدمات پرداخت و ایرانی‌ها در خارج از ایران و هنگام خرید آنلاین از روش‌های پرداخت بین‌المللی استفاده کنیم.
هدف این نوشته توجه دادن به این مسئله نیست که بانک مرکزی کانال ارتباطی بانک‌ها و شرکت‌ها با دنیا باشد یا نباشد. هدف این نوشته نیز توجه دادن به این نکته نیست که در برابر پرداخت الکترونیکی نباید مدهوش بود و تمام‌قد علیه اسکناس شد.
واقعیت این است که ما در سال‌های گذشته رشد خوبی داشته‌ایم، اما جزیره‌ای جدا در جهان بوده‌ایم و ارتباطی با جهان نداشته‌ایم. حالا به دلیل تغییر اتمسفر شرایطی فراهم‌شده است که همگی به فکر ارتباط با جهان افتاده‌ایم و تصور می‌کنیم که باید با جهان ارتباط بگیریم. خب! همه‌چیز خوب است و بر وفق مراد. مشکل دقیقاً جایی است که حواسمان نیست که نمی‌توانیم دنیا را همقد خودمان کنیم و دنیا درزمانی که ما جدا افتاده بودیم، ساختارهای خودش را پیداکرده و ما چاره‌ای نداریم که با جهان همراه شویم. به نظر می‌رسد که قرار است همه آن چارچوب‌هایی را که درست یا غلط در این مدت در ایران پیاده کرده‌ایم به قامت دنیا هم بدوزیم. ما در این مدت مجهز به عینکی شده‌ایم که می‌خواهیم همه‌چیز را از دریچه همین دوربین ببینیم غافل از اینکه دنیا احتمالاً دیر یا زود خودش را به ما تحمیل می‌کند مگر اینکه ما شیوه درست با دنیا را پیاده کنیم. طبیعتاً شیوه درست تعامل با دنیا خرد جمعی است نه تصمیم فردی.
رضا قربانی
منبع: هفته‌نامه عصر ارتباط