راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

4 نکته که چرا بانک‌ها باید به حرکت خودجوش حذف تراکنش‌های خرد برای خرید شارژ ادامه دهند؟

امروز خبری به اشتباه با نسبت دادن به بانک مرکزی در رسانه‌ها دست‌به‌دست شد که اعلام می‌کرد به دستور بانک مرکزی از این پس هر کارت بانکی فقط یک‌بار در روز برای خرید شارژ، بسته‌های اینترنت یا پرداخت قبض در بستر USSD قابل‌استفاده است و در صورت نیاز به تراکنش برای خرید شارژ و غیره برای بار دوم، باید از کارت بانکی دیگری استفاده شود.

طبق استعلامی که راه پرداخت از بانک مرکزی داشته است، بانک مرکزی چنین ضوابطی را تعیین نکرده است و این اتفاق هم نه در همه بانک‌ها، بلکه به‌طور خودجوش توسط چند بانک در کشور انجام شده است.

 

داستان آخرین تقابل بانک‌ها و اپراتورها چیست؟

داستان دعوای شبکه بانکی و اپراتورهای تلفن همراه که صنعت پرداخت هم تماشاچی آن است، سر دراز دارد که تاکنون برنده آن اپراتورها و بازنده آن شبکه بانکی و برنده واقعی آن هم شبکه پرداخت بوده است. چرخه ناقص کارمزد بر بستر USSD و نداشتن امنیت مطلوب این بستر برای انجام تراکنش‌های بانکی، باعث شده است تعدادی از بانک‌های کشور در حرکتی خودجوش، به‌تازگی تراکنش‌های کمتر از 2 و یا حتی کمتر از 5 هزار تومان را روی این بستر ببندند. علاوه بر این، هر کارت بانکی در روز، فقط یک‌بار تراکنش روی این بستر خواهد داشت.

4 نکته که چرا بانک‌ها باید به حرکت خودجوش حذف تراکنش‌های خرد برای خرید شارژ ادامه دهند؟

یک؛ فقط 10 بانک کشور در سال 96، بیش از 17 هزار میلیارد تومان ضرر دادند؛ یکی از هزینه‌های سرباری که باعث ضررده بودن شبکه بانکی شده است، کارمزد شبکه پرداخت است که در سال 97 به 9 هزار میلیارد تومان خواهد رسید و یکی از ضررده‌ترین بخش‌های صنعت پرداخت برای شبکه بانکی، فروش شارژ تلفن‌های همراه از بسترهایی مانند USSD است.

دو؛ اپراتورهای تلفن همراه مجموعاً از فروش شارژ تلفن همراه بر بستر USSD سالانه 2 هزار میلیارد تومان درآمد دارند. درآمدی که به خاطر ناقص بودن چرخه کسب‌وکاری‌اش در نقطه مقابل باعث ضرر به شبکه بانکی می‌شود و به‌صورت دومینوواری، شبکه بانکی این ضرر را از منابعی همچون محل سود تسهیلات بانکی تأمین می‌کند؛ یعنی عملاً مشتریان نهایی شبکه بانکی که مردم عادی جامعه هستند، در یک چرخه این هزینه را پرداخت می‌کنند.

سه؛ نادرست بودن چرخه کارمزد فروش کارت شارژ بر بستر USSD را می‌توان در جملاتی که چهره‌های معروف صداوسیما همچون رامبد جوان در برنامه خندوانه دید که به مردم توصیه می‌کند به‌جای خرید یک شارژ 10 هزارتومانی یا 5 هزارتومانی، 10 یا 5 شارژ هزار تومانی بخرند! کسی نپرسید چرا!؟ و باید متاسف بود برای سازندگان برنامه‌های پرطرفدار صداوسیما که ادعای ترویج شادی بین مردم می‌کنند ولی تن می‌دهند به خواسته عجیب‌وغریب اسپانسرهای مالی که به شکل غیرمستقیم، باعث افزایش نرخ سود در شبکه بانکی می‌شود و روزبه‎روز فشار را بر مردم بیشتر می‌کند؛ آقای جوان، از کدام شادی حرف می‌زنید؟ شادی مردم؟ یا شادی اسپانسرهایتان؟

چهار؛ در آخرین تلاش ناموفق شبکه بانکی برای کنار گذاشتن تراکنش‌های بانکی و پرداخت مبتنی بر USSD، بزرگ‌ترین دستاویز اپراتورهای تلفن همراه برای حفظ این درآمد 2.000.000.000.000 تومانی، در دسترس نبودن بستر مناسب جایگزین در روستاها برای رفع نیاز خرید شارژ بوده است؛ که هر چند این موضوع خودش چند سؤال دیگر در خودش دارد؛

سؤال اول؛ چقدر از این حجم از تراکنش در روستا انجام می‌شود که به یکباره اپراتورها، نگران این قشر از جامعه می‌شوند؟

سؤال دوم؛ در صورت در دسترس نبودن USSD برای انجام تراکنش‌های بانکی، روستاییان نمی‌توانند به اپلیکیشن‌های فراوانی که برای رفع این نیازها ارائه شده است، مراجعه کنند؟ در روستاها اینترنت نیست؟ یا روستاییان گوشی هوشمند ندارند؟ اگر مشکل نداشتن گوشی هوشمند است، که پس این آمار صد میلیون گوشی هوشمند در جامعه هشتاد میلیونی ایران چیست؟ و اگر مشکل نبودن اینترنت در روستاهاست که اینجا انگشت اتهام به سمت خود اپراتورهاست که چرا اینترنت همراه را در روستاها توسعه نمی‌دهند؟

با این حال، در حرکت خودجوش برخی از بانک‌های کشور در محدودسازی تعداد تراکنش‌های روزانه هر کارت بانکی، هم دغدغه پایداری سرویس به مشتریان در روستاها پاسخ داده شده است و هم از مدل‌های درآمدی عجیب‌وغریب انجام 10 تراکنش به‌جای یک تراکنش جلوگیری می‌شود.

برخی از بانک‌های کشور، حرکت را آغاز کرده‌اند که توقع می‌رود دیگر بانک‌های کشور نیز برای حمایت از این جریان، به آن بپیوندند تا این جریان ضررده به شبکه بانکی را به حداقل خود برسانند و علاوه‌بر از توسعه یک بستر ناامن برای تراکنش‎های بانکی جلوگیری کنند.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.