پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
فعالان حوزه فناوری در انتظار تغییر نگاه سیاست‌گذاران / آیا فناوری‌های منع‌شده در کشور استفاده نشدند؟
یکی از حوزه‌های صادراتی امروز که باید توجه بیشتری به آن کنیم، صادرات فناوری و نرم‌افزار است. نسل جوان و تحصیل‌کرده ما به دولت این امکان را می‌دهد که با برنامه‌ریزی‌های اصولی بتواند زمینه افزایش میزان صادرات فناوری را افزایش دهد و از این راه علاوه بر اشتغال‌زایی، درآمد مطلوبی برای کشور به ارمغان بیاورد. اما هرازگاهی پس از پیشرفت چشم‌گیر فناوری و با آمدن نرم‌افزار یا سخت‌افزارهای متعدد در بازار جهانی، بسیاری از قانون‌گذاران استفاده از آن را یا مستقیماً منع یا به نحوی محدود می‌کنند.
ظهور رمزارزها؛ نویدبخش روزهایی روشن
رضا حیدری مدیرفنی تترلند / رشد فناوری اطلاعات در سال‌های گذشته تغییرات بزرگی در زندگی مردم ایران ایجاد کرده؛ به‌طوری که اکنون تأثیر آن بر زندگی ما قابل چشم‌پوشی نیست. تاکسی‌های اینترنتی، انواع خریدهای آنلاین، سرمایه‌گذاری در حوزه رمزارزها و… تنها بخشی از ثمرات رشد فناوری اطلاعات در کشور است.
ایجاد این بستر همگانی و توسعه‌یافته سبب شده که کسبوکارها و زیرساخت‌های فناورانه‌ای به وجود بیایند و اقتصاد این حوزه مؤثر را در کشور گسترش دهد. در دنیای امروز، اقتصاد دیجیتال بر پایه فناوری اطلاعات، بخش زیادی از اقتصاد کشور را ایجاد کرده و این بخش نه‌تنها دیگر حذف‌شدنی نیست؛ بلکه باید برای افزایش بازدهی و گسترش آن بیشتر تلاش کرد.
در سال‌های اخیر، افزایش تحریم‌ها سبب شده که موتور متحرک اقتصاد کشور دچار مشکلات فراوانی شود. از جمله این مشکلات، سخت و گاه ناممکن‌‌بودن نقل‌و‌انتقال مالی برای صادرکنندگان است. همچنین، تهیه ماشین‌آلات برای تولیدکنندگان به مسئله‌ای مهم تبدیل شده است. در این وضعیت، قطعاً گسترش استفاده از رمزارزها می‌تواند به کمک بخش خصوصی بیاید و راهی امن و سریع برای شکستن سد تحریم‌ها باشد.
یکی از حوزه‌های صادراتی امروز که باید توجه بیشتری به آن کنیم، صادرات فناوری و نرم‌افزار است. نسل جوان و تحصیل‌کرده ما به دولت این امکان را می‌دهد که با برنامه‌ریزی‌های اصولی بتواند زمینه افزایش میزان صادرات فناوری را افزایش دهد و از این راه علاوه بر اشتغال‌زایی، درآمد مطلوبی برای کشور به ارمغان بیاورد.
در این میان، نکته بسیار مهم این است که تحریم‌های اعمال‌شده علیه کشورمان سبب شده که علاقه‌مندان این حوزه از فعالیت در این بازار پرسود و به‌روز جا بمانند. علاوه بر این، عدم بازگشت درآمد دلاری از کشورهای خریدار باعث شده که رغبتی در میان فعالان برای افزایش این نوع صادرات وجود نداشته باشد. قطعاً بازار رمزارزها می‌تواند بستری امن و مطمئن و پاسخگوی نیاز فعالان این حوزه باشد. گفتنی است ظهور پول دیجیتال از جمله بیت‌کوین و اتریوم و تتر نیز بخش مهمی از اقتصاد دیجیتالی به حساب می‌آید که در سال‌های اخیر، همواره تیتر اول اخبار رسانه‌های مهم اقتصاد و فناوری بوده است.
فناوری اطلاعات؛ نبرد آشکار
صادق پیوسته، جامعه‌شناس / چرا در میان فناوری‌ها، تنها فناوری اطلاعات تا این حد درگیر کشمکش‌های سیاست‌گذاری عمومی است و گروه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی میدان نبرد بر سر چند و چون آن را گسترده‌اند؟ این نبرد درازآهنگ و دامنه‌دار تا چه زمان ادامه خواهد داشت؟
از تلگراف و تلفنی که در چنگ انحصار حکومتی باقی ماندند تا ویدئو و آنتن ماهواره‌ای که اصرار داروغگان و انکار رعیت بر مخاطرات آنها داستان برزن و بازار شد تا تلگرام و ساندکلاودی که آمده و نیامده طومارشان در فیلتر پیچیده شد؛ نشانگان ترس از تأثیر محصولات فناوری اطلاعات در رزمگاه جامعه رو به سوی مدرن‌شدن و پای در گل نوستیزی هستند.
سخن بر سر ارتباط است. ناصرالدین‌شاه که با عکاسی و طنازی در پی نشان‌دادن ارتباط خود با جهان جدید بود، تا مرگ با گلوله بر جسم پیر و جان حکومت صغیرش ننشست، درنیافت که رسم ارتباط با مردمان، عینک‌های اهل دربار نیست. سخن بر سر ارتباط است و فناوری اطلاعات، ارتباطات را دگرگون می‌کند. ممیزی کاغذ اخبار و چیدن بال‌های فضای مجازی، یک منطق دارند؛ آنچه دوست ندارم را نمی‌خواهم بشنوم و ببینم. اما آنجا که هوای فناوری اطلاعات در زمین و زمینه ارتباطات، راز بقای جامعه می‌شود، همه مجبور به دیدن و شنیدن همه‌چیز می‌شوند و این دقیقاً همان تفاوتی است که فناوری اطلاعات ایجاد می‌کند و با ساخته‌شدن جهان جدید بر پایه جبر همین تفاوت، آرزوی زیستن پشت دیوارهای خودساخته، در حال تخریب است.
اگر فناوری اطلاعات را محصول نوآوری و توسعه در حوزه‌های جمع‌آوری، ذخیره‌سازی، پردازش، حفاظت، انتقال و نمایش اطلاعات بدانیم، در هر شش حوزه، ساخته‌شدن جهان جدید با تخریب ذهنیت انزوای سازنده به نفع رابطه جهانی پیش می‌رود. انزوای سازنده در ایران تئوری بنیادین انقلابی‌گری است، یعنی گروه‌های اجتماعی و نمود آنها در سیاست، همواره بر طبل خودکفایی و بی‌نیازی از جهان خارج می‌کوبند.
در بازترین حالت، ارتباط‌های جهانی مورد نظر آنان بر پایه خودبسندگی داخلی و در نتیجه تصمیم ملوکانه بر حفظ ارزش‌های ایدئولوژیک است، یعنی ارتباط با جهان خارج نه بر مبنای ضرورت وابستگی دو طرف، بلکه تنها بر مبنای سلایق ما و ترجیحات انتخابی (ایدئولوژیک) پذیرفته است، اما هرچه بیشتر پیش می‌آییم، هر شش حوزه فناوری اطلاعات بیشتر بر مبنای وابستگی و حتی آمیختگی جهانی پیدایش و گسترش می‌یابند. چه از نظر زیرساخت مادی و چه از نظر فرهنگی، جداسازی خود از دیگر کشورهای جهان ناممکن شده و این خط زوال انزواگرایی سازنده است که بیش از همه فناوری‌ها در فناوری اطلاعات جاری است و همین است که شتابان بر این سیل سد می‌زنند، اما پی‌در‌پی به طنز تلخ روزگار سدها در حال فروریختن هستند.
همان‌گونه که نمی‌توان از فضای ابری ذخیره‌سازی، پروتکل‌های جهانی سیستم‌های ایمنی حفاظت اطلاعات، پردازنده‌ها و سیستم‌های پردازش پیشرفته، موتورهای جهانی جمع‌آوری و تحلیل ابرداده‌ها، انتقال‌های جهانی توزیع‌شده و حتی ویروسی و نمایش‌های مدرن اطلاعات در شکل‌های ابزاری فناورانه روی گرداند، روابط اجتماعی و فرهنگی جدید نیز گریزناپذیر هستند.
سال‌هاست اصحاب انزوای سازنده در پی جداسازی فناوری از آثار اجتماعی-فرهنگی آن هستند، اما اشتباه تحلیلی همین‌جاست که وجوه مختلف فناوری را از هم جدا کنیم و چنین بیندیشیم که مثلاً گوشی هوشمند یک چیز است و شبکه‌های اقتصادی، درمانی، اجتماعی و سیاسی متکی بر آن یک چیز دیگر. اولی اصل است و دومی فرع. اولی علت است و دومی معلول است. گوشی همراه محصول فناورانه شکلی از ارتباط است که دوطرفه‌شدن ارتباطات، دسترس‌پذیرتر شدن شماره‌های شخصی، وایرال‌شدن رسوایی‌ها، آشنا شدن غریبگی‌های فرهنگی، امکان پایش سریع وضعیت (در حوزه‌های مختلف متنوع مانند ارتباطات عاطفی، شغلی و درمانی تا افشاگری‌های سیاسی و فسادهای اقتصادی) را زمینه‌سازی می‌کند. همان‌گونه که وقتی کالایی ارزان‌تر و باکیفیت‌تر تولید انبوه شود، گریزی از کاهش قیمت و افزایش مصرف نیست، پیدایش و توسعه محصولات حوزه‌های مختلف فناوری اطلاعات هم روابط اجتماعی، دیدگاه‌های افراد و سبک‌های زندگی را دگرگون و حتی زیرورو می‌کنند. به‌ویژه گروه‌های انحصارگر که به یگانه‌راه ممنوعیت و ممانعت خو کرده‌اند، در معرض کنده‌شدن از بنیان قرار می‌گیرند.
انحصارگری و ممنوعیت‌گرایی در کشور ما با انحصار پخش تلویزیونی، فیلتر کردن شبکه‌ها و نرم‌افزارها، ممنوعیت استفاده از برخی کالاهای ارتباطی آشکار است. گروه‌های اجتماعی و سیاسی هوادار این نوع انحصارو محدودیت هم آشکار هستند. لازم نیست یادآوری شود که همین هواداران انزوای سازنده در سیاست مانند یاران ممنوعیت محصولات و انحصار در رسانه، همان اصحاب بگیروببند در حوزه روابط اجتماعی و آزادی بیان هستند و اینها همان اصحاب تئوری توطئه و نوگریزان بیگانه‌ستیز هستند. آنچه تندباد توسعه فناوری اطلاعات با خود دارد، فشار دگرگون‌ساز و بنیان‌افکن بر این گروه‌هاست.
فناوری؛ بستر نوین ارتباطی است
علی تهرانی مدیر مارکتینگ و عضو هیئت‌مدیره پابلا / امروزه فناوری اطلاعات به‌عنوان یكی از بسترهای نوین ارتباطاتی به‌سرعت در حال اثرگذاری بر زندگی مردم است. این تأثیر در كلیه وجوه اجتماعی دیده می‌شود؛ از جمله آن، تأثیر شدید فناوری اطلاعات بر اقتصاد است.
سهم اقتصاد دیجیتال در GDP ایران از 6.2 درصد در سال 13۹۲ به 2.7 درصد در پایان سال ۱۴۰۰ رسیده است؛ این در حالی است که رشد اقتصادی کشور طی سال‌های گذشته همواره به دلایل مختلف از جمله تحریم‌ها منفی بوده است.
بازار رمزارزها با توجه به رشد چشم‌گیر آن در سال‌های اخیر، می‌تواند یکی از شاخه‌های اصلی اقتصاد دیجیتال محسوب شود که علاوه بر فرصت‌های روبه‌رشد خود، امکان درآمدزایی ارزی را نیز برای کشور فراهم می‌کند. در این راستا تأثیر رگولاتوری و نحوه سیاست‌گذاری در دنیای فناوری اطلاعات و همچنین بازار رمزارز، بسیار حائز اهمیت بوده و طرح‌هایی مانند صیانت فضای مجازی، ممکن است باعث از دست رفتن چنین فرصت‌هایی شود.
امید است با توجه به اضافه‌شدن روز فناوری اطلاعات به تقویم رسمی، نگاه سیاست‌گذاران به این فناوری در حال رشد، یاری‌رسان کسبوکارها باشد تا آینده خوبی برای مردم و کشور رقم بخورد.
فناوری‌ای که خودمان صادر می‌کنیم برای خودمان ممنوع می‌شود
محسن دادار، مدیرعامل اول‌پرداخت / سال‌هاست که ایران در کنار هند و چند کشور آسیایی دیگر سردمدار صدور فناوری‌های به‌روز در حوزه آی‌تی و فناوری و اطلاعات است. از این رو بسیاری از همین مهندسان خلاق و کوشای کشور در پروژه‌های مختلف شرکت‌های بزرگ سهم عمده‌ای دارند و خود به پیشرفت علم و فناوری اطلاعات در سطح جهانی کمک می‌کنند. اما هرازگاهی پس از پیشرفت چشم‌گیر فناوری و با آمدن نرم‌افزار یا سخت‌افزارهای متعدد در بازار جهانی، بسیاری از قانون‌گذاران استفاده از آن را یا مستقیماً منع یا به نحوی محدود می‌کنند.
سؤال این است که آیا فناوری‌های منع‌شده در کشور پس از اعلام ممنوعیت دیگر در همین ایران خودمان استفاده نشد؟ آیا دیگر، کاربران از پلتفرم‌های فیلترشده‌ای مثل یوتیوب استفاده نکردند؟ پاسخ تمامی این سؤالات منفی است، اما سؤال بنیادی‌تری سال‌هاست که ذهن عموم مردم را درگیر کرده؛ اینکه اصولاً چرا باید جلوی فناوری ایستاد و از آن بهره‌برداری نکرد؟