پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
مینا والی / طی هفته‌های گذشته مسترکارت که دومین شرکت بزرگ دنیا درزمینهٔ صدور کارت‌های پرداخت بین‌المللی در جهان است، سوژه داغ رسانه‌ها شد. ماجرا از این‌قرار بود که وزیر ارتباطات ایران گفت که به‌زودی مسترکارت در ایران عملیاتی می‌شود. هرچند که بعد او انکار کرد و گفت هیچ جایی نگفته مسترکارت، بلکه فقط به یک شرکت واسطه به نام ویژن‌کارت ایرانیان اشاره‌کرده است. این موضوع بهانه‌ای شد که به این موضوع بپردازیم که اصلاً کارت‌های بانکی و پرداخت در جهان چگونه است.
.
کارت‌های اعتباری (Credit Cards)
در کارت‌های اعتباری مشتری دارای حساب بانکی تأییدشده پشتیبان کارت خود است. در این نوع کارت‌ها، فرد اجازه برداشت و خرید از حساب خود تا سقف اعتباری که از طرف بانک به او تخصیص داده‌شده را دارد، حتی اگر در حال حاضر آن‌قدر موجودی در حساب خود نداشته باشد و درواقع حساب او می‌تواند منفی شود؛ یعنی او می‌تواند تا سقف اعتبار تخصیص داده‌شده به بانک بدهکار شود. بدین ترتیب بعد از طی مدت معینی با فرستادن صورت‌حساب از سوی بانک، او بدهی خود را پرداخت می‌کند. برخی از بانک‌ها حتی این بدهی را از مشتریان خود به‌صورت اقساط دریافت می‌کنند. تهیه این کارت‌ها مستلزم ارائه مدارک شناسایی کامل و همچنین مدارک تعیین‌کننده هویت محل زندگی است و معمولاً بانک‌ها برای افتتاح حساب و تخصیص اعتبار به مشتریان، حساسیت زیادی به خرج می‌دهند. داشتن اقامت همان کشوری که قصد افتتاح حساب در بانک آن را داریم از الزامات اغلب بانک‌ها است.
کارت‌های بدهی یا نقدی (Debit Cards)
این نوع از کارت‌ها نیز به‌حساب بانکی پشتیبان متصل است اما در این نوع کارت‌ها، مشتری پیش بانک اعتبار اضافه‌ای ندارد و تنها می‌تواند تا سقف موجودی داخل حساب خود از کارت برداشت کند یا خرید انجام دهد. این نوع کارت‌ها شامل اطلاعات حساب‌های بانکی است و قابلیت دریافت پول از کشورهای مختلف از طریق سیستم‌های بانکی را دارد. بانک‌ها برای ارائه این نوع از کارت‌ها نیز به علت آن‌که حساب بانکی پشتیبان آن است، معمولاً مدارک شناسایی کامل از مشتریان می‌خواهند، اما حساسیت آن‌ها به‌اندازه افتتاح کارت‌های اعتباری نیست. استفاده از این کارت‌ها به‌خصوص برای کسانی که می‌خواهند درآمد ارزی داشته باشند، مناسب است؛ چراکه به‌آسانی می‌توانند با دادن شماره‌حساب بانکی خود به شرکای تجاری خارجی، مبالغ ارزی خود را دریافت کنند.
.)
کارت‌های پیش‌پرداخت (Prepaid Cards)
این کارت‌ها که بیشتر و در اصطلاح رایج با عنوان کارت‌های نقدی یا کارت‌های سفری شناخته می‌شود، درواقع نوعی از همان کارت‌های نقدی است، با این تفاوت که حساب بانکی مجزا پشتیبان آن‌ها نیست و شماره سوئیفت ندارد و امکان واریز و انتقال وجه به آن‌ها از کشورهای دیگر به‌آسانی میسر نیست. کارت‌های پیش‌پرداخت نیز دو دسته اصلی دارد: کارت‌های قابل شارژ مجدد و کارت‌های غیرقابل شارژ مجدد (یک‌بار شارژ) یا همان کارت‌های هدیه. کارت‌های قابل شارژ معمولاً به اسم فرد صادر می‌شود و با نام است و تنها تفاوت آن‌ها با کارت‌های عادی، نداشتن حساب بانکی پشتیبان است. داشتن این نوع از کارت‌ها به علت بار مسئولیت کمتر برای بانک بسیار ساده‌تر از دو نوع کارت قبلی است و در سال‌های اخیر بانک‌های خارجی زیادی به ایرانیان این نوع از کارت‌ها را ارائه کرده‌اند؛ اما کارت‌های هدیه علاوه بر آن‌که حساب بانکی ندارد، با نام هم نیست و حتی دریافت تعداد محدودی کارت هدیه از بانک، معمولاً نیاز به ارائه کارت شناسایی فرد هم ندارد. این کارت‌ها تنها به‌اندازه موجودی اولیه قابل‌استفاده است و پس از اتمام موجودی داخل کارت، باید آن را دور انداخت؛ زیرا قابل‌استفاده یا شارژ مجدد نیست. ازآنجاکه داشتن این نوع از کارت‌ها هیچ منافاتی با قوانین تحریم‌های اعمال‌شده علیه ایران ندارد، بسیاری از این نوع کارت‌های مرتبط با بانک‌های مختلف، به‌راحتی در ایران توزیع می‌شود و کاربران می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند.
منبع: شنبه