پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
تا پیش از این ساختار سنتی بیمه صرفاً بر پایه فروش و رسیدن به حجم بالایی از سهم بازار بود، اما امروز به سبب حضور بازیگران جدید، قاعده بازی در صنعت بیمه تغییر کرده است. حالا فناوری‌ها و روندهای جدید بیمه‌گری مطرح هستند و رقابت ساخت یک تجربه مشتری خاص. امروز صنعت بیمه مانند صنایع مالی دیگر ناگزیر از تن‌دادن به روند برهم‌زننده فناوری است و شرکت‌هایی می‌توانند به ادامه روند فعالیت خود در سال‌های آینده امید داشته باشند که به ورود بازیگران جدید و شرایط نو باور داشته باشند و آنها را به‌عنوان عناصر مهم و سازنده اکوسیستم بیمه پذیرا باشند. چالش با رگولاتور داستان امروز و فردای صنعت بیمه است.
صنعت بیمه با فناوری بیگانه نیست
حمیدرضا پروازی، مدیر کسب‌وکارهای نوین بیمه تجارت‌‌نو فناوری را از صنعت بیمه کشور چندان دور نمی‌بیند. به عقیده او فناوری در بیمه وارد شده، ولی شاید کُندتر از سایر صنایع که البته این موضوع دلایل خاص خودش را دارد: «امروز نمی‌توانیم مدعی شویم که صنعت بیمه از اساس با فناوری بیگانه است. صنایع مالی دیگر مانند بورس و بانک، در رابطه با مسائل فناوری مقداری از بیمه جلوتر هستند که دلیل آن را می‌توانیم ارتباط این صنایع با دنیای بیرون بدانیم، ولی باید بگویم که صنعت بیمه نیز در سه الی چهار سال گذشته گرایش مثبتی به سمت روندهای فناوری داشته است.»
پروازی در رابطه با چالش‌های امروز دنیای کسب‌وکارهای نوپا در صنعت بیمه می‌گوید: «نخستین موضوعی که به‌عنوان چالش‌های امروز اینشورتک‌ها مطرح می‌شود، مسئله شفاف‌نبودن قوانین است. در واقع مسئله این است که قانون‌گذاری رگولاتور حتماً باید با نظر کارشناسان و بازیگران مختلف این عرصه صورت پذیرد که اگر این‌طور نباشد، موضوعاتی مثل سوئیچ مرکزی به وجود می‌آید که محل چالش بسیار و نیازمند اصلاحاتی خواهد بود تا بتواند به بهترین شکل اجرا شود.» به عقیده او چالش فرهنگی و نبود نگاه تحول‌گرا و تحول‌خواه در پیکره صنعت بیمه را می‌توان یکی از مهم‌ترین موانع توسعه اقدامات نوآورانه در شرکت‌های بیمه دانست.
علی‌اکبر گلشنی، مدیر تحول دیجیتال بیمه دی، تحول دیجیتال را مهم‌ترین محرک برای تحول در صنعت بیمه کشور می‌داند که نیازمند تغییر نگرش‌ها و تبدیل روندهای سنتی به روندهای دیجیتال با ارائه راهکارهای خلاقانه در مسیر کسب‌وکار است. به گفته او تمرکز روی فناوری‌های نوین، همچون تحلیل داده‌ها، هوش مصنوعی و اینترنت اشیا می‌تواند در تحلیل اطلاعات مشتریان و ارائه خدمت بیمه‌ای متناسب با نیاز آنها مفید بوده و اقدامی تحولی برای صنعت بیمه و اینشورتک‌ها باشد. به عقیده گلشنی، آینده همه صنایع دیجیتالی است و صنعت بیمه کشور ما نیز از این موضوع مستثنی نخواهد بود!
«بهروزرسانی و توسعه قوانین در نهاد ناظر»؛ این عبارتی است که مدیر کسب‌وکارهای نوین تجارت‌‌نو از آن به‌عنوان مهم‌ترین محرک تحول در صنعت بیمه کشور نام می‌برد. او توضیح می‌دهد: «وقتی بستر تحول آماده بوده و تسهیلگری مناسبی برای آن شکل گرفته باشد، حتماً توسعه و تحرک در تمامی اکوسیستم را شاهد خواهیم بود. به همین سبب مسئله رگولاتوری و بهروزرسانی موضوعاتی از جنس آیین‌نامه‌ها و قوانین می‌تواند بزرگ‌ترین محرک حرکات نوآورانه در کشور باشد.»
ارکستر اینشورتک به یک رهبر نیاز دارد
حامد بهروز، مدیر امور مشتریان راهکارهای بیمه‌گری داتین ریشه عدم رغبت صنعت بیمه به استفاده از فناوری‌های روز را در سه بعد «سازمان»، «مشتری» و «زیرساخت فناوری» می‌داند که لازم است هر کدام از این رویکردها برای رسیدن به چرایی قضیه در جنبه‌های مختلف مورد بررسی قرار بگیرد. به عقیده بهروز، جایگاه واحدهای فناوری اطلاعات در شرکت‌های بیمه و میزان سرمایه‌گذاری در این حوزه که تفاوت قابل توجهی با حوزه بانکی دارد، نشان از عدم شکل‌گیری این دیدگاه در اکثر شرکت‌های بیمه دارد. او در این رابطه به مسئله فرهنگ‌سازی و ضعف آن اشاره می‌کند، ولی در نهایت موضوع مهم را در موضوع فراگیری مالی و تعریف محصولات بیمه‌ای قابل ارائه به آحاد افراد جامعه و مبتنی بر توان خرید آنها می‌داند.
به عقیده حامد بهروز نهاد ناظر هرچه در این حوزه از تصدی‌گری فاصله بگیرد و تمرکز خود را از حوزه اجرا به جنبه سیاست‌گذاری و همسوسازی ارکان اکوسیستم بیمه کشور سوق دهد، به نتایج مطلوب‌تری دست خواهد یافت. او در این رابطه اضافه می‌کند: «رگولاتور باید از منظر تنظیم‌گری و هدایت صنعت، نسبت به شناسایی ظرفیت‌های موجود اقدام کرده و ضمن تعیین استراتژی و انجام هدف‌گذاری با مشارکت ارکان صنعت برای هر یک از این ارکان، تکالیف مشخصی در مسیر تحقق اهداف فناورانه صنعت تعریف و حرکت در مسیر دستیابی به اهداف تعریف‌شده را به‌صورت منظم پایش و کنترل کند.» او همچنین مهم‌ترین ضعف اینشورتک‌ها در فضای کنونی را عدم اقدام به خلق یک ارزش بنیادی در صنعت می‌داند.
فناوری، زیرساخت و شرایط خاصی می‌طلبد
به عقیده مدیر تحول دیجیتال بیمه دی، زمانی که از موضوعاتی چون بیمه‌گری باز صحبت می‌کنیم، باید هم زیرساخت، فناوری و شرایط پیاده‌سازی وجود داشته باشد و هم از جنبه کسب‌وکاری مانعی برای اجرای آن وجود نداشته باشد: «گاهی اوقات تا زمانی که این موانع رفع نشوند، نمی‌توانیم در خصوص فناوری صحبت کنیم. البته در بسیاری موارد راه شرکت‌های بیمه‌گر برای ارائه خدمات نوآورانه بر بستر فناوری هموار بوده و این خود بیمه‌گران بوده‌اند که تمایلی به سرمایه‌گذاری و بهره‌مندی از این بسترها نداشته‌اند.»
گلشنی با اشاره به قوانین نهاد ناظر و نحوه تعامل آن با استارتاپ‌های بیمه‌ای به چالش‌های آیین‌نامه ۲/۹۲ اشاره می‌کند: «امروز یکی از چالش‌های بزرگ صنعت بیمه برای استارتاپ‌ها قوانین نهاد ناظر است. اکثر استارتاپ‌ها به دریافت مجوز کارگزاری آنلاین مطابق با آیین‌نامه 2/92 نیاز دارند و این امر مسیر رشد آنها را با چالش‌هایی روبه‌رو کرده است.» به عقیده مدیر تحول دیجیتال بیمه دی، برای رفع این چالش‌ها نیاز است نهادهای بالادستی چون معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری، مرکز شرکت‌های دانش‌بنیان یا شتاب‌دهنده‌ها، با شناسایی و زمینه‌سازی سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌هایی که دارای محصولات یا ایده‌های جذاب هستند، قدم بردارند.
احسان حق‌بجانب، دبیر کمیسیون بیمه انجمن فین‌تک، ضمن تأکید بر اهمیت سندباکس، یکی از چالش‌های بیمه‌گران را این می‌داند که از سال‌ها قبل تنها یک شرکت، هسته بیمه‌گری آنها را طراحی کرده و توسعه داده و به واسطه انحصاری‌بودن و سیاست انقباضی و کندی در طراحی و پیاده‌سازی محصولات منطبق بر نوآوری، تیم‌های اینشورتکی نیز موفق به فعال‌کردن سرویس‌های خود نشدند و به‌ناچار به‌عنوان آخرین پناهگاه مهر تأیید بر پروژه سوئیچ بیمه مرکزی می‌زنند. در صورتی که در مدل‌های بهروز، این تیم‌ها به مدت شش ماه یا یک سال در محیط سندباکس آزمایش و در صورت حصول نتیجه مورد انتظار، به فعالان آن حوزه معرفی می‌شوند.
رگولاتور فقط حمایت کند، نه دخالت
حامد ولی‌پوری، مدیرعامل شرکت ازکی در خصوص چرایی عقب‌ماندن صنعت بیمه از قافله فناوری در مقایسه با صنعت بورس و بانک به دو ویژگی خاص صنعت بیمه اشاره می‌کند: «در طول تاریخ صنعت بیمه کشور، همواره شرکت‌هایی وجود داشتند که با داشتن پورتفوی و دارایی بالا، دنبال بیمه‌کردن آن بودند و حق بیمه قابل توجهی هم می‌پرداختند. در واقع بنگاههای صنعتی و اقتصادی بزرگی بودند که حق بیمه قابل توجهی را روانه بازار بیمه می‌کردند، ولی زمانی به این فکر افتادند که خودشان دست به تأسیس شرکت بیمه بزنند و سرمایه کلانی را که به‌عنوان حق بیمه به خارج از شرکت می‌دادند، در محدوده خودشان نگه دارند. به این ترتیب هزینه‌ها دوباره به مجموعه برمی‌گشت و ما اینجا با این منطق، شاهد به وجود آمدن شرکت‌های بیمه‌ای هستیم که برای اینکه فروش بیشتری داشته باشند، نیاز به انجام کار خاصی ندارند.»
طبق گفته‌های او، اساساً وقتی ورود رگولاتور به فضای شرکت‌ها خیلی جدی شود، عملاً شرکت‌ها از کسب‌وکار اصلی خودشان بازمی‌مانند و کارشان پاسخ‌دادن به درخواست‌های رگولاتور می‌شود: «اگر شما به آیین‌نامه‌های بی‌شمار صنعت بیمه نگاه کنید و میزان ورودشان به لایه‌های کسب‌وکاری شرکت‌های بیمه را ببینید، متوجه می‌شوید که این آیین‌نامه‌ها با اسم حمایت از حقوق مصرف‌کننده و با خطوط بسیار پیچیده‌ای که در نهایت به نحوی آن را به حقوق مصرف‌کننده متصل کرده‌اند، باعث شده‌اند شرکت‌ها از کار اصلی خودشان دور بمانند.»
محمدرضا برزگری، مدیرعامل کارگزاری آنلاین همپاد کیان معتقد است نکته‌ای که مدیران ارشد رگولاتوری می‌بایست به آن توجه کنند این است که با محدود کردن نوآوری و کاهش سرعت تحولات بازار، نه‌تنها تعارضات مدیریت نمی‌شوند، بلکه هزینه نوآوری مدام بالا و بالاتر می‌رود؛ تا جایی که دیگر صرفه اقتصادی خود را از دست می‌دهد. او یکی از بزرگ‌ترین مأموریت‌های رگولاتوری را ایجاد فضای امن برای سرمایه‌گذاری می‌داند.