پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
رسانه‌های اجتماعی هر روز بیشتر از دیروز مورد توجه مردم و سازمان‌های مختلف قرار می‌گیرند اما هنوز بانکها و سازمان‌های مالی حضور پررنگی در این رسانه‌ها نداشته‌اند. از همین رو در روز رسانه‌های اجتماعی به سراغ حسین امام، محقق و استاد دانشگاه رفتیم و مصاحبه کوتاهی با او داشتیم.
ابتدا از وی درباره تاثیر شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های اجتماعی در روابط بین سازمانی و سازمان‌ها پرسیدیم. امامی در پاسخ گفت: «ابتدا لازم است تفکیکی بین شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های اجتماعی قائل شوم. رسانه اجتماعی عنوان رسانه دارد یعنی مثلا سایت یوتیوپ که رسانه اجتماعی برای به اشتراک‌گذاری فیلم است. اما شبکه اجتماعی به سایت‌هایی می‌گویند که عده‌ای دور هم جمع می‌شوند و گروه‌هایی را تشکیل می‌دهند و گروه‌سازی می‌کنند. با آمدن شبکه‌های اجتماعی یا مفهوم کلان‌تر که رسانه‌های اجتماعی است ما با یک پدیده‌ای مواجه شدیم که مردم همه در آن حضور داشتند اما جای سازمان‌های دولتی، خصوصی و شرکت‌ها در آنجا خالی بود. بنابراین سازمان‌ها آمدند و گفتند ما هم در آنجا باید حضور داشته باشیم تا بتوانیم خدماتمان را ارائه کنیم، شفاف تر و پاسخگوتر باشیم. این همان کاری است که رسانه‌های اجتماعی برای سازمان‌ها ابزارش را فراهم کرده اند تا آنها نیز در آن محیط حضور داشته باشند.
امامی در خصوص جای خالی بانکها در رسانه‌های اجتماعی گفت: «سال گذشته یک کار مطالعاتی انجام دادم برای استفاده از رسانه اجتماعی در شبکه بانک و به نتایج جالبی رسیدم. دوره‌ای بود که تب استفاده از رسانه‌های اجتماعی در بانکها گل کرده بود. البته این بانکها بیشتر در اروپا و آمریکا بودند. خیلی از بانکها آمدند، استقبال کردند، گفتند که خدماتشان را در شبکه‌های اجتماعی ارائه می‌دهند و آنجا پاسخگوی مشتریان هستند. بعد از گذشت زمانی دیدند رسانه‌های اجتماعی برای بانکها وقت تلف کردن است. الان در این دیدگاه هنوز قفل شده‌اند چون دیدند وقت کارمند تلف می‌شود به این علت که بانک یک موسسه اقتصادی و به دنبال کسب سود است. بانک می‌دید از این طریق نمی‌تواند به کسب سود برسد. بنابراین به این علت که این کار را وقت تلف کردن می‌دانستند این روند مقداری وقفه خورد. اما با آمدن اپلیکیشن‌هایی که بر روی دستگاه‌های هوشمند و تلفن‌های همراه هوشمند نصب می‌شود دیدند که فرصت خوبی است تا بانکها مجددا در رسانه‌های اجتماعی فعال‌تر عمل کنند. الان رویکرد بانکها در استفاده از رسانه‌های اجتماعی بر روی تبلت‌ها، تلفن‌های هوشمند و به کارگیری اپلیکیشن‌های که موجود است می‌باشد.
من اینجور دسته‌بندی کرده بودم که یک رویکرد خوش‌بینانه اول بود و فکر می‌کردند معجزه‌ای اتفاق افتاده است. بعد کم‌کم اثربخشی آن را سنجیدند و دیدند که نه اینگونه نیست. بعد از آن یک رویکرد بدبینانه حاکم شد و الان به سمت رویکرد واقع بینانه رفتیم. دوباره در کشورهای دیگر، بانکها به استقبال رسانه‌های اجتماعی رفتند و دیدند که تلفن‌های هوشمند می‌تواند به داد روابط‌عمومی‌های سیستم بانکی برسد تا از رسانه‌های اجتماعی استفاده بکنند.»
وی در خصوص مقاله‌ای که در این رابطه قبلا ارائه کرده بود گفت: «این مقاله را سال گذشته تحت عنوان «رسانه‌های اجتماعی برای بانکها خوب، بد و زشت» ارائه کردم که به این سه رویکرد اشاره داشت. همچنین، مقاله‌ای که امروز ارائه کردم، این بود که مطالعه‌ای بر روی سه کشور استرالیا، نیوزیلند و بریتانیا در مورد استفاده از رسانه های اجتماعی سازمانی انجام دادم، تا ببینم آن کشورها چه استفاده‌هایی می‌کنند. یکی از نتایجی که خیلی جالب بود این بود که تا دولت به بحث رسانه‌های اجتماعی ورود پیدا نکند و برای سازمان‌ها این بحث را الزام نکند استفاده از رسانه‌های اجتماعی نمی تواند فراگیر شود. دولت از سازمان‌های دولتی باید بخواهد که صفحاتشان را ایجاد بکنند، گروه‌سازی بکنند، پاسخگوی مردم باشند و شفاف‌تر عمل بکنند.