پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
نیاز به تغییر نگاه قانونگذاران به صنعت فناوری اطلاعات کشور / وظیفه نصر در این زمینه چیست؟
در سلسله گزارش‌هایی، از فعالین حوزه فناوری اطلاعات کشور که در انتخابات نظام صنفی رایانه‌ای کشور در قالب اعضای ائتلاف هم‌آفرینی حضور داشتند خواستیم تا به مهمترین چالشهای حوزه آی‌سی‌تی در کشور اشاره و در ادامه راهکارهای پیشنهادی‌شان برای رفع این چالش‌ها را نیز ارائه دهند.
در سومین بخش از این گزارش‌ها از فرهاد کرم‌زاده رئیس هیئت مدیره شرکت دلسا، حمید بابادی‌نیا مدیرعامل شرکت گیلاس کامپیوتر و عضو هیئت‌مدیره دوره پنجم سازمان نظام صنفی رایانه‌ای، محمد خلج مدیرعامل اسنپ، امیرمسعود اسکوئیلر مدیرعامل شرکت ایران رایانه، صادق فرامرزی مدیرعامل هلدینگ فناوری اطلاعات بانک صادرات، امیرحسین رضایی‌نژاد مدیرعامل شرکت پیشگامان، احسان‌الله مدیری مدیرعامل شرکت نانو تراشه پارس و عضو هیئت مدیره دوره پنجم سازمان نظام صنفی و محمدعلی یوسفی‌زاده عضو هیئت مدیره و مدیرعامل شرکت آسیاتک و نایب رئیس دوره قبل سازمان نظام صنفی خواستیم تا به مهمترین چالشهای حوزه آی‌سی‌تی اشاره کنند.
فاصله میان رشد نوآوری و قانون‌گذاری
به عقیده صادق فرامرزی مدیرعامل هلدینگ فناوری اطلاعات بانک صادرات، تحریم‌ها و سیاست جاری فاصله بسیار زیادی بین ما و دنیا به وجود آورده است و این فاصله ضربات جدی به صنعت آی‌سی‌تی وارد می‌کند. همچنین مهاجرت بی‌وقفه‌ای که وجود داشته و کماکان با سرعت زیادی ادامه دارد، باعث شده تا شرکت‌ها خالی از سرمایه انسانی شوند. به همین دلیل به گفته فرامرزی اگر عجله نکنیم و آموزش متناسب نداشته باشیم، ممکن است با مشکلات جدی مواجه شویم؛ مشکلاتی که حتی همین حالا هم درگیرش هستیم.
فرامرزی از فاصله زیاد میان رشد و نوآوری و سرعت تغییر قوانین می‌گوید و در ادامه توضیح می‌دهد: «به صورت کلی عقب بودن وضع قوانین از رشد نوآوری، اتفاق طبیعی است اما فاصله وضع قوانین با رشد نوآوری در کشور ما زیاد و مخرب است. در نتیجه این ریسک وجود دارد که نوآوری باتوجه به عدم تدوین قوانین در زمان خود و عدم وجود انعطاف در رعایت قوانین ثبت‌شده، خطر از بین رفتن داشته باشد. تصور کنید که عمر نوآوری در کشور تمام شده ولی هنوز قانون مربوط به آن وضع نشده است. در این دوره بی‌قانونی، نوآوری دچار صدمات خواهد شد.»
راهکارهای پیشنهادی
به نظر فرامرزی نفود افراد صاحب نفوذ می‌تواند این قوانین را سریع‌تر به نتیجه برساند. این صاحبان نفود می‌توانند هیئت‌مدیره نظام صنفی باشد؛ یعنی کسانی که حرفشان قابل شنیدن است. این افراد باید وضع قوانین را سرعت دهند. او با اشاره به کوتاه بودن عمر یک استارت‌آپ، می‌گوید: «در دنیا چیزی تحت عنوان سندباکس وجود دارد ولی باید سرعت آن سریع‌تر شود. یادمان نرود که عمر یک استارت‌آپ و صنعت مبتنی بر نوآوری، کوتاه است و در همین عمر کوتاه، اگر مانعش شویم و قانونش را وضع نکنیم، از بین خواهد رفت. با از بین رفتن آن، افرادی که مترصد دیدن موفقیت آن بودند دیگر سراغ انجام چنین کارهایی نخواهند آمد و به جایش مهاجرت می‌کنند.»
ارتباط با سازمان‌ها و نهادهای فعال
به نظر فرهاد کرم‌زاده رئیس هیئت‌مدیره شرکت دلسا، یکی از چالشهای مهم پیش رو در نصر، ارتباط با سایر سازمان‌ها و نهادهای فعال در حوزه آی‌تی‌سی است.
راهکارهای پیشنهادی
او معتقد است رویکرد فعال و تعاملی با استفاده از ظرفیت‌های موجود در نصر می‌تواند کمک شایانی به حضور پر رنگ تمامی بازیگران صنعت در مطالبات خود از دولت، سازمان‌ها و نهادهای تابعه دولت باشد. همچنین سازمان نظام صنفی رایانه‌ای با توجه به سابقه طولانی و تجربیات ارزنده خود طی این سال‌ها می‌تواند به عنوان پیشران این موضوع عمل کند.
مخاطرات امنیتی در زیرساخت و شبکه
به عقیده حمید بابادی‌نیا مدیرعامل شرکت گیلاس کامپیوتر و عضو هیئت‌مدیره دوره پنجم سازمان نظام صنفی رایانه‌ای، یکی از بزرگترین چالش‌ها، مخاطرات امنیتی موجود در حوزه‌های زیرساختی و شبکه‌ای کشور است. برای حل این مسائل به تجهیزات سخت‌‌افزاری و نرم‌افزاری نیاز داریم که به گفته بابادی‌نیا برخی از این تجهیزات توسط مهندسین و کارشنان کشور خودمان تولید می‌شود و در زیرساخت‌های حیاتی کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای سرپا نگهداشتن این شبکه‌های زیرساختی به ناچار باید برخی دیگر از این تجهیزات را از خارج از کشور وارد کرد.
بابادی‌نیا چالشهای موجود در این بخش را اینطور عنوان می‌کند: «ما به‌عنوان یک کارشناس حوزه، باید کاری کنیم که این تجهیزات بتوانند در شبکه و فضای سایبری ایران کار کنند. همچنین یکی از بزرگترین معضلات ما، بحث واردات و حمایت‌هایی است که دولت می‌تواند در این حوزه از واردکنندگان انجام دهد؛ زیرا آنها هم باید تحریم را دور بزنند و این تجهیزات را به سلامت وارد کشور کنند و هم اینکه بعد از ورود به کشور آنها را عملیاتی کنند. متاسفانه باتوجه به تحریم و نرخ ارز، واردکنندگان مشکلات عمده‌ای دارند و هیچ حمایتی هم از طرف وزارت صنعت و بانک مرکزی انجام نمی‌شود و فعالین این حوزه با چالشهای اساسی روبهرو هستند.»
به گفته بابادی‌نیا یکی از کارهای انجام‌شده در سازمان نظام صنفی، تشکیل کمیته سنا بوده تا از این طریق بتوانند مسائل و مشکلات ارزی را مدیریت کنند و در دوره ششم قصد دارند به این موضوع بیشتر بپردازند. هر چند که در خصوص فلسفه وجودی آن مستقل از کمیسیون تامین کالا در سازمان نصر تهران، حرف و حدیث فراوان است اما به لحاظ مطرح کردن مشکلات اعضا صنف فی‌النفسه حرکت خوبی بوده است.
راهکارهای پیشنهادی
بابادی‌نیا یکی از بهترین راهکارها را در این می‌داند که دولت، فعالین این حوزه را از خودش بداند و به آنها صرفا به چشم تاجرانی که به‌دنبال واردات هستند، نگاه نکند. بسیاری از این همکاران، واردکننده مواد اولیه و تجهیزات برای تولیدکنندگان صنایع حیاتی و زیر ساختی بیشماری در کشور هستند. او در ادامه توضیح می‌دهد: «.این تاجران کاری می‌کنند که زیرساخت‌های حیاتی کشور سرپا بماند. نگرش و طرز فکر دولت در این حوزه می‌تواند راهگشا باشد. همچنین باید مانند کالاهای اساسی، برای کالاهای حوزه آی‌سی‌تی نیز یک ردیف تعرفه خاص درنظر گرفته شود. به‌خوبی شاهد بودیم که در دوران کرونا یکی از حوزه‌هایی که توانست به دورکاری در کشور کمک کند، آی‌سی‌تی بود. اگرچه باید روی دولت الکترونیک ما کارهای بسیاری انجام شود، اما با همین اوصاف، تصور کنید اگر همین بضاعت فعلی را هم نداشتیم، سیستم بانکی ما با چه معضلاتی روبهرو می‌شد.»
به همین دلایل بابادی‌نیا معتقد است باید دیدها و تفکرات موجود تغییر کند و به آی‌تی و آی‌سی‌تی به‌عنوان یک کالای لوکس نگاه نشود بلکه باید آن را یک حوزه حیاتی برای کشور در نظر گرفت.
ایجاد ماتریس چندوجهی در قوانین
محمد خلج مدیرعامل اسنپ، به قوانین و مقرراتی که بر اساس یک تقسیم‌بندی خطی انجام شده اشاره می‌کند و می‌گوید: «به طور مثال یک شرکت باید حتما در یکی از دسته‌های دولتی، خصوصی یا خصولتی قرار بگیرد و در نتیجه آن، قوانین مشخصی؛ مانند یک بردار و به صورت صفر و یک، در موردش اعمال می‌شود. درحالیکه این تقسیم‌بندی باید به سمت ماتریسی و چندوجهی شدن، حرکت کند؛ قوانین باید کاملا بشکند و در هر حوزه‌ای منطبق با ماهیت و شکل فعالیت هر شرکت، قوانین جدید تهیه شود.»
خلج در ادامه صحبت‌هایش دولت را مثال می‌زند که به‌عنوان یک مجموعه منسجم، یک وجهه جدید از خود به اسم «دولت الکترونیکی» را بروز داده و در ادامه توضیح می‌دهد: «در حال حاضر شاهد ظهور مفاهیم و اشکال جدید در کسب‌و‌کارهای مختلف و صنایع هستیم. بنابراین بحث‌های مربوط به سنتی و پیشرفته بودن در بسیاری از حوزه‌ها مطرح شده است اما هنوز این اشکال جدید، در قوانین در نظر گرفته نشده است. در نتیجه بسیاری از شرکت‌های مجازی، دانش‌بنیان و همینطور اکوسیستم استارت‌آپی در موارد مختلف با قوانین سنتی به چالش می‌خورند. به همین دلیل قوانین باید بهروزرسانی شوند. خوشبختانه در کشورمان بسیاری از شرکت‌ها در لبه تکنولوژی حرکت می‌کنند؛ مثلا شرکت‌های استارت‌آپی مانند اسنپ که خدمات آنلاین منطبق با سرویس‌های روز دنیا ارائه می‌کنند. اما وقتی به قوانین و مقررات نگاه می‌کنیم، در بسیاری موارد هنوز نگاه‌ها به شکل سنتی است و مدیریت تطبیقی که در صنعت و اجرا اتفاق افتاده در بخش حقوقی هنوز عملیاتی نشده است.»
به عقیده خلج ظهور مفاهیم و اشکال جدید درون صنعت، یک چالش بزرگ است و باید بقیه اکوسیستم هم همراه با این کسب‌و‌کارهای جدید حرکت کند تا ماتریس چندوجهی ایجاد شود. او معتقد است رویکرد رگولاتورها و حاکمیت هم باید براساس جنبه‌های مختلف این کسب‌و‌کارهای جدید، چندوجهی شود تا همراهی لازم شکل بگیرد. به گفته خلج، شرکت‌ها خودشان را ثابت می‌کنند و جا می‌اندازند و ارائه بخشی از خدمات عمومی را به‌عنوان بخش خصوصی برعهده می‌گیرند و سپس، رگولیشن اتفاق می‌افتد. از نظر او، این اتفاقات خوب است و به تعامل میان اسنپ، حاکمیت و رگولاتوری هم به‌عنوان یک مثال موفق اشاره می‌کند که طی آن یک سری قوانین، مقررات و مصوبات برای تاکسی‌های آنلاین تعیین شد و این شرکت به‌عنوان یک کسب‌وکار آنلاین، وجاهت قانونی پیدا کرد.
او این اتفاق را معنای واقعی مدیریت دولتی نوین در بخش حاکمیت می‌داند و بر این باور است که رضایت‌مندی مشتری و رفاه عمومی از سمت بخش خصوصی در کنار بخش دولتی اتفاق افتاده است. این همان مبنا و اساس مدیریت دولتی نوین است که به گفته خلج توسط شرکت‌های بخش خصوصی در کشور رواج پیدا می‌کند.
راهکارهای پیشنهادی
به عقیده مدیرعامل اسنپ، حضور بازیگران اصلی و مهم در این حوزه می‌تواند راهگشا و سدشکن باشد تا سایر شرکت‌ها هم بتوانند خودشان را به این سطح برسانند. او در ادامه توضیح می‌دهد: «از طرف دیگر حاکمیت و رگولاتور با تصویب قوانین جدید حمایتی می‌تواند خود را پابه‌پای شرکت‌ها برساند. مسئله مهم این است که این شرکت‌ها اثربخش هستند و به کشور کمک می‌کنند. در حقیقت با اقدامات حمایتی و تصویب قوانین جدید می‌توان راه را برای آنها هموار کرد.»
سناریونویسی برای آینده
امیرمسعود اسکوئیلر مدیرعامل شرکت ایران رایانه، از اهمیت توجه به تحول دیجیتال می‌گوید که فرصت‌های خوبی برای حضور در بازارهای خارج از کشور و درعین حال بهبود وضعیت داخل کشور فراهم می‌کند.
تحول دیجیتال در همه ابعاد خود، به منابع انسانی متخصص و با تجربه وابسته است و به گفته اسکوئیلر هم باید این نیروها را در داخل کشور تربیت کنیم و هم بتوانیم از کشورهای دیگر وارد کنیم. در شرایط حاضر مهاجرت نیروها مشکل بزرگی است که می‌تواند برنامه‌ریزی‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. مدیرعامل شرکت ایران رایانه درباره این مشکل می‌گوید: «برای مثال اگر کسی یک برنامه‌نویس جاوا با پنج سال سابقه باشد، با ۴ هزار یورو می‌تواند در اروپا مشغول به کار شود ولی ما حتی هزار یورو هم نمی‌توانیم به او بدهیم. به همین دلیل بسیاری برای رفتن از کشور برنامه‌ریزی می‌کنند. »
او بر این باور است که فکر کردن به آینده می‌تواند به ما کمک کند. سناریونویسی برای آینده یکی از ابزارهایی است که به کمک آن می‌توانیم برای اتفاقات آینده آمادگی بیشتری داشته باشیم و در ادامه می‌گوید: «باید از امروز برای آینده فکر کنیم تا بتوانیم در آینده برای استفاده از فرصت‌ها آماده باشیم. باید برای جلوگیری از مهاجرت نیرو انسانی برنامه‌ریزی کنیم و راه‌حل داشته باشیم. می‌توانیم منابع انسانی، محصولات و خدماتمان را برای صادرات آماده کنیم، بازارمان را گسترش دهیم و فناوری روز را توسعه دهیم. از تجربه کار در بازارهای خارجی استفاده کنیم و در داخل نیز کیفیت کار را افزاش دهیم. باید به کیفیتی برسیم که مستقل از ارزش ارز، بتوانیم کارهای بزرگ بین‌المللی با کیفیت و استاندارد بین‌المللی انجام دهیم نه این که اختلاف قیمت ارز انگیزه ما برای صادرات باشد. برنامه‌ریزی برای رسیدن به این اهداف اهمیت بسیاری دارد. آینده، محور توسعه است و ما باید بتوانیم به شکلی برنامه‌ریزی کنیم که حتی آینده را تغییر دهیم. آینده از آن کسانی است که به آن فکر می‌کنند. همانطور که امروز از آن کسانی است که دیروز به آن فکر کرده اند.»
راهکارهای پیشنهادی
توجه به نیروی انسانی راهکاری است که به عقیده اسکوئیلر می‌تواند جلوی مهاجرت افراد از کشور را بگیرد. او در این باره توضیح می‌دهد: «شاید لازم نباشد چهارهزار یورو را به نیروهایمان بدهیم. حتی اگر هزار یورو هم بدهیم بسیاری از افراد به خاطر وابستگی‌ها و دوستان و خانواده‌هایشان از مملکت خارج نمی‌شوند.»
اسکوئیلر راه‌حل تامین حقوق را در اصلاح تعرفه‌ها و قیمت پروژه می‌داند و می‌گوید کارفرمایان بزرگ می‌دانند ارزش کارهایی که انجام می‌شود خیلی بیشتر از چیزی است که در حال حاضر بابتش پرداخت می‌شود. به گفته او باید این سیکل مخرب را به یک سیکل مثبت تبدیل کنیم. دیر یا زود افزایش حقوق‌ها اتفاق می‌افتد، پس اگر به جای مقاومت، کارفرمایان از آن استقبال کنند، افزایش حقوق در مقابل افزایش کیفیت، رقابتی به وجود می‌آورد که باعث افزایش کیفیت کار و افزایش بهره‌وری افزایش می‌شود و نیروهای ما استاندارد و کیفی کار می‌کنند. یادگیری در رقابت استفاده از این موقعیت قرار می‌گیرد و کیفیت و کمیت آموزش نیروی انسانی نیز بهبود می‌یابد. به عقیده اسکوئیلر سیستمی که استاندارد است و کیفیت حداقلی را جواب می‌دهد، می‌تواند در بازارهای داخل و خارج کشور سودآورتر باشد و می‌شود سهمی از این سود را برای کسانی گذاشت که این سیستم را ایجاد کرده و از آن نگهداری می‌کنند.
کمبود نیروی متخصص و نداشتن صدای رسا
امیرحسین رضایی‌نژاد مدیرعامل شرکت پیشگامان ازجمله چالشهای حوزه آی‌سی‌تی در کشور را کمبود نیروی انسانی متخصص و مهاجرت نیروها به خارج از کشور و همینطور نداشتن یک صدای رسا و باقدرت عنوان می‌کند. به گفته او ما به یک نهاد قوی نیاز داریم تا با قدرت بتواند از مشکلات موجود با دیگر سازمان‌ها و نهادهای مربوطه صحبت کند. رضایی‌نژاد معتقد است که نظام صنفی به‌گونه‌ای عمل نکرده که بتواند یک صدای واحد و رسا را به گوش بقیه نهادی حاکمیتی برساند و در این باره توضیح می‌دهد: «سازمان نظام صنفی باید بسيار قوی‌تر عمل كند و از حقوق تمام اعضای خود قاطعانه دفاع كند. ان‌شاالله در دوره‌های بعدی بتواند بهتر و جامع‌تر عمل کرده و با یک صدای بلندتر، نهادهای مربوطه را مخاطب قرار داده و مشکلات را حل کند.»
از دیگر مواردی که رضایی‌نژاد به آن اشاره کرد این است که در حال حاضر آی‌سی‌تی یک صنعت مجزا نیست و به صنعتی کاربردی و ابزاری برای سایر صنایع تبدیل شده تا آنها بتوانند راحت‌تر، بهتر و شفاف‌تر عمل کنند. به همین دلیل به عقیده او نگاه‌ها هم باید نسبت به آی‌سی‌تی تغییر کند و آن را به‌عنوان ابزاری برای دیگر صنایع درنظر بگیرد تا به این طریق بتوان مشکلات کشور را بهتر و شفاف‌تر برطرف کرد.
راهکارهای پیشنهادی
راهکاری که رضایی‌نژاد درخصوص کمبود نیروی متخصص پیشنهاد می‌دهد، آموزش است. به گفته او ما ذخیره دانشی خوبی در کشور داریم اما متاسفانه نتوانستیم به این ذخیره دانشی، مهارت اضافه کنیم. باید در خصوص افزایش مهارت نیروها بهتر کار شود تا درنهایت ذخیره دانش همراه با مهارت به تربیت یک نیروی متخصص کارامد و حفظ آن نیرو در داخل کشور منجر شود. رضایی‌نژاد در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «باید شرکت‌ها و فرصت‌هایی را برای حفظ افراد در کشور ایجاد کنیم. باید یک اکوسیستم قوی، شرکت‌های بزرگ و قوی و دانش‌بنیان و مبتنی بر آی‌تی ایجاد کرد تا این نیروها را جذب کنند و نگه دارند.»
او همچنین معتقد است افرادی که وارد نظام صنفی می‌شوند باید دغدغه‌های مشترک داشته باشند. طیف وسیعی از افراد باید پوشش داده شود و به نگاه‌های همسو، و نه الزما یکسان، نیاز است تا بتوانند با همگرایی و مشکلات و مسائل را برطرف کنند. رضایی‌نژاد درنهایت اظهار امیدواری کرد که اعضای صنف بتوانند با همدلی، همراهی و تعاون کار خوب و پرثمری انجام دهند.
شناخت و تعریف درست از آی‌سی‌تی
احسان‌الله مدیری مدیرعامل شرکت نانو تراشه پارس، مهمترین چالش را شناخت و تعریف صنعت آی‌سی‌تی می‌داند. بسیاری از افراد آی‌سی‌تی را به‌عنوان یک صنعت لوکس معرفی می‌کنند در حالی که به گفته مدیری آی‌سی‌تی نه صنعت است و نه لوکس و در ادامه توضیح می‌دهد: «ما فناوری هستیم و فناوری در عرض است نه در طول. ما مانند صنایع غذایی و فولاد نیستیم که طول داشته باشیم بلکه در عرض هستیم و در همه صنایع به‌عنوان یک تکنولوژی حضور داریم و خدمات ما به همه این صنایع می‌رسد.»
مدیری تکنولوژی آی‌سی‌تی را لازمه حیات دیگر صنایع می‌داند و به همین دلیل آی‌سی‌تی را نه‌تنها لوکس بلکه بودنش را ضروری و واجب عنوان می‌کند و می‌گوید: «اگر این تعاریف درست مشخص شود به دنبالش چند اتفاق می‌افتد. اول اینکه دیگر بانک مرکزی نمی‌گوید که به صنعت لوکس آی‌سی‌تی ارز نمی‌دهیم بلکه متوجه می‌شوند قبل از هر چیزی باید به آی‌سی‌تی ارز بدهند. همچنین وزارت صمت هم با ما دچار مشکل نمی‌شود و اول به کالاهای آی‌سی‌تی اجازه ترخیص می‌دهد. از طرف دیگر سازمان تنظیم مقررات رادیویی هم جلوی بار آی‌سی‌تی را نمی‌گیرد و اجازه می‌دهد کالا سریع و تسهیل‌شده وارد کشور شود تا ما در لبه تکنولوژی دنیا قرار بگیریم. اگر ادعا می‌کنیم که قرار است در سال ۱۴۰۴ به یک سری اهداف دست پیدا کنیم باید در لبه تکنولوژی باشیم تا در خاورمیانه، آسیا و جهان حرفی برای گفتن داشته باشیم. ما نمی‌توانیم از تکنولوژی دور باشیم و بعد ادعا کنیم که می‌خواهیم به فلان هدف برسیم.»
همچنین به گفته مدیری وقتی آی‌سی‌تی به‌عنوان یک فناوری مورد قبول واقع می‌شود باید کسانی که این فناوری را گسترش می‌دهند هم بشناسیم؛ در حالی که به عقیده او اصلا نمی‌دانیم چند نفر در ایران کار آی‌تی انجام می‌دهند و در چه شاخه‌هایی فعال هستند. همچنین نمی‌دانیم در ۱۰ سال آینده چه نیازهای آی‌سی‌تی در کشور داریم تا در این راستا با دانشگاه‌ها و موسسات فنی و حرفه‌ای و آموزش و پرورش همکاری کنیم.
او در ادامه به کشوری مانند هند با یک میلیارد و سیصد میلیون نفر جمعیت اشاره کرد که برنامه‌ریزی‌های خوبی در این زمینه انجام می‌دهد. برای مثال هند می‌داند به چند نفر نیروی آی‌سی‌تی در سال ۲۰۲۵ نیاز دارد و برای تامین این نیروها قصد دارد نیروی مهاجر بپذیرد. مدیری دلیل این کار هند را اینطور توضیح می‌دهد: «هند قصد دارد در سال ۲۰۲۵ یک تریلیون دلار درآمد آی‌سی‌تی داشته باشد و برای رسیدن به هدفش، به این مهارت‌ها و این تعداد نیرو نیاز دارد. دانشگاه‌های این کشور هم به تعداد نیازی که دارد، دانشجو می‌پذیرد. اما آیا در ایران وزارت خانه و سازمان نظام صنفی برای این موضوعات برنامه‌ریزی کرده است؟ آیا می‌داند ما به چند نفر نیرو در این زمینه نیاز داریم؟»
راهکارهای پیشنهادی
مدیری معتقد است که نمی‌شود به جنگ با دولت و حاکمیت رفت بلکه باید با آنها تعامل و صحبت کرد و در فرایند تصمیم‌سازی، به مجلس شورای اسلامی و حاکمیت کمک کرد. به گفته او باید آمارهای درست به دست آورد و شرایط موجود را به آنها توضیح داد و با کمک آنها پایه و اساس را از ابتدا ساخت. وقتی پایه کار به درستی بنا نشود نمی‌توان روی آن چیزی بنا کرد به همین دلیل مدیری بر این باور است که باید برای شرکت‌ها و افراد، آمایش سرزمینی انجام دهیم. سپس آنها را دسته‌بندی کنیم و مهارت‌هایشان را بشناسیم. بعد باید ببینیم چه اهدافی داریم و برای آن اهداف چه نیازهایی داریم و به این ترتیب رو به جلو پیش برویم.
به عقیده مدیری باید یک بازتعریف برای آی‌سی‌تی داشته باشیم و تکنولوژی آی‌سی‌تی را از لوکس بودن خارج کنیم و به سمتی ببریم که همه آن را به‌عنوان نیازی برای تمامی صنایع در نظر بگیرند.
فاصله میان تغییرات فناوری و قوانین اجراشده
محمدعلی یوسفی‌زاده عضو هیئت‌مدیره و مدیرعامل شرکت آسیاتک از سرعت بسیار بالای رشد فناوری و ورود نسل‌های جدید فناوری در بازار می‌گوید و معتقد است که چالش موجود در کشور، فاصله‌ای است که بین تغییرات فناوری و قوانین و روش‌های اجراشده آی‌تی و آی‌سی‌تی در کشور وجود دارد. یوسفی‌زاده معتقد است اعضا، شرکت‌ها و کسانی که در این حوزه فعال هستند، وظیفه و مسئولیت دارند که در سازمان نظام صنفی این مسائل را بررسی کنند.
او در ادامه توضیح می‌دهد: «باید از طریق اختیارات و تعاریفی که برای نظام صنفی تعریف شده، بتوانیم فاصله بین تغییرات، ترندهای جهانی و استفاده‌ای که از ابزارهای نوین در دنیا می‌شود را با پیاده‌سازی‌شان در ایران از بین ببریم. در این راستا باید کارهای مختلفی انجام شود، از وارد کردن تکنولوژی‌ها در کشور، ایجاد فضای آموزش، ایجاد فضای واردات، آگاه‌سازی و فرهنگ‌سازی برای مصرف‌کنندگان و سرویس‌گیرندگان آی‌تی و آی‌سی‌تی گرفته تا آگاه‌سازی و اطلاع‌رسانی‌های لازم برای دولت و حاکمیت برای ایجاد قوانین موردنیاز.»
به گفته یوسفی‌زاده باید با حضور در جلسات و مراکز مربوطه مانند وزارت ارتباطات، صمت، بانک مرکزی، وزارت نیرو، وزارت بهداشت و هرجایی که به فناوری مربوط است، بتوان ضمن آگاه‌سازی افراد، با همراهی آنها مصوبه و قانونی منطبق با روش اجرایی صحیح فناوری در کشور ایجاد کرد. او در ادامه صحبت‌هایش درباره لزوم همراهی نهادهای مربوطه و رگولاتور گفت: «ما به کرات فناوری‌هایی را داشته‌ایم که وارد کشور شده‌اند، بخش خصوصی و شرکت‌های کوچک و بزرگ هم رویش سرمایه‌گذاری کردند و درنهایت بعد از عملیاتی شدن ممکن است به موردی برخورد کنند که پیش از این سازمان‌های بالادستی، دولت و حاکمیت نسبت به آن آگاه نبوده یا تعاریفی که برایش انجام شده، تعاریف شفافی نبوده و منجر به زیر سوال رفتن آن فناوری و تکنولوژی شده است. یا ممکن است سرمایه‌گذار و مجری ماجرا هنگام نوشتن قانون مربوطه، حضور نداشتند و این عدم حضور باعث شده تا مسائل واقعی اجرایی دیده نشود.»
راهکارهای پیشنهادی
به عقیده یوسفی‌زاده باید در بهروزرسانی قاعده و قانون‌های نوشته‌شده در سازمان نظام صنفی، احتمام و پشتکار وجود داشته باشد. باید با سازمان‌هایی ازجمله تامین اجتماعی، دارایی، بانک مرکزی و بخش‌های مختلف فناوری در دیگر حوزه‌ها ارتباط برقرار کرد و ضمن حفظ این ارتباطات به آنها خط‌مشی داد و مشاوران اصلح معرفی کرد.
به گفته مدیرعامل آسیاتک، ما به فناوری‌های جدید نیاز داریم تا شرکت‌ها بتوانند در لبه تکنولوژي، تحقیق و توسعه انجام دهند و در این راستا باید بتوانیم فرایند صحیح پیاده‌سازی آن فناوری‌ها را با شرایط خاص کشور خودمان بومی‌سازی کنیم. او درباره شیوه درست انجام کار در کشور می‌گوید: «ما درگیر تحریم هستیم و مشکلات تامین ارز هم داریم. علی‌رغم تمام این مسائل قبول کردیم که بهترین‌ها را برای کشور رقم بزنیم. نظام صنفی قبل از اینکه صنف، اعضای صنف و اعضای این صنعت درگیر فناوری و سرمایه‌گذاری روی آن شوند، باید با بخش‌های بالادستی روی روش اجرایی صحیح به توافق برسند و با یک اطمینان خاطر و قوت قلب، سرمایه‌گذاری و اجرای کار را پیش ببرند تا ثمره درستی داشته باشند.»
