پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
عرضه توکن بهادار (STO) مکانیسم جدیدی برای جذب سرمایه است که به‌دلیل افزایش نظارت رگولاتوری بر عرضه اولیه سکه (ICO) به وجود آمده است. عرضه توکن بهادار نوعی قرارداد قانونی و قابل اجراست و به همین دلیل سرمایه‌گذاران می‌توانند تا حدی از امن‌بودن آن مطمئن باشند، ولی بهای این اطمینان، افزایش الزام شرکت‌ها به افشای اطلاعات است.
توکن‌های بهادار جایگزین توکن‌های کاربردی نخواهند شد؛ زیرا عرضه توکن بهادار مسئولیت رگولاتوری زیادی دارد و در نتیجه توکن‌های بهادار نمی‌توانند گزینه مناسبی برای ارائه خدمات روی شبکه‌های توزیع‌شده باشند. با این وجود، از آنجایی که عرضه توکن بهادار راهکار مناسبی برای جذب سرمایه است، این نوع توکن‌ها به ابزاری برای تامین سرمایه لازم برای راه‌اندازی پروتکل‌های توزیع‌شده تبدیل خواهند شد؛ پروتکل‌هایی که از توکن‌های کاربردی برای فعالیت عادی خود استفاده خواهند کرد. همچنین این امکان وجود دارد که توکن‌های بهادار و توکن‌های کاربردی در کنار یکدیگر در سیستمی استفاده شوند که معماری‌اش مبتنی بر دو توکن است.
با توجه به اینکه قطعیت ابزارهای رگوله‌شده و حقوق ناشی از آنها در کوتاه‌مدت جذابیت زیادی برای سرمایه‌گذاران دارد، شرکت «نیوتن پارتنرز» (Newton Partners) معتقد است که عرضه توکن بهادار، طی 12 تا 18 ماه آینده، راهکار مطلوب جذب سرمایه برای استارت‌آپ‌هایی خواهد بود که در حوزه بلاکچین فعالیت می‌کنند.
به همین دلیل این شرکت گزارشی تحت عنوان «مقدمه‌ای بر توکن‌های بهادار» منتشر کرده است که در آن به توضیحاتی در خصوص مشکلاتی که توکن‌های بهادار سعی در رفعشان دارند، اکوسیستم توکن‌های بهادار، قوانین رگولاتوری توکن‌های بهادار در برخی کشورها و غیره می‌پردازد. این گزارش توسط راه پرداخت و با حمایت شرکت ققنوس به فارسی ترجمه شده است که در ادامه می‌توانید فایل PDF ترجمه‌شده آن را دانلود در مطالعه کنید.
فایل PDF گزارش «مقدمه‌ای بر توکن‌های بهادار» را می‌توانید از اینجا دانلود کنید.
توکن‌های بهادار که اوراق بهادار دیجیتال، اوراق بهادار قابل برنامه‌نویسی، اوراق بهادار هوشمند و اوراق بهادار رمزی نیز نامیده می‌شوند، اوراق بهادار رگوله‌شده‌ای هستند که از طریق عرضه توکن بهادار یا عرضه اوراق بهادار دیجیتال (DSO) به سرمایه‌گذاران ارائه می‌شوند. این توکن‌های نسل دوم یک سری حق و حقوق به سرمایه‌گذار ارائه می‌دهند که از جمله آنها می‌توان به سهم داشتن در شرکت، دریافت سود و حق مشارکت در سود شرکت، حق رای‌دهی و حق بازخرید سهم اشاره کرد. این توکن‌ها معمولا نشان‌دهنده این هستند که صاحب‌شان حق مالکیتی بر یک دارایی خاص، مثل مجموعه‌ای از املاک، جریان نقدینگی یا سهمی از یک صندوق دارند. این حقوق به‌صورت یک قرارداد هوشمند ثبت می‌شوند و توکن‌های صادرشده قابلیت خریدوفروش در یک صرافی بلاکچینی رگوله‌شده را دارند.
روند تکامل توکن‌های بهادار
توکن‌های بهادار تاکنون روند پیشرفت سریعی داشته‌اند، ولی در محدوده نظارت سازمان‌های رگولاتوری بوده‌اند. پس از حباب عرضه اولیه سکه، توکن‌های بهادار اهمیت بیشتری در حوزه‌های بلاکچین، پیروی از قوانین و صنایع مالی به دست آورده‌اند. جدول زیر خلاصه‌ای از مهم‌ترین روندها و پیشرفت‌های این حوزه را ارائه می‌دهد.
مسائلی که توکن‌های بهادار سعی در رفع آن دارند
عرضه توکن بهادار نوآوری فنی خاصی نیست؛ بلکه روی بهبود تدریجی بهره‌وری در بازارهای مالی متمرکز است و این کار را از طریق حذف واسطه‌ها، افزایش سرعت تسویه‌حساب و خودکار کردن خدمات انجام می‌دهد.
این مسائل در فضای بازارهای مالی به‌سادگی قابل حل نیستند و اگر راهکاری به وجود آید که بتواند حتی یکی از این جنبه‌ها را به شکل معنی‌داری بهبود دهد، سرمایه‌گذاران و صادرکنندگان زیادی جذب آن خواهند شد. در جدول زیر خلاصه‌ای از مزایای اصلی (و نگرانی‌های مربوط به هر مزیت) توکن‌های بهادار آورده شده است.
چشم‌انداز بازار توکن‌های بهادار
هرچند آمریکا الزاما بهترین محیط برای عرضه توکن بهادار نیست اما توصیه‌های قانونی اثرگذاری دارد و فضای رگولاتوری آن به بحث‌های شفاف در مودر این موضوع می‌پردازد.
توکن‌های بدهی: توکن‌هایی که نشان‌دهنده بدهی یا بازار درآمدزا هستند
توکن‌های بدهی را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:
- بدهی توکنی شده: حالت توکنی‌شده ابزارهای بدهی موجود و خودکارسازی مفاد قراردادی که از قبل وجود داشته است.
- بدهی صادرشده روی زنجیره: جریان کاملا خودکار سرمایه روی بلاکچین. «دارما»، پروتکلی مبتنی بر بلاکچین که امکان ایجاد و مدیریت بدهی‌های توکنی را فراهم می‌کند، در این فضا پیشروست و ساختارهای شگفت‌انگیزی برای توکن‌های بدهی پیاده‌سازی کرده است
توکن‌های ترکیبی / قابل تبدیل: توکن‌هایی که بر اساس رفتارشان به بدهی یا سهم تبدیل می‌شوند
اوراق بهادار ترکیبی، نوعی اوراق بهادار مالی است که از دو یا چند ابزار مالی تشکیل شده و می‌تواند ویژگی‌های سهم و بدهی را در یک محصول مالی واحد دارای قابلیت خریدوفروش، تجمیع کند. انواع اصلی اوراق بهادار ترکیبی عبارت‌اند از:
اوراق قرضه قابل تبدیل
- این اوراق با نرخی که از قبل مشخص است، قابل تبدیل به سهم هستند و با نرخ مشخصی به کوپن تبدیل می‌شوند و در صورتی که تبدیلی انجام نشود، اصل پول در زمان انقضای اوراق پرداخت می‌شود.
- اوراق قرضه قابل تبدیل با هدف حذف سرمایه‌گذارانی صادر می‌شود که می‌خواهند امکان افزایش سود خود را داشته باشند، ولی حاضر نیستند از همان ابتدا ریسک سهام‌داشتن را بپذیرند.
سهام ممتاز قابل تبدیل
- نوعی از سهام شرکت که سود خود را قبل از تقسیم سود بین سهام‌داران عادی دریافت می‌کند.
- معمولا این گزینه وجود دارد که هر سهم ممتاز به تعداد مشخصی سهم عادی تبدیل شود، البته پس از گذشت مدت‌زمانی مشخص.
- سرمایه‌گذار به جای دریافت سودی که از اوراق قرضه قابل تبدیل به دست می‌آورد، مشمول معافیت‌های مالیاتی می‌شود
توکن‌های مشتقه: توکن‌هایی که ارزش خود را از توکن‌های زیربنایی به دست می‌آورند
ابزارهای مالی مشتقی برای مدیریت ریسک اهمیت زیادی دارند. این ابزارها می‌توانند به حالت‌های مختلفی ارائه شوند و به‌تدریج پیاده‌سازی خواهند شد تا دارایی‌های رمزی جذابیت بیشتری برای سرمایه‌گذاران سازمانی پیدا کنند:
- مدل قراردادهای آتی: توافقی مبنی بر انجام تراکنشی خاص با مبلغی مشخص در تاریخی مشخص در آینده ایجاد می‌شود.
- مدل آپشن: حق (اما نه تعهد) خرید یا فروش توکن‌های بهادار زیربنایی با مبلغی مشخص در زمانی مشخص را به وجود می‌آورد.
- مدل تبادل: سود یا جریان نقدینگی دو توکن بهادار مختلف را با یکدیگر تبادل می‌کند تا نوعی سپر در برابر شرایط بازار در آینده به وجود آورد.
منبع
newtownpartners
