پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
کشور برمودا در کنار ایسلند و گروهی منتخب از سایر کشورها، تشکیل موسسات پول الکترونیک خود یعنی (به ترتیب) سرکل (Circle) و مونریوم (Monerium) را تصویب کردند که مجاز به صدور پول الکترونیکی متصل به ارزش ارزهای خود از طریق استیبل‌کوین‌ها هستند.
امروزه تعداد کشورهایی که به سمت ارزهای دیجیتال حرکت می‌کنند پیوسته در حال افزایش است. هدف چین از صادر کردن یک ارز رمزنگاری‌شده این است که کنترل بیشتری روی فعالیت‌هایی که مردمش انجام می‌دهند، اعمال کند. کشور سوئیس در حال تحقیق روی ارزهای رمزنگاری‌شده است و بانک‌های مرکزی متعددی از سرتاسر جهان، با نگرانی نسبت به لیبرای فیسبوک واکنش نشان می‌دهند، که به دلیل مشکلات نظارتی و جدایی چند عضو از اعضای موسس آن، سوژه داغ این روزها شده است. آخرین اقدام فیس بوک می‌تواند صدور استیبل‌کوین بر اساس ارزهای ملی مانند دلار باشد تا به این ترتیب از نظارت و بررسی و موشکافی رگولاتوری در امان باشد.
پروژه لیبرا به خوبی روشن کرد که آینده متعلق به پول الکترونیک است و نشان داد که بهتر است به جای یک خصوصی‌سازی واقعی که توسط شرکتی مثل فیسبوک و با چنین شهرت وحشتناکی انجام می‌شود، قانونگذاری و نظارت آن بر عهده دولت‌ها باشد.
به آسانی می‌توان مشکلات لیبرا را با یک مثال مشابه یعنی شکست پروژه پورتال فیسبوک توضیح داد. پروژه پورتال یک صفحه تماس ویدیویی است که به هوش مصنوعی مجهز شده تا دوربین همواره روی طرف مقابل متمرکز باشد.
این پروژه علی رغم این‌که از نظر فنی یکی از بهترین وسیله‌ها در نوع خودش بود و کارمندان فیسبوک به سختی تلاش کردند تا امتیاز ارزیابی این وسیله در آمازون را افزایش دهند، باز هم شکست خورد. اما چرا هیچ‌کس علاقه‌ای به پورتال نداشت؟ چون هیچ‌کس این ایده را دوست ندارد که یک وسیله متعلق به فیسبوک در اتاق نشیمن آن‌ها وجود داشته باشد و هر نوع داده‌ای را در اختیار این شرکت قرار دهد تا آن‌ها را به تبلیغ‌کننده‌ها بفروشد. آیا کسی غیر از مارک زاکربرگ، ارائه داده‌هایی به فیسبوک در مورد این‌که ما با پول خود چه کار می‌کنیم را، فکر عاقلانه‌ای می‌داند؟
در درازمدت، مردم فقط در صورتی شروع به استفاده از پول دیجیتال می‌کنند که انجام این کار را راحت و مناسب ببینند یا این‌که دولت‌ها از آن‌ها بخواهند تا این کار را انجام دهند. حالت دوم همان اتفاقی است که احتمالا در کشور چین رخ خواهد داد.
در هر صورت، احتمالا شاهد آن خواهیم بود که موجی از راه‌اندازی ارزهای الکترونیکی توسط طیف وسیعی از بازیکنان، از شرکت‌های خصوصی گرفته تا بانک‌های مرکزی، به منظور تثبیت و کنترل فرآیندی که از قبل در جریان است، اتفاق افتد. در مدت زمان کوتاهی، کشورها کنترل خود بر صدور ارزها را به شرکت‌های خصوصی که قادر به راه‌اندازی ابزارهای مالی کاملا معاملاتی هستند، واگذار خواهند کرد؛ چه سناریوی ترسناکی.
با این سرعت، در طول چند سال آینده ممکن است تصور ما درباره پول که جنبه اصلی جوامع ما را تشکیل می‌دهد و همچنین نحوه استفاده از آن، به کلی تغییر کرده باشد. این اتفاق ممکن است به روشی کم و بیش کنترل‌شده رخ دهد؛ ممکن است الگوریتمی و غیرمتمرکز یا به‌شدت متمرکز باشد، ممکن است مبتنی بر بلاکچین یا غیرمبتنی بر آن باشد و یا حتی ممکن است از طریق سیاست‌های پولی انجام گیرد. در حال حاضر هیچ چیز مشخص نیست.
آیا ما با استیبل‌کوین‌ها، که درک آن‌ها نسبتا راحت است شروع خواهیم کرد و سپس با تثبیت سیستم، برخی جنبه‌های ارزهای رمزنگاری‌شده فعلی را اتخاذ خواهیم کرد؟ آیا دولت‌ها و بانک‌های مرکزی تلاش می‌کنند تا کنترل خود بر پول دیجیتال را حفظ کنند و همان روندی که در مورد پول مرسوم پیش گرفتند را اتخاذ خواهند کرد؟ خلاصه این‌که، پول آینده چه رنگ و لعابی خواهد داشت؟
منبع: Forbes
