پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
کوروش پرویزیان؛ مدیرعامل بانک پارسیان / همه کشورها به صورت کلی به دنبال تنوع معاملات خود با ارزهای مختلف هستند و این کار را بر حسب مقتضیاتی که دارند انجام می‌دهند. ارزهایی که در دنیا قابل معامله هستند مثل یورو و دلار، سهم عمده‌ای از مبادلات و قراردادها را در اختیار دارند. به این ترتیب پایداری این ارزها در روابط اقتصادی بیشتر دیده می‌شود. یعنی ارزهایی که برای تسویه مبادلات بین‌المللی استفاده می‌شوند، ارزهای جهان‌روا یا قابل معامله هستند. همه کشورها این موضوع را در روابط تجاری خود دخالت می‌دهند.
در مناسبات تجارت بین‌الملل مبادلات با ارزهای جایگزین از یک مقطع زمانی بیشتر مطرح شده و آن هم به بحث تحریم‌ها مربوط است. درحال حاضر فقط آمریکا بالغ بر ۱۰ کشور دنیا را تحریم کرده است. برخی از این تحریم‌ها محدود و کم‌اثر است و برخی دیگر پررنگ و براندازانه؛ ما یکی از این کشورها هستیم. طبیعی است که هر چه بتوانیم مبادلات خود را با ارزهای جایگزین یا با پایه مختلف انجام بدهیم در این دوره به نفعمان خواهد بود.
در دوره‌ای خاص بحث تفاهم‌های دوجانبه و سه‌جانبه پیمان‌های پولی بر همین اساس مطرح شد و اکنون پررنگ‌تر شده تا کشورها بتوانند مبادلاتشان را با ارزهای خودشان انجام دهند. البته ریسک‌هایی در این زمینه وجود دارد که باید آن را بپذیرند و مدیریت کنند؛ یعنی باید نوسان و ناپایداری پول ملی خودشان را مدیریت کنند. مثلا حجم گسترده‌ای از مبادلات ما با چین است، از نفت گرفته تا کالاهای کشاورزی مثل پسته را صادر می‌کنیم و در مقابل انواع کالاها را وارد می‌کنیم، طبیعی است که بتوانیم با ارز دو کشور مبادلات خود را انجام دهیم.
البته چینی‌ها در سال‌های اخیر سیاستی را در پیش گرفته‌اند که اجازه تقویت ارزشان را به خاطر صادرات نمی‌دهد. در واقع آنها در برابر ارزش یوآن در مقابل سایر ارزها از جمله دلار مقاومت می‌کنند و سیاستشان هم این است که صادرات خود را توسعه دهند و برای این کار باید مقابل تقویت پول ملی خود بایستند. البته این مساله به معنای ضعیف کردن پولشان در سطح بین‌المللی نیست. حجم کل صادرات آنها افزایش پیدا کرده و رشد اقتصادی داشته‌اند و به همین خاطر اخیرا چندان ارز خود را دستکاری نکرده‌اند.
ایران دررابطه با روسیه، هند، چین و کشورهایی از این دست می‌تواند مبادلات را با فرض یک جایگزین مثل طلا یا فلزات قیمتی یا ارزهایی مثل یورو تسویه کند. حتی می‌توان یک سبد ارزی را بین دو کشور تعریف کرد و متوسط نرخ آن سبد ارزی را برای پایه مبادلات دو کشور محاسبه کنیم. این کار هم ریسک نوسان ریال و ارز مقابل را کم می‌کند و هم امکان مبادله آن ارز با ریال را فراهم می‌کند. این‌ها موضوعاتی هستند که می‌توان در این مقطع دنبال کرد و البته به ما کمک می‌کند. بحث رمزینه‌ارزها (ارزهای رمزنگاری‌شده) هم موضوع جدیدی است که در مناسبات ایجاد شده و می‌تواند به عنوان یک گزینه مطرح شود. کشورها می‌توانند به آن توجه کنند تا تجارت خود را از طریق آن انجام بدهند.
نکته اینجاست که نباید بحث جایگزینی ارزها را مطرح کرد بلکه باید به فکر تکمیل زنجیره‌های تجارت بود؛ این‌ها می‌توانند به عنوان زمینه‌های مکمل به کار گرفته شود. نباید به صورت افراطی یک ارز را حذف کرد چرا که در عالم واقع امکان‌پذیر نیست. مثلا ارز دلار را که بالغ بر ۵۰ درصد از مبادلات دنیا با آن انجام می‌شود، نمی‌توان حذف کرد. باید مباحث زیادی را در این زمینه دنبال کرد. نکته دیگر اینکه شریک تجاری هم همیشه تمایلاتی دارد و باید آن تمایلات را نیز در نظر گرفت. به هر حال ایران باید برنامه‌ریزی‌های بلندمدت‌تری داشته باشد و ردپاهای مختلفی را در مناسبات تجاری بین المللی بر جای بگذارد و مبحث ارز تنها یکی از مسائل مهم در این زمینه است.
منبع: روزنامه سازندگی
