پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
مرضیه حسینی؛ مشاور بازاریابی، برندینگ و توسعه سبد محصول / توزیع سود در پرداخت‌های مربوط به خدمات زیست‌بوم، شامل پرداخت نقدی یا ارائه مشوق‌های غیر نقدی به آن دسته از شرکت‌کنندگان محلی است که تصمیم گرفته‌اند تا املاک خود را به‌گونه‌ای مدیریت کنند تا ارائه خدمات زیست‌بوم افزایش یابد یا ثابت نگاه داشته شود و کاهش نیابد.
دانشگاهیان دهه‌ها است که در ارتباط با رویکردهای توزیع سود به بحث و مناقشه می‌پردازند و این رویکردها چالش‌هایی را برای متخصصین حفاظت از محیط‌زیست ایجاد کرده‌اند. پرداخت‌ها با عبور از مسیرها و زنجیره‌های طولانی افراد درگیر در پروژه، هزینه‌های تراکنش بالایی به همراه دارند و در معرض فساد و دستبرد افراد ماهر قرار می‌گیرند.
«پول تلفن همراه» نوع جدیدی از فناوری مالی (FinTech) است و راه‌حلی نوین و در دسترس برای این چالش‌ها در زمان حاضر که مرحله‌ای حیاتی در پیاده‌سازی سامانه پرداخت اکوسیستم و خدمات زیست‌بوم است، ارائه می‌کند. در این مقالهٔ تفسیری، مزایا و معایب احتمالی آن‌ها برای طرح‌های پرداخت برای خدمات زیست‌بوم در نظر گرفته می‌شود.
در برخی شرایط، توزیع سود از طریق FinTech می‌تواند باعث کاهش هزینه‌های تراکنش و ایجاد امکان برای پرداخت‌های مکرر شود و مزایای اجتماعی اقتصادی جدیدی فراهم آورد. این کار همچنین می‌تواند باعث بهبود حریم خصوصی، شفافیت، قابلیت ردیابی و امنیت پرداخت‌ها شود و به طرح‌های بهینه‌تر و عادلانه‌تر سامانه پرداخت برای خدمات زیست‌بوم بیانجامد. علم، امور مالی و اقدامات عملی مرتبط با حفظ زیست‌بوم به ایجاد نوآوری ادامه می‌دهند.
علم حفاظت از زیست‌بوم در حالی ایجاد نوآوری است: در ارتباط با «حفاظت دیجیتال»، نقش تلفن‌های همراه در شکل دادن به برهمکنش‌های انسان با زیست‌بوم موردبحث است.
امور مالی مربوط به حفاظت در حال نوآوری است: سرمایه‌گذاری‌های بیشتری از جانب بخش خصوصی برای پشتیبانی مالی اهدایی سنتی اختصاص‌یافته است و «سرمایه‌گذاری تأثیرگذار» در آخرین بررسی در ارتباط با موقعیت‌های در حال ظهور حفاظت شناسایی‌شده است. اقدامات عملی مرتبط با حفظ زیست‌بوم در حال نوآوری هستند.
در چارچوب پرداخت برای خدمات زیست‌بوم مفهوم و اقدامات توزیع سود همچنان یک موضوع «جاری»، «حیاتی»، «جنجالی» و «مورد مجادله» است. با در نظر گرفتن این گرایش‌های گسترده، ظرفیت بالقوهٔ فناوری مالی (FinTech) برای ایجاد نوآوری در فرآیند توزیع سود موردبررسی قرارگرفته است.
یک دید کلی در ارتباط با دو رویکرد حفاظت توزیع سود و FinTech ارائه می‌شود. متعاقباً، توزیع سود با استفاده از FinTech به‌صورت مفهومی تشریح می‌شود و همپوشانی طرح‌های پرداخت برای خدمات زیست‌بوم و نفوذ FinTech در کشورهای مختلف موردبررسی قرار می‌گیرد.
درنهایت، چندین ملاحظه در ارتباط با موارد ذیل موردبحث قرار می‌گیرد: این‌که آیا حذف بازیگران صحنهٔ زنجیرهٔ توزیع سود از آن عاقلانه است و این‌که تا چه حدی می‌توان هزینه‌های تراکنش را کاهش داد، گزینه‌های پرداخت اضافی، خروجی‌های اجتماعی‌اقتصادی اضافی، مالکیت تلفن همراه و زیرساخت شبکه و امکان ادامه حیات برای شرکت‌های FinTech.
پرداخت‌ها برای خدمات زیست‌بوم
خدمات زیست‌بوم مزایایی است که بشر از طبیعت به دست می‌آورد؛ به‌عنوان‌مثال، خدمات تقلیل تغییرات اقلیمی که توسط جنگل‌ها از طریق تجمع و ذخیره‌سازی کربن ارائه می‌شود. پرداخت‌ها برای خدمات زیست‌بوم (PES) تراکنش‌های داوطلبانه‌ای بین کاربران خدمات زیست‌بوم (خریداران) و تأمین‌کنندگان (فروشندگان) هستند که به پیاده‌سازی قوانین جدید برای مدیریت منابع طبیعی بستگی دارند.
از پرداخت برای خدمات زیست‌بوم همچنین می‌توان به‌صورت محلی استفاده کرد و توسط سازمان‌های غیردولتی (NGOها) و یا بخش خصوصی از طریق توافق‌نامه‌های خریدار فروشنده جداگانه استفاده می‌شود. طرح‌های PES در مقیاس‌های مختلف در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه در سراسر جهان اجراشده‌اند.
REDD+ یک طرح ابداعی جهانی است که کاربران زمین (فروشندگان) را به‌صورت مالی تشویق می‌کند تا میزان انتشار آلاینده‌های کربنی و متان از زمینشان را کاهش دهند (برای مثال، از طریق کاهش جنگل‌زدایی یا افزایش احیای جنگل) تا اثر تغییرات اقلیمی تقلیل یابد.
کشورهای توسعه‌یافته به کشورهای درحال‌توسعه کمک مالی می‌کنند تا این کشورها طرح‌ها را در داخل کشور خود اجرا کنند. مدیریت طرح‌های REDD+ ممکن است به سبب مقیاس بزرگشان چالش‌برانگیز باشد و ممکن است به‌صورت طرح آزمایشی باقی بمانند.
فعالیت‌های REDD+ را می‌توان در سطح ملی مدیریت کرد، موضوع حیاتی که باید برای پیاده‌سازی موفقیت‌آمیز PES و REDD+ باید در نظر گرفته شود، سازوکار توزیع سود (BDM) است.
- توزیع سود:
توزیع سود فرآیند تقسیم و ارائهٔ مشوق‌های پولی و غیر پولی (مشابه) به فروشندگان است. فروشندگان معمولاً جوامع محلی هستند که اقدامات مدیریت زمین خود را تغییر می‌دهند و تقاضای جبران سود ازدست‌رفته رادارند.
BDM باید در تولید خروجی‌های محیطی دلخواه اثربخش باشد، ازلحاظ اقتصادی به‌صرفه و ازلحاظ اجتماعی عادلانه باشد. این ملاحظات شامل نوع، دریافت‌کننده‌ها، زمان‌بندی، مشروط بود و مستقیم بودن پرداخت هستند.
چالش‌های متعددی در برابر توزیع سود وجود دارند که شامل فساد، دریافت‌کنندگان به‌ناحق و دستبرد توسط افراد ماهر (واسطه‌ها، مقام‌های دولتی و رهبران اجتماعی) می‌باشند.
هزینه‌های بالای تراکنش نیز ممکن است یا به‌واسطهٔ شناسایی احتمالی در محل و توسط ذی‌نفعان، ارزیابی‌های پایه و مذاکرات اولیه قرارداد، یا در عمل به‌واسطهٔ مدت‌زمان مسافرت، جابجایی و نیروی کار برای توزیع پرداخت‌ها و همچنین به‌واسطهٔ پایش، بررسی و اعمال اجباری فرآیند به وجود آیند.
مقیاس مکانی پیاده‌سازی تأثیر زیادی بر روی BDM انتخاب‌شده دارد. جغرافیا به‌صورت سنتی به‌عنوان یک مانع برای دربگیری مالی در نظر گرفته می‌شود و این موضوع مخصوصاً در مفهوم REDD+ صادق است. کار کردن با فروشندگان PES به‌صورت خاص، ازلحاظ لجستیکی پیچیده است (و بیشتر هزینه‌های تراکنش در برنامهٔ کاری به همین علت است)، زیرا معمولاً فروشنده‌های بسیار زیادی در یک منطقه به‌صورت پراکنده وجود دارند.
گنجاندن دهکده‌ها وزنان در طرح‌ها ممکن است به‌صورت خاص مشکل‌زا باشد و علت این موضوعات به ترتیب توزیع مکانی و استانداردهای اجتماعی است. باوجوداینکه در یک مرحلهٔ حیاتی از PES / REDD+ هستیم، توصیفات مکانیزم توزیع منابع (BDM) ها اغلب مبهم هستند.
برنامه‌های توزیع منابع REDD+ جزئیات کافی ندارند که این موضوع باعث ایجاد «شک و شبهه در توانایی آن‌ها برای توزیع منابع مالی به‌صورت اثربخش و عادلانه می‌شود و این موضوع به‌صورت خاص در سطح محلی نمایان می‌شود». مشخصاً، فضای ایجاد موقعیت‌های جدید برای توزیع سود در PES و REDD+ برای نوآوری مالی وجود دارد. - فناوری مالی:
فناوری مالی (FinTech) نوآوری و کاربرد فناوری نوین است که خدمات و فرآیندهای مالی را اثربخش‌تر می‌کند. حدود دو میلیارد نفر در سراسر جهان به بانک دسترسی ندارند و هدف FinTech این است که سودرسانی مالی به همهٔ مردم را توسعه دهد (مخصوصاً در میان فقرای جهان) و این کار را از طریق ایجاد امکان برای پرداخت و پس‌انداز بدون نیاز به پول نقد یا حساب بانکی انجام می‌دهد.
یک FinTech اساسی «پول تلفن همراه» است. حداقل 277 خدمت / پلتفرم پول تلفن همراه در سراسر جهان آغاز به کارکرده است. از پول تلفن همراه می‌توان برای خرید آگهی، پرداخت قبوض، پرداخت حقوق و فرستادن پول برای اقوام استفاده کرد و استفاده از آن در حال افزایش است.
پول تلفن همراه همچنین به تلاش‌های انجام‌شده در جهت کمک به بازماندگان بلایای طبیعی کمک کرده است، بدین‌صورت که به مردم حاشیه‌نشین امکان دریافت کمک مالی داده‌شده است. این پول همچنین مقاومت مالی را در برابر شوک‌های شخصی (همانند مشکلات سلامتی و از دست دادن کار) افزایش داده است، بدین‌صورت که دسترسی افراد به میکرو اعتبار و میکرو بیمه آسان‌تر کرده است.
انتقال‌های مالی از طریق پیامک‌های کدگذاری شدهٔ ایمن انجام می‌شوند و پول الکترونیکی را می‌توان در حساب الکترونیکی ذخیره یا منتقل کرد و یا به‌صورت نقدی برداشت کرد.
گرچه اپلیکیشن‌های گوشی هوشمند موجود هستند، بااین‌حال بسیاری از گوشی‌های ساده نیز توانایی اجرای عملیات مالی ساده رادارند. تأمین‌کنندهٔ خدمات پولی تلفن همراه معمولاً یک اپراتور شبکهٔ موبایل است که به‌صورت تنها و یا با همکاری با یک بانک عمل می‌کند.
برداشت و واریز متکی به «بانکداری عاملی» است که به مؤسسات غیر بانکی همانند مغازه‌های خرده‌فروش کوچک امکان عملیات به‌عنوان یک شبکهٔ بانک کوچک را می‌دهد. در سراسر کشورهای درحال‌توسعه، تعداد عاملان پول تلفن همراه تقریباً دو برابر دستگاه‌های خودپرداز است.
گرفتن حق کمیسیون برای ثبات مالی شرکت‌های پرداخت تلفن همراه و عاملان ضروری است.
پلتفرم‌های پول تلفن همراه هزینه‌های فرستندگان و دریافت‌کنندگان را پایین می‌آورند، دسترسی به سیستم‌های بانکی را افزایش می‌دهند و باعث بهبود حریم شخصی، شفافیت، قابلیت ره‌گیری و امنیت تراکنش‌های مالی می‌شوند.
مفهوم‌سازی
یک رویکرد FinTech برای توزیع سود PES / REDD+ نیازمند این موضوع خواهد بود که هر فرد یا خانوار یک تلفن و حساب پولی تلفن همراه مرتبط با آن را نزد اجراکنندگان طرح (معمولاً یک NGO یا سازمان دولتی) ثبت کنند. بعد از تأیید صحت فعالیت‌ها یا خروجی‌های پروژه، آنگاه خریداران می‌توانند تراکنش‌های عمده را برای هر یک از حساب‌های ثبت‌شده در پروژه ثبت کنند.
دریافت‌کنندگان گزینه‌های پس‌انداز، پرداخت قبض، یا دریافت پول نقد در یک‌نهاد عامل پول تلفن همراه را پیش رودارند. گزینه‌های توزیع سود چندگانه (با یا بدون FinTech) ممکن هستند.
خریداران PES اغلب شرکت‌های خصوصی یا دولتی هستند. پرداخت‌ها ممکن است یک واسطه (نهاد دولتی یا NGO) یا یک کمیته پروژه قبل از توزیع در سطح جامعه داشته باشند. سپس نمایندگان جامعه می‌توانند پول‌ها رابین خانوارهای شرکت‌کننده توزیع کنند، مگر این‌که پرداخت‌ها صرف سرمایه‌گذاری‌های جامعه‌ای شوند.
ملاحظات FinTech در PES و REDD+
در این بخش به بحث در ارتباط با مزایا و معایب احتمالی پرداخت‌های تلفن همراه در پروژه‌های PES و REDD+ می‌پردازیم. ازآنجایی در این مقاله برای اولین بار PES / REDD+ و FinTech در کنار هم می‌آیند، توجه به این امر ضروری است که FinTech به‌عنوان یک «تعمیر فناوری» نباید در نظر گرفته شود و خطرات و محدودیت‌های خود را دارد.
حذف بازیگران عرصهٔ فرآیند توزیع سود
هماهنگی ضعیف باعث ایجاد مانع درراه اشتراک‌گذاری سود اثربخش می‌شود. هماهنگی در طرح‌های PES / REDD+ اغلب به‌واسطهٔ وجود بازیگران و ذی‌نفعان زیاد لازم برای پیاده‌سازی با مشکلات زیادی مواجه می‌شود. در REDD+، تعداد این افراد به‌صورت خاص بالا است، زیرا تأمین مالی قبل از توزیع به سطوح پایین‌تر دولتی به دولت مرکزی اختصاص می‌یابد.
اگرچه اضافه کردن بازیگران جدید ممکن است عقلانی به نظر نیاید، اضافه کردن بازیگران FinTech می‌تواند باعث حذف تعداد بیشتری از بازیگران از زنجیره توزیع سود شود. «ظرفیت مدیریت مالی» موردنیاز در مقیاس‌های محلی و زیر سطح ملی را نیز می‌توان با FinTech آسان‌تر کرد.
بااین‌حال، توزیع سود از طریق FinTech نیز در معرض دست‌کاری‌ها و پیچیدگی‌های سیاسی قرار می‌گیرد که ممکن است باعث تخصیص نادرست مزایا شود. سایر سازوکارهای مالی باهدف خروجی‌های اجتماعی مثبت به سبب جابجایی هستهٔ قدرت در سطح ملی و محدود کردن دولت محلی و جامعهٔ مدنی موردانتقاد قرارگرفته‌اند.
اگرچه حذف بازیگران از زنجیرهٔ توزیع پرداخت می‌تواند باعث کاهش هزینه‌های عملی تراکنش مربوطه شود، به‌صورت هم‌زمان، قدرت را می‌توان در سطح بازیگر (احتمالاً تکی) مسئول عملی کردن پرداخت‌ها مرکزی‌سازی کرد. چندین مطالعهٔ اجتماعی منابع طبیعی به اهمیت رژیم‌های مدیریت منابع سطح ملی و سطوح تودرتوی مدیریتی اشاره کردند؛ بنابراین، مزایای FinTech را باید با مزایای فراهم‌شده توسط نظارت در سطح جامعه مقایسه کرد.
سیستم‌های موفق مدیریت منابع اغلب سیستم‌های توزیع سود طراحی‌شده توسط کاربران منابع را پیاده‌سازی می‌کنند و درنتیجه، دور زدن مؤسسات سنتی در سطح روستایی (همانند انجمن‌های محلی) به‌صورت کامل غیرعقلانی است.
توانایی برای انجام تراکنش‌های مالی آنی از سطح ملی تا سطح فردی (برای مثال، توسط تلفن) نیاز به بازیگران واسطی که اغلب نقش‌های بسیاری فراتر از توزیع سود را ایفا می‌کنند را از میان نمی‌برد: NGOها و آژانس‌های دولتی می‌توانند کمک‌های متنوعی همانند کمک به شناسایی و ایجاد ارتباط میان فروشندگان و خریداران، تسهیل مذاکرات قراردادی و ایفای نقش برای ارائهٔ گزارش کتبی فراهم آورند.
اگرچه طرح‌های PES باید متمرکز بر روی خودبسنده شدن باشند، پشتیبانی از جانب واسطه‌ها ممکن است به مدت طولانی و هم‌زمان با توسعهٔ طرح موردنیاز است و درنتیجه نیاز به دریافت حق کمیسیون برای جبران هزینه‌های خود باشند.
FinTech به‌صورت ذاتی ریسک فساد را به حداقل می‌رساند، زیرا تمامی تراکنش‌ها به‌صورت الکترونیکی انجام می‌شوند و بر روی پایگاه‌های دادهٔ MNO ها ذخیره می‌شوند و کاملاً شفاف و قابل‌پیگیری هستند.
بااین‌حال، این نوع پرداخت بهبودیافته تنها زمانی مناسب در نظر گرفته می‌شود که قوانین حاکم بر روی چگونگی تقسیم حق کمیسیون‌ها بین بازیگران پروژه مناسب باشند. این موضوع همواره متکی بر مذاکرات بین بازیگران پروژه در خلال مرحلهٔ طراحی پروژه و احتمالاً بعدازآن است.
دست بردن در هزینه‌های تراکنش
این موضوع ممکن است که هزینه‌های عملی تراکنش مرتبط با عملی کردن پرداخت‌های PES / REDD+ به‌واسطهٔ استفاده از پول تلفن همراه را کاهش دهد. بااین‌حال، این فناوری جای کار کمی برای کاهش سایر هزینه‌های عملی و همهٔ هزینه‌های قابل پیش‌بینی دارد.
هزینه‌های قابل پیش‌بینی (برای مثال، مذاکرات قرار ذی‌نفعان، بررسی حوزه‌های پروژه و اجتماعی اقتصادی و منابع طبیعی) نیازمند سرمایهٔ شروع به کار قابل‌توجهی است و در عمل نیز اغلب طرح‌های PES / REDD+ با کمک‌های مالی آژانس‌های اهداکننده آغاز به کار می‌کنند.
واحد پرداخت پول که با آن پرداخت‌های موبایل سود ده خواهند بود بار مالی بیشتری برای جوامع تحت قرارداد خواهند داشت. بااین‌حال، این هزینه‌های قراردادی از طرح‌های غیر از FinTech که شامل پول نقد و پرداخت‌های مشابه به افراد خواهند بود، بیشتر نیست، مگر آن‌که مهارت‌آموزی ابتدایی در ارتباط با پلتفرم‌های پرداخت تلفن همراه ضروری باشد.
فعالیت‌های عملی پروژه همانند پایش و اعمال اجباری همواره ضروری خواهند بود، زیرا پرداخت‌ها وابسته به اتمام فعالیت‌های پروژه (برای مثال، کاشتن درخت یا گشت زنی)، یا تأیید صحت خروجی‌های زیست‌بومی (برای مثال، تقویت خدمات زیست‌بوم) خواهند بود. این موضوع حاکی از این امر است که واسطه‌ها و تأیید کنندگان پروژه باید بازدیدهای محلی پرهزینه‌ای انجام دهند و هزینه‌هایشان جبران مالی شود.
بااین‌حال، این هزینه‌ها را می‌توان با حصول اطمینان از فعالیت جمعی میان تأمین‌کنندگان کاهش داد. برای مثال، هزینه‌های تراکنش مرتبط با پایش را می‌توان با آموزش فروشندگان برای اندازه‌گیری خدمات زیست‌بوم خود از طریق «پایش همتا» کاهش داد. جلسات تمرینی ممکن است نیازمند هزینه‌های شروع به کار ابتدایی اضافه‌ای باشند، ولی در عمل می‌توانند هزینه‌های مکرر پایش را در بلندمدت کاهش دهند.
درعین‌حال، مسئولیت اعمال اجباری را نیز می‌توان به جوامع داد که از اعمال کنندگان دولتی کار بهتری انجام می‌دهند، بسته به این‌که مالکیت زمین یا حقوق استفاده از زمین مشخص باشند.
درنهایت، فرآیند کاهش هزینه‌های تراکنش می‌توانند به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم باعث افزایش در سایر موارد شوند؛ گفتن این موضوع سخت است که آیا دست بردن در هزینه‌های تراکنش خاص منجر به افزایش یا کاهش کلی می‌شود یا خیر؛ بنابراین، عواقب توزیع سود FinTech و حذف احتمالی یا کاهش نقش احتمالی بازیگران پروژه نه‌فقط برای مدیریت پرداخت عملی، بلکه برای کل مجموعهٔ هزینهٔ تراکنش پروژه باید در نظر گرفته شود.
نوع، تناوب و دریافت‌های پرداخت
اگرچه پرداخت‌های تلفن همراه عموماً باعث تقویت نوع پرداخت «پول نقد به خانوار» می‌شوند، پرداخت‌های غیرقابل نقد کردن هم وجود دارند. پول الکترونیک را می‌توان غیرقابل نقد کردن در نظر گرفت و از آن می‌توان برای پرداخت قبوض خانوار، هزینه‌های مدرسه، یا طرح‌های میکرو بیمه استفاده کرد. مقادیر کم باقیمانده را می‌توان برای افزودن به‌حساب موبایل استفاده کرد.
پرداخت‌های FinTech را می‌توان به‌صورت مناسب‌تری از پرداخت‌های نقدی انجام داد و این موضوع درصورتی‌که افراد عضو خانوار در شرایط برابر نباشند مفید خواهد بود.
درنهایت، نوع پرداخت انتخاب‌شده باید ازلحاظ اجتماعی و فرهنگی توسط افراد دریافت‌کننده قابل‌قبول باشد؛ بنابراین، درک مقیاس صحیحی که با آن مزایا را می‌توان به اشتراک گذاشت و درک فرآیندهای اجتماعی فرهنگی در آن مقیاس برای توزیع اثربخش و عادلانهٔ پرداخت‌های ES، FinTech و غیره کلیدی هستند.
REDD+ یک رویکرد انعطاف‌ناپذیر است زیرا این موضوع را الزامی می‌کند که منابع مالی از مجرای بودجه‌های ملی بگذرند. برخلاف این امر، PES می‌تواند انعطاف‌پذیر باشد (مخصوصاً در طرح‌های کوچک‌تر) و می‌تواند با شرایط متغیر پروژه همانند نوسان قیمت کربن مطابقت پیدا کند.
اگرچه بیشتر طرح‌های PES پرداخت‌های سالیانه انجام می‌دهند (که تا حدی به علت صرفه‌جویی در هزینه‌های توزیع است)، این موضوع می‌تواند باعث افزایش فعالیت‌های پروژه در نزدیکی موعد پرداخت یا بازرسی شود (به‌جای تلاش‌های پیوسته در طول سال). مقادیر پولی کمتر به‌دست‌آمده از طریق FinTech می‌تواند مشارکت و مسئولیت‌ها را به شرکت‌کنندگان یادآوری کند و منجر به تشویق پیوسته‌تر و متوازن‌تر فعالیت پروژه شود.
بااین‌وجود، ترجیح افراد مختلف در ارتباط با این موضوع مشخص نیست؛ آزمایش‌های گلچین شده برای فروشندگان حاکی از این موضوع است که پرداخت‌های ثابت سالیانه نسبت به پرداخت‌های دوره‌ای یا متغیر، بیشتر موردتوجه هستند.
بااین‌وجود، این موضوع ممکن است که برای مثال، به دریافت‌کنندگان «پرداخت‌های جبران‌کنندهٔ هزینه» داده شود (برای مثال، نهال‌های درخت که برای احیای جنگل کاشته می‌شوند)؛ سپس، پرداخت واقعی PES / REDD+ (به‌عبارت‌دیگر، جبران مالی هزینه‌های موقعیت) را می‌توان به‌صورت جداگانه و بعد از اتمام فعالیت کاشتن یا وقتی یک نرخ زنده ماندن مناسب یا ذخیرهٔ کربن تأیید شد، انجام داد که این موضوع بستگی به الزامات مشروط بودن دارد.
طرح‌های PES / REDD+ هماهنگ شده به‌صورت ملی ممکن است خریداران / اهداکنندگان کمی داشته باشند، ولی ده‌ها هزار شرکت‌کننده داشته باشند که در نقاط دور از هم به‌صورت پراکنده قرارگرفته‌اند. در ارتباط با کاهش هزینه‌های تراکنش عملی، FinTech ممکن است به‌صورت خاص برای توزیع سود در این موارد در مقایسه با طرح‌های PES کوچک‌تر مناسب باشد که شرکت‌کنندگان کمتر و محلی‌سازی‌شده‌تری دارند.
هزینه‌های تراکنش از توزیع سود معمولاً در طرح‌های با شرکت‌کنندگان کمتر پایین‌تر هستند و این موضوع باعث می‌شود که اجراکنندگان ترغیب شوند تا زمین‌داران بزرگ‌تر را مورد هدف قرار دهند، ولی FinTech می‌تواند باعث برعکس شدن و از میان رفتن چنین ترغیبی شود.
شناسایی فروشندگان خدمات زیست‌بوم معتبر ممکن است سخت باشد و این فرآیند اغلب توسط توسعه‌دهندگان پروژه (برای مثال، NGO ها) انجام می‌شود و ممکن است شامل اعمال جمعی از جانب شهروندان موردنظر باشد. در عمل، رهبران جامعه و کارکنان پروژه می‌توانند شرکت واقعی را برای حذف مشکلاتی همانند سوءاستفاده‌کنندگانی که بدون شرکت در پروژه پرداختی دریافت می‌کنند، تأیید کنند.
تصور این موضوع که چنین مشکلاتی درصورتی‌که توزیع سود از طریق FinTech به‌جای سایر روش‌ها انجام می‌شد، بیشتر دشوار به نظر می‌رسد. درنهایت، FinTech برای دادن مقادیر پرداخت مختلف در سطوح متفاوت مشارکت و تغییر در شرکت / عدم شرکت افراد مناسب است (برای مثال، خروج و ورود متناوب افراد از پروژه).
این موضوع باعث تسهیل تمایز در میان پرداخت‌ها (به‌عبارت‌دیگر، هزینه‌های موقعیت بین شرکت‌کنندگان متفاوت باشد) بر مبنای فروشنده با فروشنده می‌شود.
خروجی‌های اجتماعی اقتصادی
طرح‌های PES / REDD+ به‌جز خروجی‌های زیست‌بومی، بر روی تولید خروجی‌های اجتماعی اقتصادی نیز متمرکز هستند. داشتن یک حساب بانکی باعث تشویق رفتار پس‌اندازی می‌شود و می‌تواند مقاومت اقتصادی در برابر از دست دادن شغل یا مشکلات سلامتی را افزایش دهد.
بسیاری از طرح‌های PES / REDD+ بر روی توسعهٔ توانمندسازی زنان متمرکز هستند. ازآنجایی‌که پول تلفن همراه بین افراد خانوار به‌صورت جداگانه تقسیم می‌شود، همسران مردان خانوار می‌توانند پس‌انداز شخصی جدا از همسرشان داشته باشند. این منجر به تغییرات رفاهی درون‌خانوار می‌شود.
مالکیت تلفن همراه و زیرساخت شبکه
در کشورهای درحال‌توسعه، PES هم موردتوجه اقشار کم‌درآمد و هم اقشار پردرآمد قرار گرفت. با فرض این‌که درآمد بالاتر احتمال مالکیت تلفن همراه، قرارگیری در معرض فناوری و سواد مالی را بالا می‌برد، توزیع سود از طریق FinTech ممکن است در اقشار کم‌درآمد چالش‌برانگیز باشد.
درهرصورت، مالکیت تلفن‌های همراه در کشورهای درحال‌توسعه در حال افزایش است؛ علاوه بر این، گوشی‌های هوشمند ارزان‌تر شده‌اند و با 100 دلار یا کمتر از آن قابل خریداری هستند و قیمت دست‌دوم آن‌ها نیز کمتر است.
زیرساخت‌ها (برای مثال، دکل‌های مخابراتی برای فراهم آوردن پوشش شبکه تلفن) یک چالش دیگر هستند. در بسیاری از طرح‌های PES کربن و حوزهٔ آبریز، فروشندگان خدمات زیست‌بوم جوامع کوهستانی هستند که معمولاً در مناطقی زندگی می‌کنند که آنتن دهی تلفن همراه ضعیف است.
زیرساخت‌های فیزیکی در نقاط پرداخت نقدی باید در دسترس باشند: تعداد و توزیع قابل‌توجه عاملین پول تلفن همراه ضروری است. یک شبکهٔ عامل توسعه‌یافته شامل حضور یک عامل به ازای هر 1000 بزرگ‌سال است. تمرکز عاملین در حوزه‌های پروژه می‌تواند در طرح‌های بزرگ‌تر کافی باشد.
درنهایت، کافی بودن شبکه‌های عامل نیازمند ملاحظات مورد خواهد بود. کاربران جدید پرداخت‌های تلفن همراه ممکن است نیاز به آموزش در ارتباط با چگونگی استفاده از آن‌ها و علت قابل‌اعتماد بودن پلتفرم‌های FinTech داشته باشند. حصول اطمینان از سواد مالی پایه (برای مثال، استفاده و به خاطر داشتن PINها، انجام تراکنش‌ها) یک پیش‌شرط است.
قابلیت ادامهٔ حیات برای شرکت‌ها و عوامل FinTech
اگرچه PES و REDD+ می‌توانند از پلتفرم‌های پرداخت تلفن همراه سود ببرند، سود بردن پلتفرم‌های پرداخت تلفن همراه از این دو امری بعید است. تخمین زده می‌شود که عوامل (به‌عبارت‌دیگر، فروشگاه‌هایی که به‌عنوان شعب مینی بانک عمل می‌کنند) باید 30 تا 50 تراکنش را در طول روز پردازش کنند تا ازلحاظ اقتصادی به‌صرفه باقی بمانند.
این نظم و تناوب از طریق پرداخت‌های طرح‌های حفاظت از زیست‌بوم قابل دست‌یابی نیست؛ بنابراین، PES و REDD+ باعث افزایش زیرساخت FinTech نمی‌شوند، بلکه درجایی که موجود است از آن سود می‌برند. شرکت‌های FinTech ممکن است به‌صورت خاص به دنبال مشارکت در آن دسته از طرح‌ها باشند که تعداد فروشندگان و حق کمیسیون‌های دریافتی در آن‌ها زیاد است.
احتمال کمی وجود دارد که مقادیر پرداخت پایین بسیاری از PESهای در مقیاس کوچک باعث مشارکت شرکت شود، زیرا این تراکنش‌ها باعث ایجاد حق کمیسیون‌هایی اضافه بر کمیسیون‌های موجود می‌شود. ازآنجایی‌که کمیسیون‌ها (معمولاً کمتر از دو درصد مقدار تراکنش) برای ثبات مالی شرکت‌های پرداخت تلفن همراه و عواملشان ضروری هستند، این مقدار باید کمتر از هزینه‌های BDM های جایگزین برای رویکردهای پول تلفن همراه باشد تا ازلحاظ اقتصادی بهینه در نظر گرفته شود.
نتیجه‌گیری
این مقاله فناوری مالی را به‌عنوان یک ابزار نوین برای توقیف توزیع سود در طرح‌های PES و REDD+ معرفی می‌کند. FinTech می‌تواند باعث تسهیل تناوب‌های بیشتر پرداخت شود، به مناسب‌سازی مقادیر پرداخت برای سطوح مشارکت مختلف افراد کمک کند و به میزان زیادی باعث کاهش تعداد واسطه‌هایی شود که پول برای رسیدن از خریدار خدمات زیست‌بوم به فروشندگان باید از آن‌ها عبور کند.
اگرچه مورد آخر تا حد زیادی می‌تواند باعث کاهش دستبرد افراد ماهر، فساد و کمیسیون‌های بالای گرفته‌شده توسط واسطه‌های پروژه شود، بااین‌حال خطرات زیادی در ارتباط با برداشتن بازیگران پروژه از سلسله‌مراتب توزیع سود وجود دارد که شامل مرکزی‌سازی قدرت و برداشتن سطوح نظارتی در سطوح دولت محلی می‌باشند.
پرداخت‌های تلفن همراه به‌صورت بالقوه می‌توانند باعث کاهش هزینه‌های عملی تراکنش مربوط به پرداخت‌های اجرایی شود، ولی تأثیر چندانی بر روی سایر هزینه‌های تراکنش ندارد.
FinTech می‌تواند برای پرداخت‌های نقدی داده‌شده به افراد شرکت‌کننده مناسب باشد، باعث بهبود حریم خصوصی دریافت‌کنندگانی شود که ممکن است مقادیر پرداختی متفاوتی دریافت کنند و درعین‌حال مشکلات و تغییرات ناگهانی مرتبط با پرداخت درون خانواری و درون روستایی را کاهش دهد.
نکتهٔ مهم در این میان آن است که همچنین پول تلفن همراه می‌تواند شامل انواع پرداخت سطح جامعه و پرداخت غیر نقد باشد. این رویکرد ممکن است برای PES مناسب‌تر باشد زیرا PES یک ابزار بسیار انعطاف‌پذیر است که برخلاف REDD+ نیاز کمی به نظارت دولتی دارد.
مالکیت تلفن همراه، زیرساخت شبکه، تعداد پلتفرم‌های پرداخت موبایل و تعداد حساب‌های پول تلفن همراه که به هر پلتفرم اختصاص می‌یابد همگی در هرسال نسبت به سال قبل افزایش‌یافته‌اند. این موضوع به‌صورت خاص در مورد بسیاری از کشورهای درحال‌توسعه با فعالیت PES و REDD+ بالا صادق است.
این فناوری به آزمایش میدانی نیاز دارد و تحقیق آتی می‌تواند این موضوع را بررسی کند که پرداخت‌های تلفن همراه را چگونه می‌توان در طرح‌های موجود PES / REDD+ گنجاند تا برای مثال این موضوع تعیین شود که هزینه‌های تراکنش، ترجیحات پرداخت و مزایای اجتماعی اقتصادی تا چه حد ممکن تست تغییر کنند.
هیچ توافق نظری میان محققین در ارتباط با فقدان شفافیت و موفقیت‌های متناقض سازوکارهای توزیع سود موجود وجود ندارد. پرداخت‌های تلفن همراه یک موقعیت نوآورانه و موجود را برای مواجهه با این مسائل ارائه می‌کنند و درعین‌حال، به‌صورت بالقوه باعث بهبود اثربخشی و عادلانه بودن توزیع پرداخت‌ها در زمان حاضر که زمانی حیاتی برای پیاده‌سازی PES و REDD+ است می‌شوند.
