پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
در شرایط کنونی صنعت بیمه و بیمه‌گران برای این که بتواند در رقابت با دو رکن دیگر اقتصاد کشور – بورس و بانک – در مسیر تحقق اهداف خود با سرعتی در خور پیش برود، نیازمند طراحی و آماده‌سازی و راه‌اندازی برنامه‌های کاربردی در بستر دیجتالی و نرم‌افزاری است. اهمیت این موضوع در درک درست از نیاز مشتری است و ارائه رابطی امن و کاربردی میان مشتری و بیمه‌گر؛ موضوعی که تا امروز در صنعت بیمه کشور کمتر شاهد این بلوغ بوده‌ایم.
در این راستا حامد ولی‌پوری، مدیرعامل شرکت ازکی در رسیدن به چرایی دلیل عقب‌ماندن صنعت بیمه از قافله فناوری در مقایسه با صنعت بورس و بانک به دو ویژگی خاص صنعت بیمه اشاره می‌کند.
او در این باره توضیح می‌دهد: «در طول تاریخ صنعت بیمه کشور، همواره شرکت‌هایی وجود داشتند که با داشتن پرتفوی و دارایی بالا، دنبال بیمه‌کردن آن بودند و حق بیمه قابل توجهی هم می‌پرداختند. در واقع بنگاههای صنعتی و اقتصادی بزرگی بودند که حق بیمه قابل توجهی را روانه بازار بیمه می‌کردند، ولی زمانی به این فکر افتادند که خودشان دست به تأسیس شرکت بیمه بزنند و سرمایه کلانی را که به‌عنوان حق بیمه به خارج از شرکت می‌دادند، در محدوده خودشان نگه دارند. به این ترتیب هزینه‌کردها دوباره به مجموعه برمی‌گشت و ما اینجا با این منطق، شاهد به وجود آمدن شرکت‌های بیمه‌ای هستیم که برای اینکه فروش بیشتری داشته باشند، نیاز به انجام کار خاصی ندارند؛ چراکه بخشی از فروش به‌صورت گارانتی‌شده از پورتفوی شرکت‌های مادر-خواهری که وجود دارد، تأمین می‌شود و بالطبع این شرکتها برای توسعه بازار خودشان نیازی به اقدامی نظیر به‌کار‌گیری فناوری و سرمایه‌گذاری روی آن نمی‌بینند.»
ولی‌پوری ادامه ماجرای بی‌رغبتی شرکت‌های بیمه به مقوله فناوری را از منظر بیمه‌های اجباری و پرتفویی که در اختیار شرکت‌های بیمه قرار می‌دهند، توضیح می‌دهد: «جنبه دیگر ماجرا این است که بخش بزرگی از بازار صنعت بیمه کشور ما، بیمه‌های اجباری هستند؛ یعنی برخی بیمه‌های مسئولیت و بیمه شخص ثالث خودرو که بازار قابل توجهی برای شرکت‌های بیمه ایجاد می‌کنند، به‌طوری که آنها را از توجه به فناوری تا حد قابل توجهی بی‌نیاز می‌کند؛ یعنی چون بازار بیمه‌های اجباری به‌واسطه شرایط خاص تضمین‌شده است، شرکت‌های بیمه به جای اینکه تمرکزشان را روی توسعه فناوری بگذارند، روی به دست آوردن سهم بیشتر بازار بیمه‌های اجباری می‌گذارند و این تفکر می‌تواند دلیل اصلی عقب‌افتادن از قافله فناوری‌های روز باشد.»
مدیرعامل شرکت ازکی در ادامه به ذات پیچیده صنعت بیمه اشاره می‌کند و به سبب ریسک‌گریز بودن، انفعال را به‌نوعی از شرایط آن می‌داند؛ همان وجه تمایز اصلی بیمه با صنایع مالی دیگر نظیر بورس و بانک.
رگولاتور نباید وارد لایه کسب‌وکار شود
ولی‌پوری برای اشاره به نقش رگولاتور در افزایش یا کاهش روند فناوری در صنعت بیمه کشور به بیان چیستی و چرایی حضور رگولاتورها در صنایع مختلف می‌پردازد و هدف از حضور نهاد ناظر را تشریح می‌کند.
او در این باره می‌گوید: «اول لازم است ببینیم رگولاتور چرا به وجود می‌آید. ببینید وقتی صنایع مختلف رشد می‌کنند، ممکن است کسب‌وکارها به حق مصرف‌کننده تعدی کنند. در این شرایط است که رگولاتور باید خودش را نشان دهد؛ یعنی عملاً وجود رگولاتور و ماهیت وجودی رگولاتور، حراست از حقوق مصرف‌کننده است و تمام فعالیتهایی که باید ذیل مسئولیت‌های رگولاتور تعریف شود، از احقاق حقوق مصرف‌کننده‌ها برمی‌آید. ولی ممکن است رگولاتور با همین استدلال، دامنه حرکت خودش را بسیار وسیع ببیند، یعنی هر چیزی را با یک مدل، به حق مصرف‌کننده متصل کند و خودش را دارای این حق ببیند که در هر مسئله‌ای ورود کند. حالا شرکتی را تصور کنید که با وجود همه چالش‌های فعالیت در صنعت بیمه و رقابت در بازار، سعی می‌کند محصول خوبی ارائه دهد، ولی یک‌دفعه کلی آیین‌نامه بالادستی از صنعت بیمه با ماهیت نظارتی و با اسم حمایت از حقوق مصرف‌کننده توسط رگولاتور به سمتش می‌آید. اینجاست که رگولاتور ممکن است آن کسب‌وکار را به‌طور کلی از مسیر اصلی خودش جدا کند.»
طبق گفته‌های ولی‌پوری، اساساً وقتی ورود رگولاتور به فضای شرکتها خیلی جدی شود، دیگر عملاً شرکتها از کسب‌وکار اصلی خودشان بازمی‌مانند و کارشان فقط پاسخ‌دادن به درخواست‌های رگولاتور می‌شود که این اتفاق به‌کرات در صنعت بیمه افتاده است.
او در این‌باره می‌گوید: «اگر شما به آیین‌نامه‌های بی‌شمار صنعت بیمه نگاه کنید و میزان ورودشان به لایه‌های کسب‌وکاری شرکت‌های بیمه را ببینید، متوجه می‌شوید که این آیین‌نامه‌ها با اسم حمایت از حقوق مصرف‌کننده و با خطوط بسیار پیچیده‌ای که در نهایت به نحوی آن را به حقوق مصرف‌کننده متصل کرده‌اند، باعث شده‌اند شرکتها از کار اصلی خودشان دور بمانند.»
در بیمه، فروش حرف اول و آخر را می‌زند
مدیرعامل ازکی در رابطه با چالش‌های پیش روی استارتاپ‌های بیمه‌ای کشور، ورود به لایه‌های دیگری از زنجیره ارزش بیمه به‌جز فروش را مورد اشاره قرار می‌دهد و می‌گوید: «هر استارتاپ یا شرکتی وقتی تأسیس می‌شود، یک هدف جدی را دنبال می‌کند: اینکه برای خودش بتواند سودآوری کند و برای اینکه بتواند کسب سود کند، باید در جایی حرکت کند که برایش بازار وجود داشته باشد و بتواند از محل آن بازار برای خودش درآمد و سود به دست آورد. اکنون ما در صنعت بیمه لایه‌های مختلفی داریم، ولی مهم‌ترین قسمتی که حرکت شرکت‌های بیمه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، لایه فروش است؛ یعنی اگر شرکتی بخواهد در صنعت بیمه درآمد قابل توجهی داشته باشد، احتمالاً جایی که باید تمرکز کند، لایه فروش است. برای همین ما در قدم اول شاهد این هستیم که استارتاپ‌های بیمه‌ای بیشتر در لایه فروش شرکت‌های بیمه شکل گرفته‌اند و امروز هم مشاهده می‌کنیم اکوسیستم اینشورتکی کشور بیشتر در لایه فروش به بلوغ رسیده است.»
به عقیده ولی‌پوری اما ورود به سایر بخش‌های زنجیره ارزش بیمه به راحتی فروش نیست و هر اقدام نوآورانه‌ای در آن با چالش‌های بسیاری رو‌به‌روست: «امروز اگر کسی بخواهد شرکت‌های بیمه را وادار کند که در لایه‌های دیگری غیر از فروش دست به نوآوری بزنند و از طریق آن به سود برسند، با چالش‌های فراوانی رو‌به‌رو می‌شود و باید مذاکرات زیادی با آن شرکت بیمه داشته باشد. استارتاپ‌ها امروز در زمینه تحلیل ریسک، پرداخت آنلاین خسارت و بازدید‌های اولیه در صنعت بیمه، اتفاقات خوبی را رقم زده‌اند و فکر می‌کنم آنچه در اکوسیستم اینشورتکی کشور شاهد خواهیم بود، این است که استارتاپ‌های بیمه‌ای به‌واسطه بازوی فروشی که ایجاد کرده‌اند، می‌توانند ارتباط خوبی با شرکت‌های بیمه برقرار کنند و در آن تعامل سازنده، اتفاق مؤثر دیگری در لایه‌های دیگر صنعت رقم بزنند.»