پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
«نوآوری باز» اصطلاحی است که توسط Henry Chesbrough مطرح گردید، هرچند که این ایده و بحث به دهه 1960 برمی‌گردد. این مفهوم با نوآوری کاربر، نوآوری تجمعی، دانش تجارت، نوآوری انبوه و توزیع شده در ارتباط است.
نوآوری باز پارادایمی است که بنگاه‌ها می‌توانند و می‌بایستی از ایده‌های خارجی – مطرح شده در خارج از شرکت – همانند ایده‌های داخلی مطرح شده در شرکت استفاده نمایند و این ایده‌ها را به سمت بازار هدایت نمایند، همان‌طوری که بنگاه‌ها به فناوری‌های پیشرفته توجه می‌کنند.
موضوع اصلی پشتوانه نوآوری باز این است که در جهان، دانش به‌طور گسترده‌ای توزیع شده است و شرکت‌ها نمی‌توانند تنها به پژوهش و تحقیقات خود اتکا نمایند اما بایستی به خرید و یا فرآیندهای دریافت مجوز اختراعات از شرکت‌های دیگر اقدام نمایند. به‌علاوه اختراعات داخلی تنها در شرکت‌ها مورداستفاده قرار نمی‌گیرند بلکه می‌بایستی در بیرون سازمان مورداستفاده قرار گیرند؛ به‌عنوان‌مثال از طریق صدور مجوز، سرمایه‌گذاری‌های مشترک.
نوآوری باز درواقع تأکید می‌کند كه توانايي جذب دانش خارجي، محرك عمده براي رقابت شده است. در حالت نوآوری باز سازمان محيط را براي فناوري دانش كاوش نموده و صرفاً به تحقيق و توسعه داخلي خود وابسته نيستند. درواقع پیش‌شرط كليدي نشان اين است كه بنگاه‌ها از ظرفيت جذبشان بهره داري نموده تا دانش خارجی را درون سازي و بومی‌سازی نمايند.
.
مزیت‌های نوآوری باز
نوآوری باز منافع زیادی به شرکت‌های فعال در این زمینه ارائه می‌دهد؛ از جمله «کاهش هزینه تحقیق و توسعه»، «پتانسیل بهبود در بهره‌وری توسعه»، «مشارکت مشتریان در فرایند توسعه»، «افزایش دقت برای تحقیقات بازار و مشتریان هدف»، «هم‌افزایی بین نوآوری داخلی و خارجی» و «پتانسیل برای بازاریابی شبکه‌ای».
.
معایب نوآوری باز
پیاده‌سازی یک مدل از نوآوری باز به‌طور طبیعی با تعدادی از خطر و چالش‌ها مواجه است؛ از جمله «امکان افشای اطلاعاتی که قصد به اشتراک‌گذاری آن وجود ندارد»، «پتانسیل از دست دادن مزیت رقابتی خود سازمان‌ها درنتیجه آشکارسازی مالکیت معنوی آن‌ها»، «افزایش پیچیدگی کنترل نوآوری و مقررات و نحوه مشارکت‌کنندگان در یک پروژه» و «نیاز به تدوین یک ابزار برای شناسایی درستی و ترکیب نوآوری خارجی»
.
مدل‌های نوآوری باز
1- پلتفرم محصولات
این رویکرد شامل توسعه و معرفی محصول در حال تکمیل، به‌منظور ارائه یک چارچوب یا tool-kit برای دسترسی، سفارشی‌سازی و بهره‌برداری است. هدف آن توسعه قابلیت‌های محصولات به‌منظور افزایش ارزش محصول برای تمامی طرفه‌ای درگیر است.
چارچوب نرم‌افزار در دسترس همانند مانند Software Development Kit (SDK) یا Application Programming Interface (API) نمونه‌های رایج از پلتفرم‌های محصولات نرم‌افزاری هستند. این روش در بازارهایی با داشتن اثرات قوی شبکه‌ای تأثیر دارد در جایی که تقاضا برای تکمیل محصولات در قالب این چارچوب وجود دارد (از قبیل تلفن همراه و یا برنامه‌های کاربردی آنلاین)؛ اما درعین‌حال این مقیاس از پلتفرم اغلب منجر به افزایش پیچیدگی و مدیریت کیفیت محصول می‌شود.
2- مسابقات ایده
این مدل شامل پیاده‌سازی و راه‌اندازی سیستمی است که به‌وسیله استراتژی‌های موفق پاداش، باعث تشویق رقابت می‌شود. برنامه‌های مسابقاتی نظیر Hackathon تحت این دسته از نوآوری باز قرار می‌گیرند. این روش برای سازمان‌ها امکان دسترسی ارزان به تعداد زیادی از ایده‌های جدید را داده، درحالی‌که همچنین به ارائه بینش عمیق‌تر به نیازهای مشتریان کمک می‌کند.
3- غوطه‌ور شدن در مشتری
این تکنیک شامل تعامل نزدیک و گسترده با مشتری از طریق میزبانی وی یا از طریق تعامل با کارکنان سازمان است. در این روش سازمان‌ها از اطلاعات و داده‌های مشتریان استفاده نموده و باعث مشارکت مشتریان در فرایند طراحی و توسعه محصولات می‌شود.
4- طراحی و توسعه محصولات مشترک
همانند روش پلتفرم محصولات، سازمان با شرکای خود در زمینه توسعه محصولات همکاری می‌کند. تفاوت این روش با روش اول در این است که چارچوب برای همکاری و تعامل در این زمینه وجود دارد و همچنین سازمان میزبان این توسعه، کنترل‌ها و نظارت لازم در این زمینه را خواهد داشت. این روش اجازه کنترل و نظارت بیشتری را به سازمان خواهد داد و باعث تولید محصولات با سرعت بیشتری خواهد شد درعین‌حال باعث کاهش هزینه‌های توسعه محصولات می‌شود.
5- شبکه‌های نوآوری
به‌طور مشابه به مسابقات ایده، یک سازمان از شبکه‌ای از همکاران در فرایند طراحی با ارائه پاداش در قالب یک انگیزه استفاده می‌کند. تفاوت مربوط به این واقعیت است که شبکه‌ای از همکاران به‌منظور توسعه راه‌حل برای شناسایی مشکلات استفاده می‌شود.
محسن معظمی گودرزی، کارشناسی ارشد امور اقتصادی
