پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
چکیده‌ای از مقاله دکتر محمد مظاهری در همایش «ابزارهای هوشمند، رونق اقتصادی، دولت همراه»
امروزه نفوذ و سیطره فناوری ارتباطات و اطلاعات، بخش‌های مختلف جامعه و ارتباطات آنها را تحت تأثیر خود قرار داده است؛ به‌گونه‌ای که عدم همراهی و سازگاری با این نفوذ و سیطره، در بیشتر فرایندهای زندگی فردی و اجتماعی اختلال ایجاد می‌کند. این‌گونه است که ارتباط دولت‌ها با بخش‌های مختلف جامعه نیز تحت تأثیر فناوری ارتباطات و اطلاعات قرار گرفته است و ارائه خدمات دولتی بر بستر این فناوری، نه تنها تبدیل به بخش گسترده‌ای از کوشش‌های فناورانه دولت‌ها شده، بلکه به گرایشی راهبردی در قالب دولت الکترونیک تغییر ماهیت یافته است. این گرایش راهبردی به دولت الکترونیک از یک‌سو و افزایش نفوذ ابزارهای همراه، امکان دسترسی به انواع خدمات به صورت همراه، اثرگذاری انواع ابزارهای هوشمند بر حوزه عمومی و منافع حاصل از آن برای دولت‌ها از سوی دیگر، موجب تمرکز راهبردی و اجرایی بر گسترش دولت الکترونیک همراه در کشورهای مختلف شده است. در این میان، اثرات یک سیستم پرداخت یکپارچه با دولت الکترونیک که مانع از قطع شدن زنجیره ارائه خدمت از طریق کانال‌های الکترونیک می‌شود، بسیار حائز اهمیت است. این اهمیت در سطوح مختلف راهبردی، برنامه‌ریزی و اجرایی قابل مشاهده است، چنانکه با توجه به وجود تعداد زیادی خدمت که یا خود از جنس پرداخت هستند، مانند پرداخت قبوض خدماتی یا تکمیل فرایند آنها منوط به پرداخت است، وجود سیستم پرداختی یکپارچه با خدمات دولت الکترونیکی الزامی به نظر می‌رسد. این سامانه پرداخت، منافع متقابلی برای دولت، شهروندان و کسب‌وکارها ایجاد می‌کند. اما علی‌رغم همه این الزامات و منافع برای ارائه خدمات دولت الکترونیک همراه یکپارچه با سیستم پرداخت همراه، در بسیاری از کشورها وضعیت ارتباط دولت الکترونیک با سیستم پرداخت (و نه حتی سیستم پرداخت همراه) هنوز از سطح مطلوبی برخوردار نیست. بهبود وضعیت برای این کشورها احتمالاً مستلزم بهبود زیرساخت‌ها، سیاست‌گذاری‌ها و همچنین بهبود وضعیت پذیرش پرداخت الکترونیک است. این نیز مقاله بر آن است تا ضمن یافتن شاخص‌های مختلف ارائه‌شده توسط پژوهشگران، وضعیت و جایگاه ایران در میان کشورهای مختلف را مورد بررسی قرار داده و موارد قابل بهبود جهت ارتقای ایران در این حوزه را واکاوی کند.