پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
کسب‌وکارها همیشه در رقابت با هم قرار دارند؛ این اساس منطق بازار است. منتها دنیای کسب‌وکارها بیشتر از اینکه دنیای جنگ باشد، دنیایی برای ارزش‌آفرینی است. این جهانی است که در آن برای همه جا وجود دارد و برخلاف تصور، این بازیگران بزرگ نیستند که حجم اصلی اشتغال‌آفرینی را انجام می‌دهند. حجم اصلی اشتغال‌آفرینی در دنیای کسب‌وکارها بر دوش کسبوکارهای کوچک و متوسط است. در همه جای جهان کسبوکارهای بزرگ بیشتر از بقیه دیده و شنیده می‌شوند؛ طبیعی است که در ایران هم همین روال حاکم باشد. اگر از زاویه دید این کسب‌وکارها نگاه کنیم، دنیا در آنها خلاصه شده و تمام.
اما مجموع میلیون‌ها کسب‌وکار کوچک بخش اصلی اقتصاد یک کشور را می‌سازد و در زمینه تنظیم‌گری، حاکمیت باید به گونه‌ای عمل کند که میدان برای فعالیت کسبوکارهای کوچک و متوسط فراهم شود. کسبوکارهای بزرگ قاعدتاً برای مدیران دولتی و تنظیم‌گران جذاب‌تر هستند، همان‌گونه که مشتریان پرپول برای بانک‌ها جذاب‌تر هستند.
نکته نگران‌کننده اینجاست که گاهی گعده‌ها و دورهمی‌های مدیران دولتی و کسبوکارهای بزرگ به نشست‌های صنفی تعبیر می‌شود و از این گپ‌وگفت‌ها چیزهایی بیرون می‌آید که نگران‌کننده است. مثلاً سال گذشته بارها گفته شد که کسبوکارهای بزرگ موافق طرح صیانت هستند؛ این موضوع توسط برخی طراحان طرح گفته شد و ارجاع آنها به نشست‌هایی بود که با مدیران کسبوکارهای بزرگ داشتند. بعد از اینکه سازمان نظام صنفی رایانه‌ای به طرح صیانت ورود و مخالفت صریح خود با این طرح را اعلام کرد، کسبوکارهای بزرگ هم گفتند که با این طرح مخالف هستند.
کسبوکارهای بزرگ به‌واسطه بزرگ‌بودن‌شان به جلسات زیادی دعوت می‌شوند که ممکن است برای آنها جذاب باشد.
این چاقوی دولبه‌ای است که اگر دقت نکنند ممکن است دست خودشان را ببُرد. قاعدتاً این حق هر کسبوکاری است که با هر مدیر دولتی جلسه بگذارد. گاهی اوقات هم حضور در این نشست‌ها و جلسه‌ها جنبه دستوری پیدا می‌کند و مدیران این کسب‌وکارها از سر ناچاری به این جلسات می‌روند. آنچه نباید فراموش شود، این است که همان‌قدر که حضور بی‌سروصدا ممکن است آورده‌هایی داشته باشد، به همان اندازه نیز ممکن است از درون این جلسات طرح‌هایی به جمع‌بندی برسد که به ضرر همه صنف و کوچک و بزرگ باشد.
برای اینکه منافع همه بازیگران کوچک، متوسط و بزرگ همزمان تضمین شود، چاره‌ای جز احترام‌گذاشتن به فعالیت‌های صنفی نداریم. فعالیت‌های صنفی در صورتی که با همراهی همه کسب‌وکارها همراه باشد، در نهایت زمین بازی را بزرگ‌تر می‌کند؛ وگرنه هر کسبوکاری اگر بخواهد به‌تنهایی به‌دنبال منافع خودش برود، دیر یا زود در چاهی می‌افتد که دیگر کسی به یاری‌اش نمی‌شتابد.اگر کسبوکاری به واسطه بزرگ‌بودن و دسترسی‌داشتن خودش را بی‌نیاز از بقیه دید، احتمالاً در مسیر شکست قرار گرفته است.
منبع
کارنگ