پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
با آمدن صنعت پرداخت الکترونیک تقریبا تمام جنبه‌های عادی زندگی روزمره بشر دچار تغییر و تحول شده است. هر چند این تغییرات با هدف آسان تر کردن زندگی افراد ایجاد شده‌اند اما فضا را برای کسب و کارهایی جدید مانند خرید و فروش انواع فیلترشکن و بازی‌های آنلاین نیز باز کرده‌اند. تراوین (Travian) یک بازی استراتژیک آنلاین است که در تمام دنیا از جمله ایران کاربران زیادی دارد. این بازی جالب و اعتیاد آور که در ابتدا فقط جنبه سرگرمی و شوخی دارد کم کم جنبه اعتیاد پیدا می‌کند تا جایی که برخی کاربران در روز بیش از 8 ساعت وقت صرف این بازی آنلاین می‌کنند. سایت ایرانی این بازی که در سمت راست صفحه آن نوشته شده “دارای مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی” به تازگی از سوی کارگروه مبارزه با مصادیق محتوای مجرمانه فیلتر شد.
این بازی خریدنی نیست و فقط باید به صورت آنلاین آن را بازی کرد. اما چیزی که جالب است این است که این بازی در عین حال که رایگان است کاربر را تشویق می‌کند که برای پیشرفت سریع تر در بازی هزینه پرداخت کند. بسیاری از دستورات و کارهای ویژه در تراوین تنها به کمک گلد و طلای کاربر انجام می‌شود؛ به عبارتی کاربر باید پول را به حساب فردی واریز کنید و سپس آن فرد طرف قرارداد با کش یو، پول کاربر را تبدیل به طلا در بازی می‌کند.
طلا در این بازی یک امتیاز برای خرید برخی امکانات در طول بازی است. در ابتدای بازی به خاطر انجام دادن وظایف مقداری طلا به هر بازیکن تعلق میگیرد. کاربر برای کسب سرمایه و توسعه فعالیت‌های دهکده خود نیازمند منابع یا همان طلا است. کاربر برای تامین این منابع چند راه دارد؛ اولین راه، توسعه دهکده و مزارع می‌باشد؛ راه دوم دزدی و غارت سرزمین‌های اطراف است و راه سوم که از همه راحت‌تر و محبوب‌تر است از طریق خرید و فروش طلا است. یعنی کاربر برای خریدن این طلای مجازی باید به حساب فرد دیگری پول واریز کند. این خرید و فروش طلا همان نقطه‌ای است که صنعت پرداخت الکترونیک، حالا خوب یا بد، باعث ایجاد آن شده است.
چرا خودمان این بازار داخلی را در دست نگیریم؟
حجم به نسبت بالای تراکنش مالی بازی‌های برخط باعث شده بازار بزرگی در این صنعت ایجاد شود. بازاری که هم می‌تواند خوب باشد و هم بد. بد از این جهت که تقریبا تمام بازی‌های این چنینی خارجی هستند و دست آخر پولی که کاربران پرداخت می‌کنند مقدار زیادی از آن به شکل ارز از کشور خارج می‌شود و به جیب طراحان خارجی آن می‌رود. اما شاید همین روزنه امیدی باشد برای اینکه به ما نشان دهد حالا که چنین بازار بزرگی وجود دارد و مردم هم تشنه این بازار هستند چرا در “سال تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی” با حمایت از طراحان و برنامه نویسان داخلی خودمان این بازار را در دست نگیریم؟ حداقل کاری که می‌توانیم بکنیم این است که حداقل بازار داخل ایران را خومان در دست بگیریم و مانع از خروج ارز از کشور شویم و در قدم‌های بعدی حتی می‌توانیم وارد بازارهای جهانی شویم و این بار ما ارز آنها را وارد کنیم. این می‌تواند تحول بزرگی در چرخه صنعت کشور باشد البته در صورتی که از سوی مسئولین نادیده گرفته نشود و بی اهمیت شمرده نشود.
خروج سالی 6 میلیارد ارز فقط برای یک بازی اینترنتی
بازی‌های آنلاین امروزه بسیار محبوب شده‌اند تا جایی که گفته می‌شود از هر چهار کاربر اینترنت یکی در حال انجام بازی آنلاین است. به عبارتی می‌شود گفت تقریبا 25 درصد کاربران اینترنت به نحوی در حال انجام بازی آنلاین هستند.
هزینۀ عضویت در اکانت پلاس برای هر 7 روز 10 الی 15 طلا می‌باشد و در سرور اسپید و قهرمانان برای هر 3 روز باید 10 الی 15 طلا پرداخت کرد.
با یک حساب سرانگشتی می‌شود تخمین زد که حداقل ماهی 500 میلیون تومان طلای مجازی در این بازی فروخته می‌شود. از آنجایی که طبق اعلام سایت تراوین، حدود 100 هزار عضو ایرانی کاربر آن هستند؛ طبق استانداردهای جهانی حدود 10 درصد کاربران بازی‌های آنلاین فعال بوده و از این تعداد 9 درصد پرداخت آنلاین خواهند داشت، بنابراین اگر روزی حداقل یک درصد از کاربران تراوین یعنی حدود هزار نفر از ارزان‌ترین طلای بازی (2 تا 5 یورو) خرید کنند ماهی 500 میلیون تومان و سالی 6 میلیارد تومان ارز از کشور خارج می‌کنند.
حالا که صنعت پرداخت الکترونیک بسترهای لازم برای شکل گیری چنین کسب و کارهایی را فراهم کرده است، بهتر نیست خودمان این بازارها را به دست بگیریم و از بسترهای پرداخت الکترونیک بیشترین بهره را ببریم؟