پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
روز اول نمایشگاه الکامپ با ترافیک معقول و مورد انتظار از نمایشگاهی که روز اولش مصادف با روز اول هفته است، شروع شد. احتمالا امروز و دو روز دیگر شاهد حضور بیشتر مردم در الکامپ باشیم. هرچند گرمای هوا یکی از مهم‌ترین عوامل اذیت و آزار مردم باشد؛ اگر بشود این گرمایی را که تقریبا هر روز در حال رکورد زدن است، تحمل کرد، قطعا نمایشگاهی در پیش داریم که ارزش وقت گذاشتن دارد. برای کسانی که دوست دارند با اکوسیستم فناوری در ایران آشنا شوند و در یک فرصت محدود نگاهی به توان ما در زمینه فناوری بیندازند، قطعا نمایشگاه فرصت خوبی است. در ادامه چند نکته از بین ده‌ها نکته باریک‌تر از موی روز اول را مرور می‌کنیم.
1.
فضاهالای خالی نمایشگاه بدجوری توی ذوق می‌زد.
قبل از برگزاری نمایشگاه نجواهایی شنیده می‌شد که لزومی به برگزاری نمایشگاه در دوران رکود اقتصادی نیست و اوضاع اقتصادی بد است و نباید در این شرایط نمایشگاه برگزار کرد. منتها نمایشگاه برگزار شده و یکی از نکاتی که توی ذوق می‌زند، برخی از غرفه‌هایی هستند که کتیبه آنها بر سردر غرفه نصب شده؛ منتها داخل غرفه‌ها خالی است. یکی از مورد توجه‌ترین فضاهای خالی، غرفه آی‌هوم بود. در سالن ۳۸ هم فضای بزرگی وجود داشت که مربوط به یکی از شرکت‌های بزرگ فناوری است؛ البته تا جایی که ما می‌دانیم این شرکت نه به‌دلیل مسائل مالی؛ بلکه به‌دلیل آماده نشدن محصولاتی که می‌خواسته عرضه کند، در نمایشگاه حاضر نشده است. روبه‌روی غرفه ایران‌کیش هم یک غرفه خالی وجود داشت و علاوه بر این در بخش‌های مختلف نیز شاهد این موضوع بودیم که البته می‌شد این غرفه‌های خالی را به طریقی پر کرد.
2.
برگزاری پنل‌ها و نشست‌ها می‌توانست شور و هیجان بیشتری به نمایشگاه بدهد.
در همه نمایشگاه‌ها بخش‌های سرگرم‌کننده بخش مهمی از رویداد هستند. یکی از ایرادهای جدی که به این بخش از رویدادها در ایران می‌توان وارد دانست، بخش‌هایی است که با واژه «پیچ» شناخته می‌شوند. در این پیچ‌ها کسانی که ایده فعالیتی کارآفرینانه را دارند، در حضور افرادی ایده خود را شرح می‌دهند و آن افراد ایده‌ها را نقد و بررسی می‌کنند و در نهایت هم ممکن است طرحی برگزیده و جایزه‌ای هم اهدا شود. ایرادی که وجود دارد این است که برخی از داوران به‌گونه‌ای با مشارکت‌کننده‌ها صحبت می‌کنند که انگار اساتیدی همه‌چیزتمام مشغول صحبت با دانشجویانی ناشی و نابلد هستند. با توجه به اینکه بیشتر کسانی که بر این صندلی‌ها تکیه می‌زنند، کارمندان شرکت‌هایی هستند که دوست دارند در حوزه‌های نوآورانه سرمایه‌گذاری کنند، توصیه همیشگی من به افراد دوری از این رویدادها بوده است. در نمونه‌های مشابه افرادی که کار داوری را بر عهده دارند، به‌اصطلاح فرشته‌های سرمایه‌گذاری هستند که هم رزومه مشخصی دارند، هم توان شخصی سرمایه‌گذاری دارند. گفتنی است این افراد با سوال‌های خود گاهی اوقات مسیرهایی تازه پیش روی افراد قرار می‌دهند.
3.
بلاکچین یکی از پررنگ‌ترین فناوری‌های این رویداد است.
البته تاکید کنم برای یک شیفته فناوری بلاکچین در این رویداد هنوز چیز زیادی برای عرضه وجود ندارد. منتها دیدن کسب‌وکارهایی که می‌خواهند به‌صورت تخصصی در زمینه بلاکچین فعالیت کنند، جالب توجه بود. در نمایشگاه چند کسب‌وکار داشتیم که به‌صورت تخصصی در زمینه بلاکچین فعالیت می‌کردند. دیروز پنلی هم برگزار شد که گزارش آن را فردا در همین ویژه‌نامه منتشر می‌کنیم؛ از کیف پول سخت‌افزاری رونمایی شد و قطعا در روزهای آتی اتفاق‌های جذاب‌تری هم می‌افتد.
4.
ناامیدی در حال گسترش است.
در پایان و نه کم‌اهمیت‌تر از بقیه نمی‌توانم از این موضوع بگذرم که متاسفانه رگه‌هایی از ناامیدی در حال گسترش در بین فعالان اقتصادی است. ناامیدی به‌سرعت و مانند ویروس منتشر می‌شود و به نظر می‌رسد نوعی ناامیدی در حال گسترش در فضای اقتصادی است. نمی‌توان با رودربایستی به جنگ ناامیدی رفت و در صورتی که کاری هم نکنیم، سگ سیاه افسردگی بار سنگینی می‌شود بر روی دوش همه آنهایی که توان تغییر دارند.