پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
ماجرای چهار برادری که بزرگ‌ترین پرونده فساد مالی را رقم زدند؛
مه آفرید، خورشید، مهرگان، مرداویج، دیبا، فرشید و ماندانا و چند اسم اساطیری دیگر؛ این نام‌ها را شاید چند باری بیشتر در روند روزمره زندگی نشنیده باشیم اما اتفاقی بزرگ در عرصه بانکی کشور، اکنون این اسامی را در رأس جست‌و‌جوهای اینترنتی قرار داده است.
ماجرا از جلسه ۴ برادر در اوایل سال ۸۰ شروع شد؛ زمانی که آن‌ها تصمیم به حضور جدی در فعالیت اقتصادی گرفتند و علی رغم توصیه‌های برادر بزرگ خود که آن روز‌ها ورود به سن ۵۰ سالگی را تجربه می‌کرد و استاد دانشگاه در زمینه عمران بود، به سراغ تولید آب معدنی رفتند.
بهترین منطقه برای این کار، از نظر فرزندان ذکور منصورخان امیر خسروی، منطقه داماش رودبار یعنی حوالی زادگاه آن‌ها بود و به همین خاطر، نام این واحد نیز داماش شد.
ظرف اندک زمانی، سرمایه این مجموعه، از ۱۰ میلیون تومان به ۵۰۰ میلیون تومان می‌رسد و آن‌ها در تاریخ ۴ شهریور ماه سال ۸۳ در شهر رشت، خیابان لاکانی این موفقیت را جشن می‌گیرند؛ حالا آن‌ها افق‌های بزرگی را در ذهن تصور می‌کردند.
آشنایی با راه و رسم سرمایه گذاری و تجارت، آن‌ها را به سمت تأسیس شرکت سرمایه گذاری سوق داد که به احترام پدر، «امیر منصور» نامیده شد و چون نام شرکت باید شامل ۳ بخش می‌بود، آریا را به آن اضافه کردند. فعالیت شرکت طبق ماده ۲ اساسنامه‌اش، سرمایه گذاری در خرید، مشارکت، اداره، تأسیس، ایجاد، توسعه، تکمیل، فروش، واگذاری و اجاره کارخانه‌ها و واحد‌ها و شرکت‌های تولیدی و خدماتی در داخل و خارج از کشور ذکر شده بود.
سهام داران شرکت
سهام داران و میزان سهام به شرح جدول زیر است:
اعضای هیئت مدیره نیز عبارتند از:
راه و چاه آموزی در دنیای تجارت ناسالم، آن‌ها را بر آن داشت تا عزم پیمودن راه صدساله در چند سال کنند و به همین خاطر، تأسیس شرکت‌های متعدد، ورود به حوزه‌های مشکوک اقتصادی و البته رشوه، آن‌ها را در این راه به موفقیت مادی رساند.
گروه امیر منصور برای انجام اختلاس، روش زیر را پی گرفته بود:
«شرکت‌های متعدد ۴ برادر که افراد دیگری نیز در آن وارد شده بودند، به صورت صوری با هم معاملاتی انجام می‌دادند. یعنی قراردادهایی بین خودشان امضا کرده و از بانک می‌خواستند برای این معاملات LC ریالی (نه ارزی) صادر کند. لذا اغلب معاملات واقعی نبوده یعنی خریدار و فروشنده یکی بوده‌اند و چون LC ریالی بوده نیازی به کنترل‌های ارزی بانک مرکزی و وزارت بازرگانی هم نبوده است. آن‌ها این کار را از سال ۸۵ شروع کرده و همه LCها در یک شعبه بانک صادرات که در مجتمع فولاد خوزستان قرار داشته صادر شده است. رئیس این شعبه نیز شریک گروه در این فساد بوده است.
با این روش حدود LC۱۳۰ در مجموع به ارزش ۲۸۰۰ میلیارد تومان صادر شده که رسانه‌ها آن را به ۳۰۰۰ میلیارد گرد کرده‌اند. اما این به معنای این نیست که همه این مقدار پول به دست آن‌ها افتاده زیرا LC پول نیست بلکه تعهد مشروط به پرداخت آن است و اگر گروه آریا می‌خواستند این اسناد را نقد کنند چون در حساب پول نداشتند عملا مثل چک بی‌محل می‌شد. به همین دلیل آن‌ها LCها را قبل از اینکه موعد سررسیدشان برسد «تنزیل» می‌کردند. یعنی اگر یک LC به ارزش ۱ میلیارد تومان و با مهلت یک ساله داشتند پس از شش ماه آن را به بانک دیگری برده و به مبلغ ۹۰۰ میلیون تومان می‌فروختند. یعنی از اصل مبلغ که قرار بود یک سال دیگر دستشان را بگیرد صرف نظر می‌کردند و با کمی تخفیف شش ماهه پول را می‌گرفتند به این کار تنزیل می‌گویند و در نظام بانکی کار رایجی است. تقریبا شبیه همان کاری که خیلی‌ها با پشت نویسی و خرید و فروش چک‌های بی‌محل در بازار می‌کنند. به این روش موفق شده‌اند آن ۲۸۰۰ میلیارد LC را به مبلغ ۱۷۵۰ میلیارد تومان تنزیل کنند. یعنی معادل این مبلغ پول نقد دستشان را گرفته است.
تا اینکه با اطلاع بازرسان و گردش کار، موضوع لو می‌رود و تعداد قابل توجهی از گروه دستگیر می‌شوند هر چند خبر‌ها از فرار مهرگان، برادر سوم و نفر دوم به لحاظ تصمیم گیری‌های اقتصادی در این خانواده حکایت دارد چرا که او در زمان دستگیری برادر اصلی، در ترکیه بود و از آنجا به ه3تان کل کشور با ابلاغ ویژه آیت