پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
مدیرگروه بانکداری الکترونیک پژوهشگاه پولی و بانکی بانک مرکزی با اشاره به اهمیت گسترش خدمات کارتی به ضرورت ایجاد پایانه‌های کارت‌خوان یا بارکدی در تاکسی‌ها برای حل مشکل پول خرد در پرداخت کرایه تاکسی‌ها در کشور پرداخت.
به گزارش ایسنا، نیما امیرشکاری (مدیرگروه بانکداری الکترونیک پژوهشگاه پولی و بانکی بانک مرکزی) درباره پرداخت‌هایی که از طریق کارت‌های شهروندی صورت می‌گیرد، گفت: «پرداخت‌هایی که از طریق کارت‌های شهروندی قابل انجام است درواقع پرداخت‌های خرد هستند که می‌توانند با نام و یا بدون نام مورد استفاده قرار گیرند. از جمله پرداخت‌های مربوط به حمل‌ونقل، پارکینگ، کیوسک‌های روزنامه‌فروشی یا فست‌فود و آبمیوه فروشی است که همه این‌ها را می‌توان از طریق یک کارت مشترک به نام کارت شهروندی به‌صورت اتوماتیک پرداخت کرد.»
او در مورد مزایای استفاده از کارت‌های شهروندی اظهار کرد: «مهم‌ترین قابلیت این کارت‌ها در سرعت و تسهیلگری امور روزانه در شهرهاست؛ به این صورت که علاوه بر این‌که نیاز به استفاده از پول نقد را حل می‌کند درعین‌حال به دلیل عدم نیاز به ورود رمز از سرعت بیشتری نسبت به دیگر کارت‌های اعتباری برخوردار است.»
این کارشناس با بیان این‌که زیرساخت‌های اجرایی کارت شهروندی در کشور نسبت به کشورهای توسعه‌یافته بسیار ضعیف‌تر است، اظهار کرد: «یکی از مسائل مهمی که باعث رشد استفاده از کارت‌های شهروندی می‌شود، هماهنگی بیشتر بین ارگان‌های دولتی و خصوصی و شهرداری است، یعنی هر ارگانی برای خود یک کارت جدا صادر نکند بلکه یک کارت واحد صادر شود و در همه خدمات مربوط به ارگان‌ها موردقبول واقع شود.»
امیرشکاری با مقایسه کارت شهروندی با کارت‌های ملی در کشور، اضافه کرد: «کارت‌های شهروندی نیز باید همانند کارت ملی که توسط یک نهاد صادر می‌شود در همه‌جای دیگر قابل‌ارائه باشد. این‌که هر نهادی برای خود کارت جداگانه داشته باشد نمی‌تواند در انجام امور شهروندان تصمیم باشد.»
او با بیان این‌که در حوزه صدور کارت‌های شهروندی هیچ منع قانونی وجود ندارد، گفت: «ایراد اصلی در نبود هماهنگی و تمامیت‌خواهی سازمان‌ها است. این تصور وجود دارد که صدور کارت‌های شهروندی بسیار درآمدزا است، درحالی‌که این‌گونه نیست و صدور این کارت‌ها بیشتر به‌منظور کاهش هزینه‌های عمومی و سهولت و سرعت بیشتر ارائه خدمات شهری به شهروندان است.»
امیرشکاری در پایان با اشاره به مسئله قدیمی کشمکش بر سر کرایه تاکسی‌ها در کشور بیان کرد: «در هیچ جای دنیا ناوگان تاکسیرانی مانند ایران ارائه خدمت نمی‌کند، چرا که در همه‌جا تاکسی به‌صورت اصطلاحاً دربست خدمت‌رسانی می‌کند اما در ایران تاکسی‌ها مینی‌بوسی عمل می‌کنند که از قضا همین حالت مینی‌بوسی این امکان را فراهم می‌کند تا مسئولان مربوطه با نصب دستگاه‌های کارت‌خوان یا نصب بارکدهایی برای پرداخت‌های موبایلی معضل پول خرد و یا اضافه دریافت تاکسیرانان را حل کنند.
گسترش کارت‌های پلاستیکی در اوایل دهه ۵۰ میلادی آغاز شد. هزینه پایین این کارت‌ها که از جنس پلی وینیل کلراید (PVC) بودند باعث شد تا به‌سرعت جای کارت‌های کاغذی که تحمل تنش‌های فیزیکی و تغییرات آب‌وهوا را ندارند را بگیرند. اولین کارت پرداخت در سال ۱۹۵۰ توسط Diners Club به‌صورت محدود برای اعضای ویژه ساخته شد تا به‌جای پول نقد از آن استفاده کنند. در ادامه رستوران‌ها و هتل‌ها هم به استفاده از این نوع کارت‌ها اقدام کردند به خاطر همین در آن دوره از آن‌ها به‌عنوان کارت سفر و سرگرمی یاد می‌شد اما امروزه کارت‌های هوشمند یا کارت‌های شهروندی با استفاده از همین فناوری طراحی و در شهرها به کار گرفته شدند. این کارت‌ها امکان پرداخت کلیه خدمات شهری را به‌صورت الکترونیکی و بدون نیاز به پرداخت پول نقد فراهم می‌آورند که هم در سرعت و هم هزینه‌ها موجب صرفه‌جویی می‌شوند.»