پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
پیمان اکبری خرازی، معاون برنامه‌ریزی و توسعه شرکت مبنا کارت آریا / در هفته‌های گذشته شاهد تنش نظامی میان ایران و کشورهای متجاوز به خاک کشور بودیم، این موضوع از زوایا مختلف در بعد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دارای تبعات گسترده‌ای بوده است.
آنچه در این یادداشت به آن خواهیم پرداخت اتفاقاتی است که ۱۲ روز تنش نظامی را برای بسیاری از شرکت‌ها به بحران اقتصادی و نیرو انسانی تبدیل کرد.
در طول سال‌های فعالیت کاری همواره بندی به عنوان فورس ماژور در همه قراردادها درج شده بود، بندی که شاید همیشه از قراردادی به قرارداد دیگر کپی شده و حوادثی چون سیل، زلزله، جنگ و بحران های وابسته را در دل خود داشت.
به راستی اما چقدر بر روی این بند قراردادی در همکاری‌های دو طرفه چه در حوزه سرمایه انسانی و چه ارائه خدمات دقت شده بود و آیا محتوای این بندها در جریان تنش هفته های اخیر به کدام طرف قرارداد کمک کرد؟
آنچه پرواضح است در طول تنش نظامی اخیر و پس از آن شاهد تصمیمات مقطعی و بدون برنامه‌ریزی چون تعطیلی یا حضور اجباری نیروی انسانی، دورکاری، تعدیل یا حتی عدم پرداخت حقوق پرسنل بسیاری از مجموعه‌های کاری و حتی خوشنام بوده‌ایم. از سوی دیگر عدم تحقق ارائه بسیاری از خدمات یا کالاهای وابسته در زمان مقرر زمینه نارضایتی مشتریان را در سطوح مختلف کاری و عملیاتی به وجود آورد.
در کنار این موضوع تهاجم سایبری به بانک‌ها و برخی زیرساخت‌ها نیز موجب از میان رفتن بسیاری از خدمات مالی و اعتباری بطن جامعه و مردم شد که در جای خود باید شناخت آسیب‌های این موضوع و دلایل آن بررسی شود.
حال اهمیت نگارش این مطلب بر اساس میران تاب‌آوری سازمان‌ها در مواجهه با موارد فورس ماژور است که همواره به‌صورت تئوری مطرح بوده است اما آنچه در عمل پدیدار شد ایجاد ناهنجاری‌های پس از بحران همچون تعدیل‌های گروهی و شرایط بحران مالی تنها در ۱۲ روز بوده است.
در هرحال برهیچکس پوشیده نیست جنگ تأثیرات مخربی بر بازارهای مالی، فروش شرکت‌ها، تغییر کانال‌های سرمایه‌گذاری و نوسانات مربوطه خواهد داشت. از سویی دیگر نیز با توجه به نوسانات شدید و تصمیم‌های مقطعی در دوران فوق باید استراتژی‌های کوتاه مدت و قابل پیش‌بینی در این حوزه را تا زمان رسیدن به زمان سلامت مالی تدوین کرد.
در شرایط بحران شیوه‌های برخورد با منابع انسانی و تأثیر آن بر آینده کسب‌وکار شرکت‌ها در کنار میزان نیاز‌سنجی لازم در خصوص ادامه حیات شرکت در ارائه محصول و خدمات موضوعی است که در طول سال‌ها تنها به‌عنوان «بند فورس ماژور» به آن نگریسته‌ایم.
اکنون بهترین زمان است که فارغ از اینکه بحران دیگری در راه باشم به شیوه‌های درج‌شده با شرایط خاص از تنظیم‌گری مالی و اقتصادی تا شیو‌های نگهداشت نیرو از دیدگاه عملیاتی و روانی، همچنین گردش کار اجباری در شرایط خاص پرداخته و خط‌مشی‌های مشخصی را در این خصوص برای کسب‌وکار خود ترسیم کنیم.
شاید اشاره به این جمله که «انسان در زمان جنگ به اوج خلاقیت می‌رسد» از کلینت ایستوود بتواند مفهومی شفاف از پیش‌بینی‌های لازم به منظور تاب‌آوری در شرایط بحران را برای سازمان ها جاری سازد.