پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
وحید حجه‌فروش؛ روزنامه فناوران / بی‌پرده می‌نویسم. بسیار اندوهگین و نومیدم. نه به این دلیل که با نزدیک‌ترین دوستم به خاطر یک سوءتفاهم ساده حرف نمی‌زنم، نه به این دلیل که تسویه‌حساب یک پروژه را بعد از یک سال نگرفته‌ام و نه به دلیل این‌که زلزله خانه‌های بسیاری از هم‌وطنانمان را خراب کرده است. حتی فیلتر کردن غرض‌ورزانه و کورکورانه پی‌پینگ هم ناراحتم نکرده است.
مشکلات فنی و در دسترس نبودن دیجی‌کالا و بامیلو هم پس از تبلیغات میلیاردی جمعه سیاه، آن‌قدر تکراری و نخ‌نما شده که هیچ حساسیتی به آن‌ها نداشته باشم. از اسنپ و تپسی هم گله‌ای ندارم که کاربرانشان را «مجبور» کردند یک اپلیکیشن سابقاً اسراییلی را به قیمت نان سفره خانواده‌شان از گوشی خود پاک کنند. راستی یادم رفت بگویم، این‌که پیمانکار مرکز توسعه به خاطر اختلاف در تمدید قرارداد دسترسی مرکز را به سیستم بسته بود هم مایه اندوه و نومیدی من نیست.
اندوه اکنون من عمقی ژرف‌تر از اتفاق‌های هفته اخیر دارد. ناامیدی‌ای که نشانه‌های بیشتر و فراگیرتر شدن‌اش را دارم هر روز در هر گوشه از به‌اصطلاح «اکوسیستم استارت‌آپی» کشور پررنگ‌تر می‌بینم.
در کتاب «تئوری توطئه» به قلم «سانشتاین» فراز جالبی هست که می‌گوید خیال نکنید برنامه‌ریزان توطئه‌های جهانی هرروز صبح نامه‌ای محتوی دستورالعمل‌های آن روز را به عمال خود می‌دهند تا مورد اجرا گذارند. آن‌ها از طریق ایجاد سازوکارها و ارتباط‌هایی که ترکیبی از پول، وحشت و قدرت را با خود دارند، خط سیری را برای جهان ایجاد می‌کنند که تمام عوامل در نهایت به همان سمتی می‌روند که آن‌ها می‌خواهند.
این بلایی است که در چند سال آینده بر سر فعالان حوزه فناوری اطلاعات و به‌خصوص استارت‌آپ‌ها خواهد آمد. استعدادهای شگفت، تلاش‌های بی‌حد و عمرهای بسیاری که به تباه‌کننده خودشان تبدیل می‌شوند. ساده‌تر بگویم، اگر قرار است در این کشور به کسب‌وکاری بزرگ تبدیل شوید، باید در مسیر بزرگ شدن، امتیازهای بی‌شماری به افراد، شرکت‌ها، سازمان‌ها و نهادهای مختلف بدهید (چون آن‌ها روابط را این‌طور شکل داده‌اند). اگر امتیاز ندهید که جایی در بازی بزرگان ندارید، وقتی هم که امتیازهای درخواست شده را دادید و بزرگ شدید، دیگر خودتان نیستید، ابزاری شده‌اید در دست آن افراد، شرکت‌ها، سازمان‌ها و نهادها، در خدمت بزرگ‌تر کردن آن‌ها.