پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
بازگشت تراکنش کارت به کارت به اپلیکشن یکی از شرکت‌های پرداخت در هفته‌های گذشته موضوع بحث و صحبت‌های فراوانی شد. گویا قوانین در حال تغییر است؛ منتها این موضوع حتی اگر صحت داشته باشد به‌صورت رسمی و عمومی جایی بیان‌نشده است. بااینکه تراکنش کارت به کارت در هیچ کجای دنیا وجود ندارد و برای انتقال پول این روزها استارت‌آپ‌ها فین‌تک راه‌حل‌های خلاقانه‌ای ارائه کرده‌اند اما در این چند سال کسی اجازه ورود به این حوزه را نداشت. تا این‌که یکی از شرکت‌های پرداخت که حتی اگر من اینجا نامی از آنها نبرم همه می‌دانند کدام‌یکی را می‌گویم، بر روی اپلیکیشن پرداخت خود امکان انتقال وجه کارت به‌کارت را فراهم کرد. این موضوع با عکس‌العمل‌های تندی مواجه شد.
خبرگزاری مهر در یادداشتی به این موضوع از منظر امنیتی تاخت. هرچند که باوجود اشکال‌هایی که پیش‌ازاین بر تراکنش کارت به کارت در بسترهای اینترنت و موبایل با یک بار احراز و تائید هویت وجود داشت، اما مشکل خاصی هم تاکنون بر روی این شیوه از انتقال پول گزارش نشده بود. یکی از دلایلی که این تراکنش به محاق توقیف رفت گزارش برخی موارد فیشینگ بود. چون اطلاعات کارت افراد و رمز عبور آنها و حتی رمز دوم به‌آسانی در دسترس دیگران قرار می‌گیرد و با داشتن همین اطلاعات اندک، فرد متقلب قادر به انجام تراکنش بود. الان درزمانی که تراکنش‌های انتقال فرد از طریق اپلیکشن‌های مختلف در دسترس قرار دارد بازگشت تراکنش کارت به‌کارت چند موضوع را برجسته می‌کند.
۱. گفته می‌شود قوانین در حال تغییر است. با توجه به ساختار بانکداری در ایران قوانین یکپارچه است. منتها بانک‌ها در این سال‌ها به شکل‌های مختلف قوانین را دور زده‌اند. برجسته‌ترین مثال هم تعیین نرخ سود بانکی است. بااینکه در هیچ‌کدام از کشورهای اروپایی و آمریکایی مانند ایران نرخ سود تعیین نمی‌شود اما حاکمیت در ایران اصرار دارد نرخ سود را دستوری تعیین کند. این موضوع دست بانک‌های ایرانی را می‌بندد. به دلیل عدم توسعه ساختارهای اعتباری در ایران مانند کارت اعتباری بانک‌ها و نهادهای مالی تقریباً هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند. همه آنها سپرده می‌گیرند. به‌سختی وام می‌دهند و می‌شود تقریباً رایگان از خدمات بانکداری الکترونیکی آنها استفاده کرد. هیچ خبری هم از هیچ طرح خلاقانه‌ای نیست. هرچه هست تکرار است بانام‌های مختلف در بانک‌های مختلف.
به همین دلیل بانک‌های ایران در سال‌های گذشته دچار رخوت و رکود عجیبی شده‌اند که اقتصاد ایران را هم تحت تأثیر خودشان قرار داده‌اند. هر نوآوری در این فضا از ابتدا محکوم است و بعدازاین که یک نوآوری موردتوجه بخشی از جامعه قرار گرفت، سیل پول و سرمایه‌گذاری است که توسط بانک‌ها به آن بخش‌ها روانه می‌شود. سال‌ها بانک‌ها پول‌هایشان را ریختند توی ساخت‌وساز و الان حداقل حرف‌هایشان را می‌ریزند توی سبد فین‌تک. با این نگاه این‌که یک شرکت پرداخت توانسته به هر روشی و با استفاده از هر ارتباطی، این بانک‌های رخوت زده را تکان دهد احتمالاً اتفاق خجسته‌ای است. منتها این یعنی که قوانین را می‌توان در صورت لزوم به‌آرامی شکست. ایراد این کار شکسته شدن حرمت قوانینی است که احتمالاً اشتباه در آنها وجود دارد. به عبارتی سازوکار تنظیم قوانین ناقص است و قادر نیست خودش را به‌موقع اصلاح کند.
۲. تراکنش انتقال پول از یک فردبه‌فرد دیگر تا همین چند سال پیش در جهان تراکنشی سخت بود و هزینه قابل‌توجهی داشت. استارت‌اپ‌های فین‌تک که درزمینهٔ انتقال پول فعالیت می‌کنند به توجه به این نیاز به وجود آمدند. منتها در ایران ما تراکنشی اختراع کرده بودیم به نام انتقال کارت به‌کارت. چنین تراکنشی در هیچ کجای دنیا وجود ندارد. این موضوع ازنظر امنیتی اشکالاتی داشت که همین باعث شد قانون آن را محدود کند. این محدودیت در سال‌های گذشته باعث رشد استارت‌آپ‌هایی در ایران شد که تراکنش انتقال فردبه‌فرد را از طرق امن برای افراد فراهم می‌کردند. بازگشت این تراکنش از منظر کسب‌وکاری هم این سؤال را ایجاد می‌کند که چرا تا امروز هنوز مردم عاشق روش انتقال وجه کارت به کارت هستند.