پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
انتخابات سازمان نظام صنفی رایانه‌ای؛ هماوردی نمایندگان نظم موجود و نوگراهای تحول‌خواه
در انتخابات ششمین هیات مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای دو گروه با هم رقابت می‌کنند: طرفداران نظم موجود و نوگراهای تحول‌خواه
تحول دیجیتال به یک نقطه تاریخی رسیده است و سازمان نظام صنفی رایانه‌ای در آستانه فرصتی تاریخی برای رهبری و راهبری تحول دیجیتال در ایران قرار دارد؛ ولی صنف فناوری اطلاعات در ایران در سال‌های گذشته از منظر صنفی جایگاه قدرتمندی در میانه تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم‌سازی‌ها نداشته و این فرصت تاریخی ممکن است از دست برود.
در سال‌های گذشته عدم توسعه حلقه کسانی که نماینده تکراری صنف فناوری اطلاعات ایران بوده‌اند و بازی‌ندادن به همه فعالان خصوصاً تازه‌نفس‌ها باعث شده امروز بر خلاف اصناف قدرتمندی که در کشور وجود دارند، صنف فناوری اطلاعات ایران یکی از ضعیف‌ترین صنف‌های موجود باشد. این در حالی است که صنف فناوری اطلاعات در دوران اوج تاریخی خودش قرار دارد و قاعدتاً صنف فناوری اطلاعات باید قوی‌ترین صنف کشور باشد؛ در دورانی که همه صنایع دچار رشدهای منفی هستند، صنعت فناوری اطلاعات رشد خیره‌کننده‌ای دارد. پس چرا این صنعت صنف قدرتمندی ندارد؟
ادامه نظم موجود یا تحول؟
در سال‌های گذشته کسب‌وکارهایی که در حوزه فناوری اطلاعات خلق و بزرگ شده‌اند، چنان متنوع و متعدد بوده که نهادهای صنفی قدرتمند و تأثیرگذاری مانند اتاق‌های بازرگانی تلاش کرده‌اند چند نماینده از میان این کسب‌وکارهای نو بین خودشان داشته باشند. مهم‌ترین مصداق این حضور را می‌توان در حضور نماینده‌هایی مانند شهاب جوانمردی، مجید حسینی‌نژاد و فرزین فردیس در اتاق بازرگانی دید. حضور کسب‌وکارهای نوگرایی که عموماً در زمینه فناوری اطلاعات فعالیت می‌کنند، زینت‌بخش مجالس بسیاری بوده و خیلی‌ها تلاش می‌کنند برای فعالان نوگرا و عموماً جوان فناوری اطلاعات ایران فرش قرمز پهن کنند؛ جایزه‌هایی که نماینده‌های اتاق بازرگانی در رویداد امین‌الضرب به کسب‌وکارهای نوگرا یا استارت‌آپ‌های ایرانی مانند دیجی‌کالا و کافه‌‌بازار دادند، نشان از این تغییر دارد.
این در حالی است که نماینده‌های سنتی صنف فناوری اطلاعات متعلق به نظم موجود هستند؛ کسانی که بازیگران مهم و تأثیرگذار دنیای جدید نیستند و چون سال‌ها میراث‌دار و کلیددار صنف بوده‌اند، برخی تصور می‌کنند نمایندگان همیشگی صنف فناوری اطلاعات آنها هستند.
کمتر کسی از فعالان صنف فناوری اطلاعات کشور پیدا می‌شود که وضعیت امروز صنف برایش قابل قبول باشد؛ حضور ضعیف صنف فناوری اطلاعات در تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌های کشور بسیاری را به این فکر انداخته که باید تحولی جدی کلید بخورد. به همین دلیل انتخابات پیش روی سازمان نظام صنفی، خط‌کشی بین دو گروه را پررنگ‌تر می‌کند؛ آنهایی که هوادار ادامه نظم موجود و روزهای گذشته هستند و آنهایی که دل در گرو تحول و دگردیسی دارند. قاعدتاً در هر دو گروه چهره‌های محترم و شناخته‌شده‌ای حضور دارند؛ چهره‌هایی از کسب‌وکارهای بزرگ و کوچک، خصوصی و دولتی. چیزی که این دو گروه را از هم متمایز می‌کند، نه اندازه کسب‌وکارهایشان یعنی کوچکی و بزرگی و نه نوع آنها یعنی استارت‌آپی و غیراستارت‌آپی، یا دولتی و غیردولتی بودن است؛ بلکه سوی نگاه آنهاست که تفاوت را رقم می‌زند. وقتی صحبت از نظم موجود می‌کنیم، دقت کنیم لزوماً درباره قدیمی‌ها صحبت نمی‌کنیم؛ تا جایی که می‌دانیم چهره‌های قدیمی و شناخته‌شده‌ای مانند رسول سرائیان، مظفر پوررنجبر و سعیدی نائینی هم از دگردیسی و تحول استقبال می‌کنند. بنابراین این‌گونه نیست که همه قدیمی‌ها طرفدار نظم موجود باشند.
دو گروه اصلی انتخابات
در انتخابات پیش رو به‌صورت واضحی دو گروه داریم؛ آنهایی که رو به گذشته دارند و معتقدند میراث‌دار نظم گذشته هستند و تغییر را باید آرام ادامه داد و آنهایی که رو به آینده دارند و معتقدند فرصت‌سوزی بیش از این جایز نیست.
مانند هر انتخاباتی این صندوق‌های رأی هستند که مشخص می‌کنند کدام گروه نماینده اکثریت صنف هستند. انتخابات این دوره سازمان نظام صنفی اهمیت دوچندانی نسبت به انتخابات‌های قبلی دارد و آن این است که برای اولین‌بار مهم‌ترین مسئله این انتخابات مشارکت حداکثری است. این بار بسیاری از کسب‌وکارهای فناوری کشور معتقدند که دوران انتخابات‌های محدود و با مشارکت حداقلی به پایان رسیده و این بار باید انتخاباتی داشته باشیم که اکثریت کسب‌وکارهای فعال در صنف فناوری اطلاعات در آن حضور مؤثر داشته باشند؛ به‌طور خاص آنهایی که دل در گرو آینده دارند، امیدوارند مشارکت حداکثری در انتخابات باعث شود کسب‌وکارهایی که نسبت به آینده امیدوار نیستند، وارد انتخابات شده و با رأی خود تغییر را رقم بزنند و صنف فناوری اطلاعات را به صنفی پرقدرت تبدیل کنند که قدرت چانه‌زنی بالایی داشته باشد.
پس در انتخابات پیش رو صف‌آرایی کاندیداها قاعدتاً به این شکل است: آنهایی که آمده‌اند راه گذشته را ادامه دهند و آنهایی که آمده‌اند به تسریع پوست‌اندازی سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کمک کنند؛ همان چیزی که در سال‌های گذشته در اتاق بازرگانی رقم خورد و این نهاد سنتی را نجات داد.
در سال‌های گذشته عدم پاسخ به نیازهای صنفی کسب‌وکارهای نوین و مبتنی بر فناوری باعث شد بسیاری از کسب‌وکارهای فعال و نوگرای ایرانی، نهادهای صنفی جدیدی تشکیل دهند؛ در حالی که خانه این کسب‌وکارها قاعدتاً باید سازمان نظام صنفی رایانه‌ای می‌بود. همچنین شاهد حضور فعال برخی نماینده‌های کسب‌وکارهای جدید فناوری اطلاعات در نهادهای صنفی دیگر بودیم. این در حالی است که سازمان نظام صنفی رایانه‌ای توان این را دارد که در قد و قواره نهادهایی مانند سازمان نظام پزشکی و سازمان نظام مهندسی ظاهر شود. حتی وکلا هم صنف قدرتمندی دارند؛ و این در حالی است که پویایی و نوآوری ذاتی هیچ صنعتی قابل مقایسه با فناوری اطلاعات نیست.
نگاهی به بازارهای بورس جهان نشان می‌دهد که در میان ۱۰۰ شرکت بزرگ این بازارها معمولاً تعداد بسیار زیادی از آنها کسب‌وکارهای فناوری اطلاعات هستند. فناوری اطلاعات در ایران در آستانه ایجاد تحول جدی در اقتصاد کشور قرار دارد؛ و برای اینکه بتوان این اسب سرکش را مهار کرد، نیاز به تشکیل صنفی قدرتمند وجود دارد و قطعاً راه تشکیل صنف قدرتمند حضور و مشارکت حداکثری کسب‌وکارهای فناوری اطلاعات در انتخابات پیش رو است. کسب‌وکارهای فناوری ایران طیف وسیعی دارند و پویایی و نوآوری ذاتی آنها نوید راهبری تحولی جدی در اقتصاد ایران را می‌دهد.
کدام مسیر؟
بنابراین با توجه به تحرکات چند وقت اخیر اگر بخواهیم یک دید اولیه از انتخابات پیش رو بدهیم، می‌توانیم دو دسته را در انتخابات پیش رو شناسایی کنیم؛ دسته‌ای که به‌دنبال تحول و نوگرایی هستند که به دور حسین اسلامی جمع شده‌اند و گروهی که نماینده نظم موجود هستند و به دور آزاد معروفی جمع شده‌اند. انتخابات پیش رو مشخص می‌کند که صنف فناوری اطلاعات ایران کدام آینده و کدام مسیر را می‌پسندند.
در میان کسب‌وکارهایی که تا امروز در ائتلافی با محوریت حسین اسلامی با شعار هم‌آفرینی صنفی حضور دارند، نام‌هایی متعلق به بخش خصوصی مانند آسیاتک، توسن، دلسا، نانوتراشه، تخفیفان و… دیده می‌شود. حضور کسب‌وکارهای بزرگ بانکی و نزدیک به نهادهای قدرت هم نشان‌دهنده احتمال رفع مشکلات خصوصی‌ها در تعامل با دولت و رگولاتورهاست.
جوان‌گرایی این گروه را نباید حرکتی در مقابله با پرتجربه‌ها تعبیر کرد. همراهی علیرضا خداکرمی از هلدینگ فناوری بانک پارسیان، حکیم‌جوادی از هلدینگ فناوری بانک ملت، کرم‌زاده از دلسا و چهره‌های قدیمی دیگر نشانه جدی‌بودن این گروه است. هرچند با نگاهی به چهره‌های فناوری در جهان واضح است که فناوری عرصه جوان‌ترهاست و جایگاه‌های راهبری و اجرایی باید در دست جوان‌ترهای باتجربه باشد.
قطعاً تلاش‌های آزاد معروفی و یارانش در سال‌های گذشته برای ساختن نهاد صنفی ارزشمند بوده و تجربه آنها برای ادامه مسیر به کمک می‌آید.
مشارکت حداکثری مهم‌ترین کلیدواژه این انتخابات حساس است. روزهای آینده را بیش از اینکه کلیدواژهایی مانند جنگ و خون و خونریزی ترسیم و توصیف کنند، واژه‌هایی مانند مشارکت و تلاش برای همگرایی و ساختن صنفی قدرتمند ترسیم می‌کنند. انتخابات پیش روی سازمان نظام صنفی فرصتی است برای بازسازی و هدایت صنف فناوری اطلاعات ایران در مسیر اثربخشی. می‌توان جایگاه و اهمیت صنف و سازمان نظام صنفی رایانه‌ای را در تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها به‌صورت اساسی تغییر داد و قطعاً صنف پرقدرت می‌تواند رهبری و راهبری تحول دیجیتال در ایران را به عهده بگیرد.