پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
چندی پیش مطلبی در راه پرداخت منتشر کردیم که حاصل گفت‌وگوی اختصاصی راه پرداخت با دکتر محمدحسین مدرسی مدیرعامل شرکت سامانه الکترونیک انصار بود که در آن او به دغدغه‌هایش از نحوه عملکرد بانک شهر و شرکت‌های زیرمجموعه‌اش در حوزه پرداخت خرد اشاره کرده بود و نحوه ورود و فعالیت این بانک را به دور از اخلاق حرفهای می‌دانست (+). با توجه به گستره تأثیرگذاری راه پرداخت در بین جامعه متخصصین حوزه فناوری اطلاعات بانکی و پرداخت، این گفت‌وگو واکنش‌های زیادی در بین متخصصان داشت که برخی با صحبت‌های دکتر مدرسی موافق و برخی هم مخالف بودند و روند پیش روی بانک شهر را با توجه به ماهیتی که این بانک دارد، دور از منطق نمی‌دانستند.
از همین رو سعی کردیم این موضوع را از سوی مدیران فناوری اطلاعات بانک شهر نیز دنبال کنیم تا قضاوت را بر عهده مخاطبان بگذاریم. با توجه به اهمیت موضوع، توانستیم جلسه‌ای با حضور مدیران فناوری اطلاعات بانک شهر داشته باشیم و صحبت‌های آن‌ها را نیز بشنویم. در این جلسه مهندس عبدالرضا گلزاری مشاور فناوری اطلاعات مدیرعامل بانک شهر، سیاوش محمدی مدیرعامل شرکت هلدینگ فناوری اطلاعات بانک شهر، محمدجواد صمدی مدیرعامل شرکت فناوری شهر، مسعود خاتونی مدیر فناوری اطلاعات بانک شهر، عماد ایرانی معاون فنی شرکت فاش و جعفری مدیر ارتباط با رسانه بانک شهر حضور داشتند. آنچه در ادامه آمده است گفت‌وگوی اختصاصی راه پرداخت با مدیران فناوری اطلاعات بانک شهر در این خصوص است.
.
قربانی: مستقیم برویم سر اصل موضوع. صحبتی که خیلی جدی در بین کارشناسان صنعت پرداخت مطرح می‌شود این است که از سال‌های پیش تاکنون، بانک‌ها و شرکت‌هایی در حوزه پرداخت‌های خرد شهری فعالیت کرده‌اند و در این راه هزینه‌های زیادی برای ایجاد زیرساخت‌ها، طراحی و تولید محصول، بازاریابی آن‌ها و حتی برای جا انداختن فرهنگ استفاده از برخی از این سرویس‌ها مانند کارت بلیت و یا کارت شهروندی انجام داده‌اند و اکنون این حوزه به جایگاه قابل قبولی رسیده است؛ هرچند که هنوز بسیار جای کار و توسعه دارد؛ اما به‌یک‌باره بانک شهر به این حوزه ورود می‌کند که البته ورود هر بانکی به این حوزه بلامانع است و اتفاقاً جای خوشحالی دارد؛ چراکه هر صنعتی برای رشد و توسعه خود به حمایت و همراهی بانک‌ها جهت سرمایه‌گذاری‌های کلاً اولیه نیاز دارد؛ اما موضوعی که به‌وضوح و بی‌پروایانه در بین متخصصین و فعالین گفته می‌شود این است که بانک شهر با توجه به ارتباط دینامیک خوبی که با شهرداری‌ها دارد، در حال استفاده ناصحیح از این قدرت است و از آن به شکلی ناعادلانه در برابر دیگر رقبای خود در این حوزه استفاده می‌کند. به‌طور مثال اتفاقی که در شهر شیراز روی داد به‌شدت بر این تفکر دامن زد. چراکه گفته می‌شود عدم توسعه خدمات مجری قبلی این شهر، به دلیل عدم تمایل مسئولین شهری شیراز بوده است و اکنون با روی کار آمدن بانک شهر، به‌یک‌باره این درها باز شده است. همچنین گفته می‌شود هیچ مناقصه‌ای در خصوص اجرای این پروژه انجام نشده و به‌نوعی از تشریفات اداری به دور بوده که خودش بر شک و شبه‌ها می‌افزاید. شما به‌عنوان مدیران ارشد این بانک، آیا این حرف‌ها را تأیید می‌کنید؟ و اگر نه، کمی شرایط را برای ما روشن کنید.
.
گلزاری: دغدغه‌هایی که دوستان بیان می‌کنند به نظرم سوء برداشتی از شرایط کنونی است؛ اگر ببینید ما در کشور تعدادی بانک تخصصی و تعدادی بانک عمومی داریم. خیلی از بانک‌ها چه دولتی و چه خصوصی در یک بستری قرار گرفتند که مأموریتشان ارائه خدمات بانکی در وجوه مختلف است. بعضی بانک‌ها هم در این فضا وجود دارند که بانک‌های تخصصی هستند. به‌عنوان‌مثال از بانک صنعت و معدن یک سری انتظارات خاص دارید، از بانک کشاورزی یک سری انتظارات خاص دیگر دارید، همین‌طور از بانک مسکن. بر همین اساس وقتی هم که گفته می‌شود بانک شهر، چه چیز در ذهن شما تداعی می‌شود؟
می‌دانید که سهامداران بانک شهر شهرداری‌های 9 کلان‌شهر هستند که 150 الی 200 هزار نفر از پرسنل شهرداری‌ها از سهامدارانش هستند. اساساً چرا شهرداری‌ها این بانک را تشکیل دادند؟ به این خاطر که اگر قرار است خدماتی را استفاده کنند، اگر بانک شهر بتواند مهندسی مالی خوبی را در بعضی از این خدمات انجام دهد و پشتوانه خوبی برایشان باشد، ورود کند. البته این خدمات تخصصی شهری در کنار خدمات عمومی خواهد بود. برای مثال اگر ما از بانک مسکن انتظار داریم که خدمات مربوط به مسکن را ارائه دهد و در کنارش هم خدمات عمومی را ارائه می‌دهد، در بانک شهر هم محوریت اصلی آن کمک به مدیریت شهری است؛ پس کمک به مدیریت شهری در مأموریت بانک شهر دیده شده است.
در خصوص نگرانی که از جانب خیلی از دوستان مطرح می‌شود که بانک شهر به‌نوعی انحصار ایجاد کرده باید بگویم که این انحصار نیست بلکه این ماهیت ذاتی این بانک است. به‌هرحال بانک شهر ذاتاً بانک خدمات شهری و شهرداری‌ها است و تنها بانکی است که در سازمانش معاونت نهادهای اجتماعی و مدیریت شهری وجود دارد. درنتیجه وقتی بانکی طراحی‌شده که در خدمت شهر و شهروندان قرار بگیرد و به اقتصاد شهر و مدیریت شهری کمک کند، به طبع مأموریت ویژه‌اش هم ورود در حوزه خدمات می‌شود؛ بنابراین بانک شهر به دنبال هیچ انحصاری نیست و در راستای استراتژی تأسیسش حرکت می‌کند.
نکته دیگر این است که آیا خدماتی که بانک شهر می‌دهد خدمات انحصاری هستند و یا می‌خواهد خدمات را به شکلی ارائه دهد تا هیچ بانک دیگری نتواند به آن ورود کند؟ باید بگویم که این‌طور نیست. ببینید بانک شهر چند خدمت اصلی را ارائه می‌دهد. یکی دستگاه VTM و کیوسک‌های شهرنت است (+)، بحث کیف پول و کارت شهروندی و کیف پول الکترونیکی است و چند موضوع دیگر. در حوزه کیف پول الکترونیکی هیچ‌وقت نظر بانک شهر این نبوده که خودش کارتی را طراحی کند و تمام کشور ملزم به استفاده از آن باشد. این نه در ظرفیت بانک شهر است و در استراتژی آن. می‌دانیم که بانک‌های بزرگی در کشور وجود دارند که میلیون‌ها کارت در اختیار مردم دارند پس این کار اصلاً در ذهن بانک شهر وجود ندارد که انحصاری در حوزه خدماتش ایجاد کند.
در دفاع از این ادعا باید بگویم بانک شهر اسکیما و پیشنهادی که در این حوزه ارائه کرده است را در اختیار مسئولین قرار داده تا آن را بررسی کند و وقتی تأیید شد آن را به همه بانک‌ها ابلاغ کند تا همه بتوانند از آن استفاده کنند.
اینکه کارت شهروندی و کیف پول از کجا شکل گرفت باید بگویم که در یک نشست شهرداری‌های کلان‌شهرها موضوعی مطرح شد که ما یک پلتفرم واحدی را ایجاد کنیم تا مردم بتوانند در تمام خدمات شهری از آن استفاده کنند که باعث ایجاد یکپارچگی بین تمام خدمات شهری شهرداری‌ها شود. در همین راستا به بانک شهر این مأموریت داده شد که پلتفرم واحدی ارائه دهد تا در تمام شهرها بشود از آن استفاده کرد و مزیت آن این باشد که قیمت تمام‌شده خدمات برای مردم پایین‌تر بیاید.
در حوزه کیوسک‌های شهرنت با توجه به اینکه بانک مرکزی اعلام کرد که تحت هیچ شرایطی نباید توسعه فیزیکی بانک‌ها انجام شود، پس بانک شهر جزو اولین بانک‌هایی بود که اعلام کرد می‌خواهد توسعه مجازی داشته باشد. در تمام این خدمات نگاه بانک شهر، نگاه ملی است چراکه سهامداران آن اشخاص نیستند بلکه نهادهای عمومی هستند و اگر هم سودی باشد به نهادهای عمومی و خدمات شهری برمی‌گردد. درنتیجه باید بگویم که در حوزه‌ای که بانک شهر به آن ورود کرد، نه نگاهش انحصاری بود، نه اینکه صرفاً شهرداری‌ها را در اختیار بگیرد.
در مورد خیلی از همین بانک‌های مورداشاره شما باید بگویم که شخصاً همراه با رئیس هیئت‌مدیره بانک خدمتشان رفتیم و دعوت کردیم که در همین فضای تعاملی با هم کار کنیم. همین‌الان هم از تمام بانک‌هایی که می‌توانند در حوزه خدمات شهری کمک کنند دعوت به همکاری می‌کنیم. حتی شاید مکاتبه ما با برخی از این بانک‌ها به یکی دو سال پیش برگردد و از آن‌ها درخواست کردیم که این فضا یک فضای ملی است و در صورت تمایل بیایند و مشارکت کنند. ولی تمایلی به همکاری از سمت آن‌ها وجود نداشت.
.
قربانی: قبول دارید که رقابت، باعث افزایش کیفیت سرویس می‌شود؟ الآن به‌جای اینکه بانک شهر تنها جایی باشد که این پلتفرم را ارائه کند، شهرداری‌ها آن را در جاهای مختلف عرضه می‌کردند و گروه‌های مختلفی وارد می‌شدند و کار را دست می‌گرفتند. آیا در این مدل رقابت ایجاد نمی‌شد و بهتر نبود؟
.
گلزاری: باید بگویم که حتماً رقابت باعث افزایش کیفیت می‌شود. نکته‌ای که وجود دارد این نیست که بانک شهر، بانک جوانی است و قبل از اینکه وارد این حوزه شود خیلی از شهرداری‌ها سرویس‌های مشابهی را با کمک دیگر بانک‌ها پیاده‌سازی کرده‌اند. نکته‌ای که وجود دارد این است که قرار نیست بانک شهر این کار را انجام دهد؛ بانک شهر صرفاً معماری را ارائه می‌دهد.
بحث این است که بانک شهر خودش را رگولاتور این موضوع و معمار این طرح می‌داند. دیگران بیایند و با توجه به این چهارچوب با هر کیفیتی که می‌خواهند آن را پیاده‌سازی کنند. مطلقاً این‌طور نیست که شهرداری‌ها صرفاً با بانک شهر کار کنند.
کاری که بانک شهر انجام داده این است که در فضای ایجاد یک پروژه واحد و ارائه خدمات شهری غیرحضوری به شهروندان، سیاست‌گذاری کرده است و معماری‌ای را طراحی کرده که این معماری را در اختیار نهادها و سازمان‌های مرجع هم قرار داده است و پایلوت‌هایی را هم اجرا کرده است. حال اگر در این فضا هرکس دیگری هم بخواهد می‌تواند وارد شود و با این معماری کار را انجام دهد. در فضای کارت شهروندی حداقل سه فضا وجود دارد، صدور، پذیرش و تسویه. در فضای صدور و پذیرش همه بانک‌ها می‌توانند ورود کنند.
.
قربانی: در اینکه شهرنت ایده خیلی خلاقانه و پیشرویی است شکی نیست؛ اما اینکه این امکان برای بانک شهر وجود دارد که از بهترین مناطق شهر برای این کار استفاده کند و دیگر بانک‌ها مانند بانک سرمایه این دسترسی را ندارند و یا درباره کارت شهروندی و دسترسی که شهرداری در خصوص حمل‌ونقل دارد و در اختیار دیگران هم نیست. این‌ها کمی شک ایجاد می‌کند. برای مثال در خصوص شهر شیراز، بانکی چندین سال این کار را در این شهر انجام داده و یا شرکت‌های کوچک دیگری که در خصوص کیف پول الکترونیک و یا بلیت الکترونیک کار می‌کنند و وقتی بانک شهر وارد می‌شود، چنین شرکت‌هایی کمی پا پس می‌کشند چراکه می‌گویند دسترسی بانک شهر به منابع آسان‌تر است. شما این‌ها را مصداق انحصار نمی‌دانید؟
.
گلزاری: یک سؤال می‌پرسم. در حوزه خدمات بانکی در روستاها الآن کدام بانک بیشترین فعالیت را دارد؟ پست‌بانک. چرا؟ چون جزء مأموریت‌های این بانک است اما آیا محدودیت برای ورود دیگر بانک‌ها به روستاها وجود دارد؟ خیر ولی چرا دیگر بانک‌ها تمایلی به حضور در روستاها به شکل جدی ندارند؟ چون منفعت خاصی برایشان ندارد.
در خصوص شهر شیراز باید بگویم که قرارداد بانک مورد اشاره شما موجود بود و بعد از پنج سال تمام‌شده بود. قرار بود که تمدید شود اما شهرداری شهر شیراز به‌عنوان عضوی از هیئت عامل بانک شهر این را به بانک ابلاغ کرد که وقتی بانک خودم این توانایی را دارد، بیاید و آن را انجام دهد. ضمن اینکه در حوزه خدمات شهری شیراز صرفاً کارت بلیت نبود بلکه ما کیف پول را دنبال می‌کردیم. با بانک انصار هم چند جلسه برگزار شد مبنی بر اینکه این کار را مشترکا انجام دهیم ولی مورد قبول دوستان واقع نشد. اتفاقاً به نظر من آن نگاهی انحصاری است که وقت بانکی وارد شهری می‌شود می‌گوید دیگر هیچ بانکی در آن شهر نرود. چرا باید این نگاه باشد؟ اگر قرار است یک خدمت شهری داده شود بخشی از خدماتش می‌تواند در اختیار یک بانک و بخشی در اختیار بانک دیگری باشد. اصلاً این‌طور نیست که شهرداری بیاید و به استفاده‌کنندگان بانک خودش تخفیف‌هایی ارائه دهد. فضا کاملاً تعاملی است. در این فضا مردم می‌توانند منتفع شوند چراکه هر دو بانک کارت‌های خود را صادر کردند و مورداستفاده قرار می‌گیرد. بانکی می‌تواند بگوید من حاضرم برای رضایت مشتریان خودم مثلاً 10 درصد هزینه را به‌جای مشتری، به شهرداری پرداخت کند. ممکن است بانک دوم بگوید من 20 درصد تخفیف می‌دهم. در این فضا کسی که نفع می‌برد مردم هستند. به نظر من کسانی که به بانک شهر این برچسب را می‌زنند کسانی هستند که خودشان دنبال انحصارطلبی هستند. چراکه هیچ بانکی نبوده ما از آن‌ها دعوت به همکاری نکرده باشیم. حتی ما این پیشنهاد را داده بودیم که ما و تمام بانک‌ها کانونی را برای ارائه خدمات شهری درست کنیم و همچنان هم بر این پیشنهاد پایبندیم تا این فضا را در شهرها توسعه دهیم.
.
صمدی: همان‌طور که آقای گلزاری بیان کردند، بانک شهر به‌عنوان نهادی که سهامدارانش مجموعه شهرداری‌ها هستند و شهرداری‌ها هم به دنبال فضای یکپارچه مدیریت شهری هستند، برای خودش عاملیت این رگولاتوری را فرض کرده که البته این فرض از سوی شهرداری‌ها ابلاغ‌شده و هر سال هم مورد پیگیری قرار می‌گیرد. در جلسات متعدد سازمان‌های فاوای شهرداری‌های کشور این موضوع هرسال مطالبه شده که چرا بانک شهر کیف پول یکپارچه سراسری‌اش را راه‌اندازی نمی‌کند و این مطالبه از زمانی که بانک شهر یک تعاونی بوده وجود داشته است. تا اینکه در خرداد سال 92 اسکیمای کارت شهروندی را طراحی کردیم و نامش را City Pay گذاشتیم که می‌تواند مورد استفاده هر بانک دیگری قرار بگیرد و آن را صادر کند. به زبان دیگر چیزی شبیه به شتاب در حوزه پرداخت خرد شهری. برای شهادت این موضوع هم می‌توانید به سایت www.CityPay.ir مراجعه کنید که از سال 92 آپ شده و البته خیلی وقت است که دیگر به‌روز نشده و لازم است بخش‌هایی از آن به‌روز شود. در بخش ساختار و سازمانی که آن زمان پیش‌بینی شده بود که یک شرکتی به‌عنوان «شرکت توسعه همیان شهر» ایجاد شود که مسئولیت سازماندهی کردن کل شهرداری‌ها در فضای پذیرندگی را داشته باشد و شرکتی هم با سهامداری تمام بانک‌ها و سایر صادرکنندگان به اسم «شهر پرداخت» درست شود که این اسکیما را در اختیار آن‌ها قرار دهد تا بتوانند بر اساس آن صادرکننده کارت و کیف پول CityPay باشند.
علاوه بر این، ظرفیت بانک شهر نهایتاً 10 میلیون مشتری است و برآوردی که برای صدور کارت شهروندی می‌رود بیش از این تعداد نیست. از سمت دیگر برآورد 200 میلیون تراکنش خرد در روز در کشور می‌شود که هیچ ابزاری برای آن نیست که تبعات اجتماعی بسیاری هم دارد مانند همین دعواهایی که روزانه مردم در تاکسی، نانوایی، میدان‌های تره‌بار و … می‌بینیم. بانک شهر به‌عنوان رگولاتوری که از طرف مدیریت شهری به او ابلاغ‌شده است قوانین و چارچوبی را تنظیم کرده و برای اثبات این ادعایش هم چند شهرداری پا پیش گذاشته‌اند و گفته‌اند که این فضا را واگذار می‌کنیم و به این کار ورود کن.
جالب اینجاست که در شهر شیراز، بانک شهر فقط نقش صدور و تسویه را دارد و فضای پذیرندگی بر عهده شهرداری شهر شیراز است. تا الآن بانک دیگری محصولی داشته که به شکل انحصاری فقط در اتوبوس کار می‌کرده و امروز کارت نه‌تنها در اتوبوس بلکه در مترو، پارکومتر، نانوایی‌ها و … کار می‌کند و حتی همان کارت در شهر تهران و مشهد و همدان هم کار می‌کند. پس هم حوزه جغرافیایی آن را گسترش دادیم و هم سطح تنوع خدماتش را بیشتر کردیم. انحصاری هم ایجاد نشده است. چراکه ما جلسات متعددی تنظیم کردیم و دعوت به همکاری کردیم که به هر دلیلی دوستان تمایل نداشتند.
.
قربانی: این اسکیمایی که می‌گویید چقدر در حد ایده است و چقدر آن پیاده‌سازی و عملیاتی شده است؟
.
صمدی: این راهکار از ایده خارج شده و هشت ماه است که در شیراز کار می‌کند، سه یا چهار ماه است که در همدان کار می‌کند، در حوزه مترو و BRT در تهران از اواخر اسفندماه شروع به کار کرده است و در تبریز هم در آینده‌ای نه‌چندان دور شروع به کار خواهد کرد. 38 میلیون تراکنش در همین فضای محدود تسویه شده است. باید به‌وضوح بگویم که شهرداری‌ها در حوزه کارت بلیت‌ها مشکل دارند. باید بروید و پای درد دل سازمان‌های فاوای شهرداری‌ها بنشینید تا ببینید چقدر هزینه کردند، چقدر مغایرت دارند و چقدر خلق پول و سوءاستفاده توسط ذینفعانی که در آن حوزه کار می‌کنند انجام می‌شود. شاید این بزرگ‌ترین دلیلی بوده که شهرداری‌ها این مأموریت را به بانک شهر ابلاغ کردند. درست است که ما را جزو زیرمجموعه خود می‌بینند اما سختگیری که نسبت به ما دارند گاها بیش از سختگیری است که در ارتباط با دیگر بانک‌های رقیب دارند. به‌هرحال شهرداری‌ها متوجه شده‌اند که مشکلی در سطح ملی دارند و ما هم به‌عنوان یک مأموریت فرا سازمانی فضای CityPay و کارت شهروندی را تولید کردیم.
.
قربانی: اینکه بانک شهر را در جایگاه رگولاتور می‌نشانید در بحث پرداخت خرد الکترونیک خوب است ولی خودتان فکر می‌کنید چرا این‌قدر حساسیت زیاد است؟ برای مثال می‌شود گفت که پست‌بانک تمام روستاهای کشور را تحت انحصار خودش درآورده است اما هیچ‌وقت نشنیده‌ایم کسی بگوید پست‌بانک انحصار ایجاد کرده است. یا در صحبتی که ما با آقای مدرسی داشتیم ایشان گفتند که بستری که ما آنجا ارائه کردیم بستر کیف پول است و بستر کارت بلیت نیست و جلسات زیادی داشتیم تا آن را به مترو و پارکومتر توسعه دهیم اما جوابی به ما داده نمی‌شد و درواقع به درهای بسته می‌خوردیم ولی با ورود بانک شهر این درها به‌یک‌باره باز شد. این یکی از مواردی است که ایجاد شک و شبهه کرده است. چرا این‌طور شده است؟
.
محمدی: اینکه شهر نت جلوتر از زمان حرکت می‌کند، کجایش انحصار است؟ اینکه بقیه شک و شبهه دارند خب چرا از خودشان دلیل این شک را نمی‌پرسید؟ ما که نسبت به عملکرد خودمان شک نداریم.
.
قربانی: آیا از قبل این احساس را داشتید که بقیه چنین فکری می‌کنند؟
.
محمدی: نه ما چنین احساسی نداشتیم. ما خیلی روشن در فضای بانکی کشور کار می‌کنیم و رسالتی هم که داریم خدمت به شهروندان است و هفتاد درصد جامعه کشور شهرنشین هستند که به آن‌ها سرویس می‌دهیم. البته در حال حاضر این خدمت‌رسانی را صد درصد کرده‌ایم و جاهایی رفته‌ایم که بانک دیگری نرفته است. برای مثال همین شهرنت که می‌فرمایید، شاید برخی‌ها این انحصارطلبی را ازآنجا می‌بینند که فکر می‌کنند ما به خاطر ارتباطمان با شهرداری، اجاره‌ای نمی‌دهیم؛ ولی به‌روشنی بگویم که ما به شهرداری برای محل‌های جاگذاری باجه‌های شهرنت نه‌تنها اجاره می‌دهیم که اجاره‌های سنگینی هم می‌دهیم. اتفاقاً هر بانک دیگری که بخواهد به این حوزه وارد شود می‌تواند برود و با شهرداری صحبت کند. یا موفق می‌شود و شرایط خیلی بهتری از شهرداری دریافت می‌کند و یا اگر موفق نشد حتماً باید مکانیسم ارتباط‌گیری‌شان را اصلاح کنند. بانک شهر خودش را بانک شهروندان می‌داند و پروژه‌های بزرگی را در شهرداری‌ها اجرا می‌کند که حتماً بانک‌های دیگر هم علاقه‌مند به انجام آن‌ها هستند اما بانک شهر این کار را به‌پاس توانایی‌هایش انجام می‌دهد و مطمئناً اگر هر بانک دیگری هم این توانایی‌ها را داشته باشد می‌تواند از آن‌ها استفاده کند. برای مثال این ابتکار خلاقانه‌ای که شهرداری تهران با کمک شرکت سهاتو تحت عنوان Easy Pay در شهر تهران اجرا کرده است؛ بانک‌های مثل اقتصاد نوین، کشاورزی، دی و … از فضایی که این کیوسک‌ها در پرترددترین نقاط شهر برایشان ایجاد کرده‌اند دارند بهره می‌برند. خب، توانسته‌اند، رفته‌اند با شهرداری تعامل کرده‌اند، قرارداد بسته‌اند و دارند از این فضا استفاده می‌کنند.
اتفاقاً به دلیل اینکه سهامداران بانک شهر نهادهای عمومی هستند، منفعتی برای سهامدارش ندارد. درحالی‌که بانک‌های خصوصی دیگری که سهامدار فردی دارند و بیشتر دنبال سود و افزایش ثروت هستند. ما افزایش ثروت خود را در قالب ارائه خدمت به شهروندان و کسب رضایت آن‌ها می‌بینیم و به خاطر همین هم به پروژه‌های شهری ورود می‌کنیم. باید بدانید که اتفاقاً پروژه‌های شهری عموماً پروژه‌های سودآوری نیستند. پس ما آمدیم کنار شهرداری‌ها قرار گرفته‌ایم که کارشان پیاده‌سازی پروژه‌های شهری است. ما هیچ انحصاری احساس نمی‌کنیم و فکر می‌کنیم که فضا خیلی هم باز است. شاید ورود ما باعث شده که بقیه بانک‌ها نسبت به شهرداری‌ها حساس‌تر شدند. ولی قبل از ما بانکی بوده که به شهرداری‌ها سر بزند؟
اینکه آن‌ها چنین فکر انحصارطلبی دارند را باید از خودشان بپرسید. ما فکر می‌کنیم به دلیل اینکه 70 درصد جمعیت ما شهرنشین هستند که در شهرداری‌ها کارهای زیادی می‌توان انجام داد؛ پس عملاً کسی اصلاً نمی‌تواند انحصار ایجاد کند چراکه نه‌تنها از توان بانک شهر که از توان هر بانک دیگری در کشور خارج است. اگر اینکه اسم نوآوری و جلودار بودن را انحصار می‌گذارند، این دیگر به ادبیات بستگی دارد.
.
ایرانی: یکی از مسائل مهم همین است که شاید دیگر بانک‌ها محصول رقابتی ندارند. مگر چند بانک دیگر کیف پول با فناوری روز دنیا در اختیار دارد؟ یا ایده شهر نت را دارد؟ مطمئن باشید اگر بانک دومی بیاید و محصول بهتر یا مشابه شهرنت را پیشنهاد کند و خدمت مشابه هم بدهد مطمئن باشید که شهرداری‌ها قبول می‌کنند.
.
قربانی: بانک شهر درجایی نشسته که ارتباط با سازمانی دارد که ذاتاً خیلی زیر ذره‌بین است و حوادث زیادی هم در آن اتفاق میفتد.
.
محمدی: یک روزی از هر صد واحد منابعی که در بانک شهر بود 80 درصد آن متعلق به شهرداری‌ها و 20 درصد آن متعلق به مردم بود. الآن از هر صد واحد 16 درصد متعلق به شهرداری‌ها و 84 درصد آن متعلق به مردم است. پس می‌بینند که الآن بزرگ‌ترین سپرده‌گذاران در بانک شهر مردم هستند.
.
جعفری: مشتری‌محوری یک اصل در شبکه بانکی کشور است و در تمام دنیا هم اصل مشتری محوری وجود دارد. مشتری‌محوری فرق می‌کند با اینکه که شما به‌عنوان ارباب‌رجوع مجبور باشید فقط به یک‌نهاد مراجعه کنید و لاغیر. اتفاقاً بدترین برخوردها را در آنجا می‌بینید؛ اما در یک فضای رقابتی همه‌چیز متفاوت است و مشتری شرایط را با یکدیگر قیاس می‌کند. این را بدانید که شهرداری بیش از اینکه سهامدار ما باشد مشتری ماست. شهرداری هیچ تعارفی ندارد و می‌گوید من الآن با فلان بانک کار می‌کنم و اگر می‌توانید سرویس بهتری ارائه بدهید شما را جایگزین می‌کنم. اصل مشتری مداری برای رقابت شبکه بانکی است.
یادم می‌آید که برای دستگاه VTM به دنبال اسم بودیم تا آن را به اسم بانک شهر ثبت کنیم ولی به این نتیجه رسیدیم که این دستگاه به اسم بانک شهر ثبت نخواهد شد. کما اینکه دستگاه ATM برای بانک سپه ثبت نشد. در فضای بانکی هیچ‌وقت چیزی به نام انحصار معنا ندارد. یک ناظر به نام بانک مرکزی و شورای پول و اعتبار وجود دارد. در این فضاها حتی اگر به‌زور هم بخواهید انحصار ایجاد کنید این نهادها این اجازه را به شما نمی‌دهند. خب ما اتوبان امام علی را ساختیم، پل صدر را راه انداختیم. اهواز رفتیم و شهرداری اهواز به دلیل گرمای غیرقابل‌تحمل هوا درخواست اتوبوس‌های کولر دار را کرد. این اتفاقات مانند قضیه پست‌بانک در روستاهاست. خب بانک شهر رفته و این کارها را انجام داده است. اگر بانک دیگری می‌تواند باور کنید که شهرداری بسیار استقبال خواهد کرد.
.
گلزاری: از سه سال پیش بحث VTM در دنیا مطرح شد. در ایران اولین جایی که از این دستگاه استفاده کرد بانک شهر در پاییز سال 93 بود. ما بعد از دو سال این تکنولوژی را دیدیم، پسندیدیم، هزینه کردیم و به ایران آوردیم. نکته‌ای که وجود دارد بحث فرهنگی است که همیشه در کشور خود داریم که جایی که پیشرو می‌شود و به سمت نوآوری می‌رود تحت آماج رقبا قرار می‌گیرد.
.
خاتونی: این اطمینان را به شما می‌دهم که وقتی شهرداری می‌خواست جایی را برای شهرنت در اختیار ما قرار دهد، اشک ما را در آورد و بارها جایش را عوض کرد و هزینه‌های بسیار سنگینی بر ما تحمیل کرد. پس می‌خواهم با اطمینان به شما بگویم که به‌هیچ‌وجه بحث انحصار مطرح نیست و مطمئن باشید که اگر دوستان بتوانند ورود کنند و مذاکره کنند حتماً جایگاهی خواهند داشت. سعی شهرداری بر این است که بتواند سرویس‌های خود را بیشتر از طریق بانک‌ها به شهروندان ارائه دهد و شاید این رقابت بتواند طوری شود که بانک‌ها سطح سرویس بهتری به شهرداری‌ها ارائه دهند.
درباره کارت بلیت هم همکاران بنده در بانک شهر زحمت زیادی کشیدند و شاید اگر من جای آن‌ها بودم دیگر کوتاه می‌آمدم. ولی پایداری دوستان باعث شد این تلاش‌ها به ثمر برسد. امیدوارم که این حوزه هر روز گسترش بیشتری پیدا کند و ما هم اعلام آمادگی می‌کنیم که هر یک از بانک‌ها اعلام همکاری کند با آن‌ها مذاکره خواهیم کرد. چراکه هدف ما رفاه مردم است. من فکر می‌کنم که به انحصار ربطی ندارد و بیشتر به این قضیه مربوط است که دوستان چه همتی برای ورود و ایستادگی داشته باشند و شهرداری برای همه راه را باز خواهند کرد.