راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

امتداد ایده‌ای از قرن نوزدهم / فناوری پوشیدنی یک تب زودگذر نیست

محیط دانشگاهی، پر از آینده‌نگرانی است که به دنبال پیش‌بینی یک انقلاب در ارتباطات از نوع پوشیدنی هستند؛ درحالی‌که رسانه‌ها در دهه‌های متمادی حرف از این می‌زنند که این گجت‌ها و ابزارها به چه شکل خواهند بود و چگونه کار خواهند کرد.

اما اکنون در برهه‌ای از زمان هستیم که این پیش‌گویی‌ها در حال تبدیل‌شدن به واقعیت هستند. رونمایی اخیر از ساعت اپل فقط نمونه‌ای از ظهور موج توجهات به صنعتی است که در عنفوان حیات خود است؛ صنعتی که بیش از 60 سال در حال حباب برآوردن بوده است و اکنون متفاوت از انقلاب‌های سایر فناوری‌ها، آماده ترکیدن و انفجار است.

شرکت خدمات آماری CCS Insight پیش‌بینی کرده که بازار فناوری‌های پوشیدنی از فروش 9.7 میلیونی ابزار پوشیدنی در سال 2013 تا سال 2018 به 135 میلیون خواهد رسید. شرکت Canalys – تحلیل‌گر حوزه فناوری اطلاعات – با آشکار کردن این واقعیت که بازار دستبندهای هوشمند در نیمه سال 2014، با 684 درصد سهم بازار سر به فلک کشیده، به پیش‌بینی‌های انجام‌شده در مورد این بازار اهمیت و اعتبار بیشتری داد.

هرچند که این اعداد و ارقام خبر از رسیدن به نقطه اوج صنعت فناوری پوشیدنی می‌دهد، اما نشانه‌های تغییر الگو و پارادایم در این حوزه تنها با آمدن امثال گوگل و اپل به وجود نیامده است.

 .

محاسبات برای توده مردم

در اواخر سال 1980، مایک وایزر – محقق ارشد شرکت تحقیق و توسعه پارک (Parc) – را به دلیل ابداع عبارت «محاسبات فراگیر» (Ubiquitous Computing) می‌شناختند. او اعتقاد داشت موج سوم محاسبات در حال شکل‌گیری است؛ جنبشی که محدودیت‌های فناوری‌های شخصی را فراتر از میز کار و در پیش‌زمینه زندگی ما می‌بیند.

در سال 2006 آدام گرینفیلد، نویسنده آمریکایی، گفت هدف «وایزر» از این جمله آن بوده که فناوری، کاربردها را – مانند اطلاعات و شبکه – به نقطه‌ای گسترش و پیشرفت خواهد داد که در آن زمان فناوری برتر یا پیچیده محسوب نمی‌شدند؛ مانند البسه و پوشش. «دان نورمن» استاد علوم شناختی دانشگاه، در سال 1999 گفت در آینده، فناوری محیطی شخصی‌تر و پوشیدنی‌تر خواهد شد و ابزارهای جدید این امکان را به ما خواهند داد تا به‌صورت ناخودآگاه با فناوری محیطی اطراف خود تعامل برقرار کنیم.

برای هرکس که از دستبندهای هوشمند «میس‌فیت» یا «نِت‌فلکس» برای ساعت‌ها در طول روز استفاده کرده باشد و هرگز حتی متوجه دستبند روی دست خود نشده باشد، این معنی را می‌دهد که زمان فرارسیده است.

تقریباً در این دوران بود که ایده‌های فناوری پوشیدنی در رسانه‌های جمعی سایه افکنده بود و حیرت‌آور است که چگونه این ایده‌ها و پیش‌بینی‌ها با این دقت به حقیقت پیوستند.

 .

چشم‌اندازی به آینده

اگر فیلم Knight Rider (محصول سال‌های 1982 تا 86) را دیده باشید، شخصیت فیلم با صدای خود با دستبند سنسوردار تعامل برقرار می‌کند. دستبند وی قابلیت کنترل صوتی دارد. این دستبند خیلی با دستبند هوشمند سونی با نام Smartband Talk تفاوت ندارد. در فیلم «بازگشت به آینده 2» (محصول سال 1989) مشاهده خواهید کرد یکی از شخصیت‌ها هدست واقعیت افزوده JVC را دارد که آن‌هم بی‌شباهت به هدست واقعیت افزوده سامسونگ با نام VR نیست که جدیدا به بازار معرفی‌شده است.

کاملاً محتمل است اگر بگوییم آشنایی و درک عامه مردم از فناوری‌های پوشیدنی و اشتیاق و رغبت آن‌ها برای این تکنولوژی توسط این‌گونه نمایش‌های رسانه‌ای دهه 80 و 90 میلادی ایجاد شد؛ و سینما و تلویزیون، ضرورت فرهنگ فناوری پوشیدنی در دنیای واقعی را شکل داد. به‌هرحال، بسیاری از مهندسین آزمایشگاه‌های سیلیکون و خیلی جاهای دیگر، با تفکرات و تصوراتی که در ذهن ناخودآگاه آن‌ها نقش بسته‌شده، بزرگ شده‌اند و اکنون به این مرحله رسیده‌اند.

اما برای ردیابی نمونه‌های فناوری پوشیدنی در دنیای واقعی و رسانه، باید به قبل‌تر از سال‌های دهه 80 برویم. دستبند موقعیت‌یاب Plus Four Wristlet Route Indicator در سال 1927 به شما کمک می‌کرد تا با استفاده از کارتریج‌های اسکرول کاغذی نقشه مسیر خود را پیدا کنید. این دستبندهای موقعیت¬یاب تقریباً 90 سال پیش و قبل از فناوری گوگل در دستبندهای اندرویدی مسیریاب هوشمند به بازار آمدند.

هدست Telesphere Mask نیز حدود 53 سال قبل از این‌که شرکت اوکولوس ایده واقعیت مجازی خود را به مردم معرفی کند، توسط مورتون هِیلینگ اختراع‌ و ثبت‌شده بود.

ایده ساعت مچی هوشمند برای برقراری تماس حتی از این نیز قدیمی‌تر است. رادیو مچی که در کتاب کمیک Dick Tracy در سال 1931 توسط یک از شخصیت‌های داستان پوشیده شده بود، اولین بار در سال 1946 دیده شد. در تلویزیون آمریکا، و در انیمیشن طنز Jetsons در سال 1962 نیز، کاراکترها با استفاده از ساعت‌های مچی خود به تماشای تلویزیون می‌پرداختند.

 .

به‌موقع و به‌جا

نیروی محرک توسعه و رونق تکنولوژی، پیشرفت در سخت‌افزار است. اخیراً در سال جاری مدیرعامل هلدینگ ARMS در گفت‌وگو با سایت فناوری اطلاعات CNET عنوان کرد حتی شرکت‌های کوچک هم، اکنون می‌توانند محصولات موفقی را تولید کنند زیرا سنسورها و پردازنده‌های لازم برای استفاده در ابزارهای پوشیدنی با مصرف انرژی پایین به‌راحتی در دسترس هستند. او می‌گوید: «به دلیل اینکه سوار کردن بعضی از این قطعات در کنار هم هزینه بالایی ندارد، راه برای شرکت‌های جدید باز خواهد شد.»

انواع جدید فناوری‌های پوشیدنی مانند ابزارهای اندازه‌گیری سلامتی، دستبندهای هوشمند، ساعت‌های مچی هوشمند، عینک‌های واقعیت افزوده و هدست‌های واقعیت مجازی لزوماً ایده‌های جدیدی نیستند و در حقیقت بعضی از این انواع فناوری و برخی از پرفروش‌ترین محصولات آن‌ها به چندین نسل قبل برمی‌گردند.

تفاوت در این است که امروزه تقاضای زیادی برای این ابزار در بازارهای بزرگ وجود دارد. همان‌گونه که «وایزر» معتقد است، محاسبات فراگیر تنها زمانی موفق خواهد بود که ابزارهای الکترونیکی توانایی رخنه در پیش‌زمینه زندگی انسان‌ها را داشته باشند.

حرکت با زمان

معنا و مفهوم فناوری پوشیدنی، مانند تسمه‌نقاله که همیشه در حرکت است، دائما در حال تغییر است. جای خوشحالی دارد که این اربابان کهن دنیای پوشیدنی بر گونه‌های جدید ابزار پوشیدنی همراه تأثیر می‌گذارند. شرکت Soundhawk اخیراً از ابزار جدید هوشمند خود رونمایی کرده است. این ابزار یک هندزفری برای تقویت صدای محیط حتی برای افرادی که شنوایی سالمی دارند است که قابلیت حذف نویزهای محیط اطراف را دارد و فقط صدایی که شما می‌خواهید را تقویت می‌کند.

شرکت آوِگانت گلیف (Avegant Glyph) ایده اصلی یک هدفون را گرفته است و تغییری بصری از جنس قرن 21 به آن داده است. «گلیف» یک هدفون تصویری است که تصاویر بصری باکیفیت و بدون پیکسل که قبلاً نمونه‌اش را ندیده‌اید به شما نشان می‌دهد. این هدفون صفحه‌نمایشی ندارد و تصاویر آن مستقیماً از طریق یک لامپ LED کوچک تعبیه‌شده در قسمت جلویی هدفون که مقابل چشمان شماست، نمایش داده می‌شود. این محصول از هدفون‌هایی که سونی با محصولات واکمن خود در چندین سال پیش عرضه کرده بود بسیار متفاوت است.

ایده فناوری‌های پوشیدنی هرگز موضوع جدیدی نبوده است، اما اکنون به برهه‌ای از زمان رسیده‌ایم که سال‌ها تحقیق و توسعه در این زمینه نتیجه‌بخش بوده و سخت‌افزارهای موردنیاز مهیا شده‌اند و درنهایت فناوری پوشیدنی آمادگی ورود به بازارهای بزرگ را پیداکرده‌ است.

بنابراین اگرچه چیزهای بیشتری در مورد فناوری پوشیدنی خواهید شنید اما نباید فراموش کنیم که چیزی که اکنون می‌بینیم تنها ثمره اولیه یک تغییر فرهنگی و اجتماعی بوده که از خیلی وقت پیش حرکت خود را شروع کرده است.

و شما گمان می‌کردید ابزارهای پوشیدنی فقط یک تب زودگذر است.

مینا والی

منبع: ویژه‌نامه بانکداری الکترونیک عصر ارتباط شماره 14

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.