در ضرورت پالایش اطلاعات پذیرندگان

یکی از مهم‌ترین مباحث مطرح در صنعت پرداخت الکترونیکی، پالایش اطلاعات پذیرندگان است. بدون پایگاه داده‌ای با داده‌های صحیح و قابل اعتماد، نمی‌توان گزارشات تحلیلی صحیح و قابل اعتمادی تولید کرد. رصد کردن الگوهای رفتاری پذیرندگان، مبتنی بر این گزارشات تحلیلی است که باید با اتکا به آن، در این بازار رقابتی قدم گذاشت.

از روزی که صنعت پرداخت در ایران شکل گرفته است، اطلاعات از طریق دو منبع ورودی به پایگاه‌های داده شرکت‌های PSP وارد شدند. فایل‌های بازاریابی بانک‌ها و فایل‌های بازاریابی شرکت. هر دو منبع، سرشار از داده‌های کثیف می‌باشند. رکوردهای تکراری، داده‌های نامعتبر و فیلدهای خالی. واضح است که وقتی هر دومنبع ورودی، داده‌های کثیف به پایگاه داده تزریق می‌کنند، نمی‌توان به گزارشات منتج از این داده‌ها اعتماد کرد. شرکت‌های PSP دو رویکرد برای این موضوع اتخاذ کردند: تصحیح روش اخذ داده‌ها و تصحیح داده‌های موجود در پایگاه داده. شرکت‌های PSP با بهره گیری از فرایند الکترونیکی اخذ اطلاعات بازاریابی، سعی کردند کنترل‌های لازم را برای ورود اطلاعات اعمال کنند.

رویکرد دوم، تصحیح داده‌های موجود بود. داده‌هایی که در سالیان متمادی اخذ شده است. برای این موضوع دو راهکار وجود داشت: نخست بهره گیری از مرکز تماس شرکت‌ها بود که به دلیل حجم بالای کاری مرکز تماس‌ها و غیرقابل اعتماد بودن اطلاعات تماس پذیرندگان، نتیجه مطلوبی درپی نداشت. راهکار دیگر، تصحیح اطلاعات پذیرندگان در بازدیدهای دوره‌ای (PM) بود. روش پیاده سازی این راهکار، تولید برنامه‌های تصحیح اطلاعات برای پشتیبان‌ها بود تا با اعمال کنترل‌های لازم، پشتیبان‌ها، مجبور به تصحیح اطلاعات نامعتبر بشوند.

نتیجه تمام این تلاش‌های حذف داده‌های تکراری و نامعتبر و حذف رکوردهای با فیلدهای خالی بود. اما هنوز فرایند پالایش داده‌ها به پایان نرسیده است. مرحله بعدی صحت سنجی داده‌ها است. هر چقدر کنترل‌های سخت در ورود اطلاعات اعمال شود، باز هم کاربرانی هستند که از مقادیر پیش فرض، برای تکمیل اطلاعات استقاده می‌کنند. نتیجه این موضوع، وجود داده‌های معتبر اما غلط برای پذیرندگان است. به عنوان نمونه کد صنف پذیرندگان، یکی از داده‌های کاربردی و حیاتی در گزارشات تحلیلی و بررسی عملکرد رفتاری گروه‌های صنفی است. حال اگر صنف یک طلافروشی، «آرایشگاه» درج شده باشد، مقداراین فیلد معتبر اما غلط است.

برای این مسئله، تنها راهکار، کنترل و مقایسه مقادیر پایگاه داده شرکت‌های PSP با پایگاه داده‌های سازمان‌های دیگر نظیر ثبت احوال، ثبت اسناد، اتحادیه‌های صنفی و… است. از آنجا که این سازمان‌ها، شرکت‌های PSP را شرکت‌های خصوصی می‌دانند، الزامی به ارائه اطلاعات به شرکت‌ها ندارند، لذا باید نهاد ناظر (شاپرک) به نمایندگی از PSPها، سرویس‌های مربوطه را اخذ و برای کنترل صحت اطلاعات در اختیار PSPها بگذارد. بی‌تردید پس از انجام این مرحله، درصد خطای داده‌ها پایین می‌آید و می‌توان با اطمینان بیشتری به گزارشات تحلیلی اتکا کرد.

سعید احمدی پویا

منبع: هفته‌نامه عصر ارتباط؛ شماره 680