راه پرداخت بهترین منبع شما برای دانستن هر چیزی در زمینه فناوریهای مالی است.
مدیرعامل دیجیپی مطرح کرد / هفت خان سخت لندتکی
مدیرعامل دیجیپی در چهاردهمین رویداد فیناپ که بهصورت آنلاین برگزار شد با به اشتراک گذاشتن تجربیات خود تائید کرد، اینک زمانی است که لندتکها باید پذیرفته شوند.
صبا صراف – خبرنگار / «وقت آن است که همکاری بین لندتکها و نهادهای سنتی پولی و بانکی بهتر از گذشته شود.» هومن امینی، مدیرعامل دیجیپی در چهاردهمین رویداد فیناپ که بهصورت آنلاین برگزار شد با به اشتراک گذاشتن تجربیات خود تائید کرد، اینک زمانی است که لندتکها باید پذیرفته شوند. «لندتکهابهعنوان نهاد کوچک و چابکی که توانایی جذب استعدادهای خوب رادارند باید پذیرفته شوند؛ و اگر این اتفاق بیافتد میبینیم که نهادهای خیلی کوچک، تواناییهای خیلی بزرگی را در اختیار نهادهای بزرگتر میگذارند؛ با بهرهگیری از هوش مصنوعی و کلان دادهها و احراز هویت اهلیت، همه داده را سریعتر و منصفانهتر انجام میدهند. آنوقت است که با ورود آنها نهادهای مالی و رگلاتوریها امکانات خیلی بیشتری در اختیاردارند.»
امینی درنهایت توضیح میدهد که صنعت لندتکها برای به ثمر رساندن وامهای خود به چند چیز احتیاج دارد. «اولا که باید امتیاز اعتباری داشته باشیم، امتیازی که هم مشتری یاد بگیرد آن را بسازد و هم فراگیر در همه بانکها باشد. این در دنیا نیز نشان دادهشده است که میتوان افراد را با نگاه به اقداماتشان، بهعنوانمثال پرداخت قبوض و روشهایی که مشتری خود را اثبات میکند، اعتبار سنجی کرد. دوم اینکه باید به لندتکها بیش از بیش توجه کنیم و نقشی که لندتک در ایجاد اکوسیستم تجارت ایران ایفا میکند را جدی بگیریم.»
هومن امینی سخنرانی خود را با داستانی شروع کرد و با تشبیه لندتکها به شوالیههای نجات برای کسبوکارهای خرد مراحل و مسائلی را که هر دو گروه یعنی لندتکها و مشتریان آنان با آن روبهرو هستند پرداخت.
او داستان خود را با مردی به نام رضا شروع کرد: «رضا یک تولیدکننده لباس است که به خاطر کرونا شغلش را از دست داد.» مدیرعامل دی جی پی در جمعبندی صحبتهایش با اشاره به کارکرد لندتک توضیح میدهد: «ممکن است هزاران رضا وجود داشته باشند. اگر خیلی از تحولاتی را که میخواهیم انجام بدهیم و بتوانیم در سطح خورد آن را با هزاران رضا اجرایی کنیم. ممکن است دیگر نیازی نداشته باشیم تا وامهای کلان بدهیم.» امینی در ادامه توضیح میدهد در این شرایط که رضا یا افرادی شبیه او وجود دارند، لندتک مانند یک شوالیه به یاری رضا خواهد آمد. «اما (شوالیه) داستان باید از هفتخان عبور کند. رضا میتواند این مسیر را با ما به اشتراک بگذارد و به کمک شوالیه لندتک باید از هفتخان عبور کند. »
کمک لندتکها به تجارت الکترونیکی و اقتصاد دیجیتال
مدیرعامل دی جی پی تأکید دارد که لندتکها که سیستمهای وامدهی الکترونیکی هستند میتواند به تجارت الکترونیکی و نهایتاً به اقتصاد دیجیتال کمک کند. او در ابتدا با ارائه تصویری نشان میدهد، در صورت همکاری رضا بهعنوان کسبوکار کوچک با لندتکها، نتیجه آن به چه شکل خواهد بود و چطور این فرآیند به موفقیت خواهد رسید.
امینی اشاره دارد که اگر ۲۰ هزار رضا بهجای یک رضا داشته باشیم در این حالت به یک رشد ۱۰ درصدی میرسیم و این رشد ۴ هزار میلیارد به تجارت الکترونیک واریز خواهد کرد و به دنبال آن ۱۱ درصد رشد تجارت الکترونیک خواهیم داشت. او در ادامه توضیح میدهد: «چرا لندتک شوالیه است؟ لندتک به دو دلیل شوالیه است و میتواند به تجارت الکترونیک و نهایتاً به اقتصاد دیجیتال کمک کند، اول اینکه افرادی که امکان یا توانایی خرید ندارند بتوانند با وامهایی که در اختیار میگیرند خرید کنند. دلیل دوم اینکه کسانی که نمیتوانستند کسبوکارهای خرد داشته باشند به این روش میتوانند کسبوکار خود را راهاندازی کنند.»
امینی در ادامه به اینکه این فرآیند هفتخان دارد به بررسی کارهایی لندتکها و مشتریهای آنان که عمدتاً کسبوکارهای خرد هستند انجام میدهند پرداخت. به گفته او مهمترین این خانها ازجمله دیجیتالی شدن، اطلاعرسانی و آگاهی به مؤسساتی و کسانی است که قصد دارند وام بدهند، احراز هویت افراد وامگیرنده و تمرکز بر این موضوع که وامگیرنده سرمایه خود را در کسبوکار و نه در طلا و ارز خرج کند.
پنج خان اول به این شرح است:
اول. کمک گرفتن و رساندن اطلاعات به افرادی که این وامها را در اختیار کسبوکارها قرار میدهند. میتوانید تصور کنید موسسه مالی ممکن است تصمیم بگیرد بهجای اینکه به ۲۰ هزار نفر ۵۰ میلیون وام بدهد، به ۲۰ نفر ۵۰ میلیارد وام بدهد. اگر مؤسساتی تمرکزشان این باشد که وامهای محدودی را در اختیار کسانی قرار دهند که ارزیابی مالی و اعتباریشان حداقل ازنظر اعتبار سادهتر هست، اینگونه هیچیک از رضاها نمیتوانند وامی که میخواهند بهموقع دریافت کنند و به کسبوکارشان رونق دهند؛ بنابراین اولین کاری که شوالیه لندتک بر عهده دارد این هست که بتواند خیلی از فراهمکنندههای وام را متقاعد کند که وامهای خرد در اختیار افراد بگذارند و این تنها زمانی امکانپذیر است که این فرآیند دیجیتالی شود.
معمولاً در روشهای سنتی وقتی میخواستند وامی را در اختیار کسی بگذارند عمدتاً محدودیت عملیاتی داشتند و به همین دلیل تصمیم میگرفتند خود را درگیر نکنند؛ اما با دیجیتالی شدن این فرآیند میتواند خیلی سادهتر شود این ذهنیتی که در موسسههای وامدهی وجود دارد میتواند با دیجیتالی شدن فرآیند و بازپرداخت فرآیندها تغییر کند.
خان دوم: احراز هویت افراد است. پیشینه تاریخی آن این است که در تاریخچه احراز هویت افراد همیشه بسیار پیچیده بوده و برای اثبات آن قوانین سختگیرانهای وجود داشته است.
سال گذشته با استقبالی که از فرآیند بازار سرمایه شد همه را بر این داشت که باید به سمت دیجیتالی شدن بازار سرمایه برد. باید این اتفاق در بازار پولی و بانکی هم بیافتد و بهزودی شاهد این باشیم که رضا برای احراز هویت خود فرآیند دستی را طی نکند.
سوم: احراز حقیقت؛ عمدتاً پروسه گرفتن وام میتوانست خیلی قضاوتی باشد. به این شکل که باید به یک شعبه مراجعه میکردید، شاید باید مدیر بانک را میشناختید، شاید اگر در روابط اجتماعی به حدی خوب بودید یا مدیر بانک را میشناختید، او بهصورت قضاوتی وامی در اختیار شما میگذاشت؛ اما چقدر کاربران خرد ما آشنایی با مدیر بانک دارند یا میتوانند او را قانع کنند که وام در اختیارشان قرار بدهد! خیلیها در این میان فرصت کسبوکار را از دست میدادند، چقدر خوب میشود افراد بهجای روندهای سنتی و یا قضاوتی به سمت دیجیتالی و امتیاز اعتباری پیش روند و امتیاز اعتباری معیار قضاوت قرار گیرد نه حضور فرد.
چهارم: وسایل و تضامین است. بهصورت سنتی خان چهارم، خانی است که خیلی از شوالیهها در آن بهزانو درمیآیند. تصور کنید که برای وام ۵۰ میلیونی سند خانه یا ماشین میگذارند، اما اساسا چقدر این امکان برای کسی فراهم است! و تازه اگر شخصی، فردی از فامیل را برای گذاشتن وثیقه پیدا کرد، چرا این امکان را نداشته باشد تا از مبلغ وثیقه برای وامهای دیگری استفاده کند! این تحول اتفاق نمیافتد مگر راههای سریعتر را پیدا کنیم راه پیشنهادی شوالیه چیزی جز ابزارها الکترونیکی مثل چک الکترونیکی، صفته الکترونیکی و سایر وسایل الکترونیکی نیست. با همکاری رگولاتوری، بانکهای پیشرو و نهادهای مالی مرتبط این فرآیند میتواند فراهم شود.
پنجم. شامل کلان دادهها و هوش مصنوعی است. اینکه یک سازمانی بهصورت سنتی که زیرساختهای آن درست نیست به سراغ هوش مصنوعی برود، پتانسیلی است که تا حالا کشف نشده است. خیلی وقتها چون زیرساختها فراهم نیست با مشکل مواجه میشویم و گاهی به دلیل اینکه فرآیند فینتک در نهادی فراهم نیست، با دشواریهای زیادی مواجه میشود، اما چطور این نهاد پیروز شود؟
شوالیه در این مرحله وقتی حضور دارد که همکاری بین لندتکها و نهادهای سنتی پولی و بانکی بهتر از گذشته شود. لندتکها بایدبهعنوان نهاد کوچک و چابکی که توانایی جذب استعدادهای خوب رادارند پذیرفته شوند.اگر این اتفاق بیافتد میبینیم که نهادهای خیلی کوچک، تواناییهای خیلی بزرگی را در اختیار نهادهای بزرگتر میگذارند لندتکها با بهرهگیری از هوش مصنوعی، کلان دادهها و احراز هویت اهلیت همه دادهها را سریعتر و منصفانهتر انجام میدهند. آنوقت نهادهای مالی و رگولاتوریها میبینند که امکانات خیلی بیشتری هم در اختیاردارند.
وام را با خرید طلا و ارز هدر ندهید! سرمایهگذاری کنید!
مدیرعامل دی جی پی در ادامه خانهای عرصه لندتک، نظر خود را به سوی مشتریها یا وامگیرندگان میگردد و شرح میدهد چگونه مشتریان با استفاده نادرست از وامها یا با تأخیر انداختن پرداختها میتوانند ضررمند باشند و در این حالت اعتبار خود را نیز برای داشتن وامهای دیگر از دست بدهند. امینی میگوید: «دو خان دیگر به خود مشتری برمیگردد، کافی نیست که نگاهمان فقط به بانکها و رگلاتوریها باشد و فراموش کنیم که خود مشتری چه نقشی در این اتفاق دارد. پس ساختن اعتبار به خود مشتری بازمیگردد. مشتری ما باید یاد بگیرد با پرداخت قبوض خود نقشی در اعتبار سنجی پیدا خواهد کرد.»
درنهایت خان هفتم و پایانی داستان لندتکها و مسیر آنها را توضیح میدهد:«در این مسیر مشتری باید تمرکز کند که وام خود را در سرمایهگذاری بگذارد و نه در طلا و نه در ارز؛ شخصی که وام میگیرد باید یاد بگیرد خودش هم باید بخشی از آن تغییر باشد. اگر مشتری میخواهد موفق باشد باید وامی را که میگیرد در کسبوکار خرد و در ایجاد اشتغال سرمایهگذاری کند و البته این بلوغ احتیاج به آموزش دارد.آنوقت میتوان امیدوار شد که شوالیه لندتک در این هفتخان بهزانو درنیامده و پیروز شود.»