راه پرداخت بهترین منبع شما برای دانستن هر چیزی در زمینه فناوری‌های مالی است.
دیروز خجالت کشیدم. از این که در نمایشگاهی که پیش‌وند بین‌المللی یدک می‌کشد خواستم یک بسته نرم‌افزاری بخرم. دیروز از خودم خجالت کشیدم که چرا این چنین به پرداخت الکترونیک در ایران اعتماد کرده‌ام. چرا من هم مانند باقی مردم با شک و تردید به این روش‌ها نگاه نمی‌کنم و چرا همیشه از پای خودپرداز مقدار متنابهی پول برنمی‌دارم. کار است دیگر. اینجا هم که ایران است و اعتمادی به هیچ چیز نیست. سیستم‌های بانکداری و پرداخت الکترونیک که جای خود دارند.
دیروز خجالت کشیدم چون برای پرداخت با کارت ۱۰ دقیقه تلاش کردیم و بعد از این که نامید شدیم با یکی از غرفه‌داران در به در دنبال پایانه فروشی گشتیم که کار ما را راه بیندازد. اولی وصل نشد. دومی وصل می‌شد اما غرفه‌دار پول نداشت که نقد پول را بدهد. سومی قبول کرد و با مقدار متنابهی دو هزار تومانی پول را تامین کرد. تامین مالی به شیوه نمایشگاه بین‌المللی رسانه‌های دیجیتال. دیروز از خودم خجالت کشیدم وقتی صف جلوی خودپرداز نمایشگاه را دیدم. دیروز از خودم خجالت کشیدم که ثابت کردیم که می‌شود و می‌توانیم اما نمی‌کنیم و نمی‌شود.
به نظر شمااشکال کار از کجاست؟ از شرکت‌ها؟ بانک‌ها؟ مخابرات؟ مردم؟ پایانه‌های فروش؟ خودپردازها؟ یاشاید هم خواجه حافظ شیرازی مقصر است!
