راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

چرا بیومتریک در بانکداری یک الزام است؟

این‌ که کامپیوترها با استفاده از اثر انگشت، صدا و چهره، ما را تشخیص بدهند مدت‌هاست دیگر سوژه فیلم‌های علمی تخیلی نیستند و در بسیاری از نقاط جهان و ایران استفاده کاربردی یافته‌اند..

در حال حاضر مرسوم‌ترین شیوه تشخیص هویت مشتریان بانکی ارائه کارت شناسایی است، کارتی که هر از چندگاهی کارت ملی، شناسنامه و… تعیین می‌شود و هنوز هم مشتریانی هستند که با ارائه گواهی‌نامه رانندگی اصرار به دریافت خدمات دارند و تلاش کارمندان برای اینکه به ایشان بقبولانند این کار غیرقانونی است در خیلی موارد راه به جایی ندارد!!

تعیین هویت اشخاص بر مبنای اطلاعات بیومتریک از جمله اثر انگشتان دست، اثر کف دست، اسکن عنبیه چشم و روش‌های مشابه، به اختصار روش‌های بیومتریک نامیده می‌شود.

سیستم‌های بیومتریک در بانکداری اگر چه خالی از اشکال نیستند و در برخی مواقع قابل جعل به نظر می‌رسند اما حقیقت این است در مقایسه با سیستم‌های مرسوم کنونی به شدت پیشرفته و قابل اتکا می‌باشند.

.

هزینه استفاده از روش‌های بیومتریک

بسیاری بانک‌ها استفاده از این روش را از نظر هزینه‌ای به‌صرفه نمی‌دانن،. اما یک مقایسه ساده با هزینه‌هایی که جعل به بانک‌ها تحمیل خواهد کرد و یا هزینه‌های گزافی که جهت ارسال پیامک و… برای ارائه مشخصات فردی مشتریان به بانک‌ها صرف می شود چندان هم رقم بالایی نخواهد بود.

.

بیومتریک و مبارزه با پولشویی

اثر انگشت چیزی نیست که مشتری آن را جا بگذارد! درحال حاضر جا گذاشتن مدارک شناسایی شاید برای ساعت‌ها و روزها کارهای برخی مشتریان را با تاخیر مواجه می نماید. به این ترتیب مباره با پولشویی هم تسهیل می‌شود و جنایتکاران برای پیشبرد اهداف سودجویانه‌شان با مشکلات بیشتری مواجه خواهند شد.

همچنین با ایجاد بانک اطلاعات بیومتریک مشتریان، طی مدت کوتاهی بانک عظیمی از اطلاعات اشخاص جامعه ایجاد می‌‏شود که می‌تواند مورد استفاده سایر دستگاه‌های اجرایی کشور نیز قرارگیرد (دستگاه‌‏هایی که ارائه خدمات آنان منوط به تشخیص هویت متقاضیان خدمات است).

.

در حال حاضر این فناوری توسط بسیاری از شرکت‌های داخلی بومی‌سازی شده و با کمک آنها می‌توان گام‌های موثری در این خصوص و در زمینه‌ بیومتریک در بانکداری برداشت.

منبع: بانکی

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.