پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
نیما امیرشکاری؛ عضو هیئت‌علمی و مدیر گروه بانکداری الکترونیک پژوهشکده بانک مرکزی / پس از گذشت حدود 9 سال از به وجود آمدن نخستین ارز رمزپایه، بیت‌کوین، امروزه در سال 2018 شاهد برنامه‌ریزی تعدادی از کشورها در خصوص تولید ارز رمزپایه ملی با پشتوانه پول رایج هستیم. نکته قابل توجه این است که علاوه بر کشورهای پیشرو در زمینه به‌کارگیری نوآوری، نام کشورهای درحال‌توسعه آفریقایی و آمریکای جنوبی نیز در آنها به چشم می‌خورد. ونزوئلا، سنگال، تونس و اکوادور کشورهایی هستند که ارز رمزپایه ملی خود را برای پشتیبانی از واحد پول رایج ملی در فضای الکترونیکی و کاهش هزینه‌های اسکناس و مسکوک در گردش تولید کرده‌اند.
به تازگی وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران نیز از برنامه‌ریزی برای انتشار ارز رمزپایه ملی توسط پست بانک خبر داده است که می‌تواند سرآغازی بر پذیرش این فناوری در کشور باشد. هر چند بانک مرکزی نیز پیش‌تر شش ماهه نخست سال 97 را زمان اعلام موضع در خصوص ارزهای رمزپایه و احیاناً انتشار ارز رمزپایه ملی اعلام کرده بود. در منحنی پذیرش فناوری که در سال 1962 توسط Everett Rogers تدوین شده، می‌توان دریافت که سرعت پذیرش فناوری از سوی حاکمیت در کشور ما در خوش‌بینانه‌ترین حالت در زمره 34 درصد پذیرندگان متأخر است. ویژگی این گروه عدم ریسک‌پذیری و از دست دادن فرصت‌های همراه با نوآوری است. این گروه زمانی فناوری را پذیرش می‌کنند که از حالت نوآوری خارج شده و به یک پدیده معمولی تبدیل شده است.
کشورهایی که به انتشار ارز رمزپایه ملی فکر می‌کنند، دو استراتژی کلی را دنبال می‌کنند.
دسته اول کشورهای پیرو نظریه اقتصاد آزاد هستند که دارای روابط سیاسی و اقتصادی قوی با شبکه اقتصاد جهانی هستند و از این رو با انتشار ارز رمزپایه ملی سعی دارند علاوه بر پیشرو بودن در پذیرش فناوری، ارزش پول ملی خود را نیز در بازارهای الکترونیکی و فارکس افزایش دهند.
دسته دوم کشورهایی هستند که پیرو اقتصادهای بسته و با روابط کمرنگ بین‌المللی هستند و فراگیر شدن ارزهای رمزپایه بین‌المللی را تهدیدی جدی در خروج بدون کنترل ارز و کاهش ارزش پول ملی خود می‌دانند. هدف این کشورها از انتشار ارزهای رمزپایه ملی بیشتر در راستای حفظ ارزش پول و کنترل خروج ارز از کشور است.
روند کنونی نشان می‌دهد در سال‌های آینده شاهد آن خواهیم بود که اغلب کشورها در کنار پول‌های رایج خود، ارزهای رمزپایه ملی منتشر کرده و در بازارهای فارکس و تراکنش‌های بین‌المللی از آنها استفاده خواهند کرد. همان طور که ارزش پول کشورها بر مبنای بزرگی اقتصاد آنها رقم می‌خورد، ارزش ارزهای رمزپایه هر کشور نیز در آینده تابعی از بزرگی اقتصاد دیجیتال کشورها خواهد بود.