پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
احمد میردامادی، مشاور اتاق بازرگانی تهران و عضو هیات‌مدیره ایران‌ارقام؛ ماهنامه عصر تراکنش / پیتر دراکر (پدر مدیریت نوین) یک سوال ساده و اعجاب‌آفرین را مطرح می‌کند؛ اینکه در دنیای کسب‌وکار چه کارهایی نباید کرد؟ شاید ساده‌ترین پاسخ به این پرسش این است که لااقل باید از اشتباه کردن و تکرار اشتباه خودداری کنیم، اما واقعیت این است که در دنیای تجارت نوین در موارد مکرری در این‌باره با دشواری روبه‌رو شده‌ایم.
اگر در حوزه بانکداری دیجیتال و در دوره روش‌های مدرن پرداخت الکترونیکی، نوآوری نداشته باشیم یا از رویکردهای نوآورانه گریزان باشیم، به مخمصه خواهیم افتاد؛ به نظر می‌رسد لااقل در دو حوزه، بی‌تدبیری می‌تواند مشکل‌آفرین‌تر باشد؛ اول حوزه ارزهای رمزنگاری‌شده مجازی و دیگری پرداخت همراه.
از اشکالاتی که مکررا در موارد مشابه به آن برخورده‌ایم، این است که هرگاه فناوری نوینی پا به عرصه می‌گذارد، با مقاومت بخش‌هایی روبه‌رو می‌شود که متکی به ابزارهای پیشین و فرایندهای کهنه‌اند؛ همچنین گاهی بدفهمی‌ها سبب می‌شود که با نوآوری‌ها به‌شدت برخورد شود.
درباره ارزهای رمزنگاری‌شده مجازی، نبود مرجع کنترل متمرکز که شاید بزرگ‌ترین نقطه قوت این ارزهاست، می‌تواند با فهم نادرست و برخورد اشتباه به پاشنه‌آشیل آن تبدیل شود؛ به‌ویژه آنکه این ارزها ابزار پرداخت بی‌واسطه و بدون محدودیت را محقق می‌کنند و فقدان‌شان می‌تواند خلاء جدی برای نوآوری‌های پیشران اقتصاد ایجاد کند.
در حوزه پرداخت همراه نیز نبود سیاست مشخص و مطمئن و فقدان راهکاری که به نیازهای بازار پاسخ دهد، سبب سردرگمی و تشتت در بازار شده است و امروزه هر اپلیکیشنی در نبود یک کیف پول متمرکز، برای خود کیف پولی ساخته و در این ماجرا همچنان متهم ردیف اول نهادهایی هستند که مانع ایجاد یک کیف پول ملی برای پرداخت‌های آنلاین و آفلاین شده‌اند.
بد نیست در پایان نکته تامل‌برانگیز پیتر سنکه (استاد تجارت مدرن) را مرور کنیم: «بیست یا سی سال آینده را تصور کنید، انتظار نمی‌رود روزگار پیش رو آرام‌تر از بیست سال گذشته باشد، بی‌گمان یک‌چیز مقطعی است، چالش‌های پی‌درپی توان ما را خواهند گرفت و اگر در شیوه کارهایمان تجدیدنظر نکنیم، همچنان دچار مخمصه خواهیم بود.»
امیدوارم با تکیه بر تجارب سال‌های دور و نزدیک اشتباه (یا اشتباهات) را تکرار نکنیم که این بار خسارت بسی فزون‌تر و فرصت‌سوزتر خواهد بود؛ آن هم در شرایطی که جامعه به اقتصادی پویا و فرصت‌آفرین نیاز دارد!