پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
دنیای اقتصاد / امروز «جنت یلن» کرسی ریاست فدرال رزرو را به دست «جی پاول» می‌سپرد. به این ترتیب شانزدهمین رئیس فدرال رزرو آمریکا در طول تاریخ بیش از صدسال این بانک مرکزی از فردا روی کرسی جدید خود خواهد نشست. پایان دوره ۴ ساله اولین زنی که توانست سکان پولی بزرگ‌ترین بانک مرکزی دنیا را به دست بگیرد در حالی فرارسیده که بسیاری از کارشناسان کارنامه فدرال رزرو در این دوره را درخشان توصیف می‌کنند. در طول مدت ریاست وی، بین ۷ تا ۸ میلیون شغل ایجاد شد و نرخ بیکاری از بالای ۷/ ۶ درصد به ۱/ ۴ درصد رسید.
در همین حین خطر تورم منفی در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵ از میان رفت و تورم به هدف ۲ درصدی فدرال رزرو بازگشت. برخی از اقتصاددانان، میراثی را که «بن برنانکی» برای فدرال رزرو و جنت یلن باقی گذاشته بود، یکی از عوامل موفقیت او قلمداد می‌کنند. نامه استعفای یلن از عضویت در هیات ۷ نفره حکام فدرال رزرو نیز نقش برنانکی در خروج از بحران و بازگرداندن رونق به اقتصاد آمریکا را مشخص می‌کند. با این تفاسیر، آنچه یلن با وامداری از برنانکی برای اقتصاد آمریکا به وجود آورد، نمره قبولی وی را تضمین می‌کند. بازار سهام ۴ سال رشد را سپری می‌کند، اشتغال کامل در اتمسفر اقتصادی ایجاد شده و تورم در شرایط نرمال سیر می‌کند.
اشتغال کامل در تعاریف فدرال رزرو به نرخ بیکاری زیر ۲/ ۵ درصد اطلاق می‌شود؛ درحالی‌که اشتغال ناقص با نرخ بیکاری بالاتر از این مقدار پدید می‌آید. در ضمن استقلال فدرال رزرو از دولت یا سایر نهادها به‌خوبی رعایت شده، شفافیت فعالیت‌های این نهاد بانکی نیز طبق معیارها صورت پذیرفته است. البته خطر سیاست‌های اقتصادی تورم‌زای دونالد ترامپ از کنار گوش یلن عبور کردند و حالا این جروم پاول است که باید سیاست پولی آمریکا را با چالش عواقب قانون کاهش مالیات‌ها و همچنین کاهش محدوده مانور فدرال رزرو برای جلوگیری از وقوع بحران یا رکود هدایت کند.
تغییر چهره فدرال رزرو
یلن از اواسط دهه ابتدایی قرن بیست و یکم به‌عنوان رئیس شعبه سن‌فرانسیسکو فدرال رزرو فعالیت خود در کمیته بازار آزاد آمریکا را آغاز کرد. وی در اواخر دوره ریاست «بن برنانکی» از سوی باراک اوباما برای نایب‌رئیسی فدرال رزرو به سنا معرفی شد و توانست با تأیید سناتورهای آمریکایی به این سمت دست یابد. فعالیت او در پست نایب‌رئیسی زمانی شروع شد که انتقادات فراوانی از نحوه سیاست‌گذاری فدرال رزرو پیش و پس از رکود اقتصادی انجام می‌شد. با این حال، کارنامه اقتصادی فدرال رزرو از سال ۲۰۱۲ میلادی که یلن به نیابت برنانکی درآمد تا زمانی که او جای برنانکی در رأس فدرال رزرو را از آن خود کرد، نحوه عملکرد وی را به‌خوبی مشخص می‌کند.
کاهش نرخ بیکاری، تورم معقول، بازگشت رونق به وال‌استریت، اجرای موفقیت‌آمیز بسته دوم و سوم تسهیل مقداری و درنهایت پایان دادن به این دوره انبساطی با آغاز رویکرد انقباضی، همگی باعث شده‌اند تا تاریخ، قضاوت مثبتی از دوران فعالیت او ثبت کند. در ماه نوامبر سال گذشته میلادی، دونالد ترامپ، جروم پاول را به‌عنوان نامزد تصدی کرسی ریاست فدرال رزرو به سنا معرفی کرد. با توجه به نامزدهای دیگری که در لیست ترامپ موجود بودند، پاول شانس زیادی برای دریافت این پست داشت و نهایتاً با رأی اکثریت، صلاحیت وی تأیید شد. زمانی‌که رئیس‌جمهوری آمریکا، نامی از یلن برای تجدید دوره ۴ ساله او بر زبان نیاورد، بسیاری تغییر حکمران پولی آمریکا را باج سیاسی ترامپ به جمهوری‌خواهان قلمداد کردند.
در همان زمان برخی از جمهوری‌خواهان طی نامه‌ای خواستار جایگزینی یلن دموکرات با گزینه‌های جمهوری‌خواه شده بودند. در این کارزار، جروم پاول به‌عنوان میانه‌روترین جمهوری‌خواه موجود در لیست ترامپ، لابی قدرتمند میان‌حزبی پاول، عضویت فعال او در دوره ریاست برنانکی و یلن، همچنین رویکرد سیاست‌گذاری او که تفاوت چندانی با رویکرد یلن نداشت، باعث شدند دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان بر سر پاول به توافق اکثریتی برسند. به این ترتیب، پایان دوره ۴ ساله یلن رقم خورد. در حالی که یلن و همکارانش نمرات قابل قبولی در حوزه اختیارات خود دریافت کرده بودند، بسیاری آینده سیاست پولی آمریکا بدون یلن را نگران‌کننده عنوان می‌کنند.
برخی دیگر تک‌دوره‌ای شدن او را مورد نقد قرار می‌دهند و برخی دیگر نیز تنها زنی که هدایتگر فدرال رزرو بوده را مستحق تمجید بیشتری می‌دانند. به هر ترتیب، پاول امروز سکان را از رئیس سابق خود تحویل خواهد گرفت. زمانی‌که بر جنت یلن پایان دوره‌اش محرز شد، وی نامه استعفای خود از عضویت در هیات‌مدیره فدرال رزرو را تسلیم کرد. در این شرایط، یلن دوره فعالیت خود در زمینه سیاست‌گذاری پولی و مالی را تمام‌شده اعلام کرد. آنچه در نامه استعفای یلن قابل توجه بود، اشاره مستقیم او به نام بن برنانکی است. یلن به‌گونه‌ای از برنانکی یاد کرده که خود را ادامه‌دهنده میراث رئیس سابق معرفی کرده و در حقیقت کارنامه موفق فدرال رزرو در این دوره ۴ ساله را مدیون برنانکی دانسته است. در واقع، به‌منظور بررسی کارنامه یلن، باید میراث برنانکی برای فدرال رزرو را واکاوی کرد.
میراث برنانکی برای یلن
«آلن گرین‌اسپن» پیش از آنکه جایگاه خود را به بن برنانکی بسپارد، زنگ خطر بحران مسکن در ایالات متحده را به صدا درآورده بود. این امر موجب شد، وقوع بحران مسکن در دوره ریاست برنانکی، سیلی از انتقادات را به سوی وی سرازیر کند. پس از بحران مسکن، بزرگ‌ترین بحران اقتصادی آمریکا پس از دوره «رکود بزرگ» نیز در دوره ریاست برنانکی رخ داد. همین دو عامل برای اینکه نام بن برنانکی در فهرست بدترین‌های فدرال رزرو قرار گیرد کافی بود. با اینکه بسیاری از اقتصاددانان و بانکداران نام برنانکی را در لیست سیاه روسای فدرال رزرو گنجانده‌اند، رویکرد عاقلانه وی به سیکل‌های اقتصادی، آگاهی او نسبت به وقوع رکود و در نهایت برنامه نجات اقتصادی که به اجرا درآورد، همگی نیمه‌روشن سیاست‌گذاری‌های وی را نمایان می‌کنند.
همان‌طور که گرین‌اسپن از وقوع بحران مسکن آگاه بود و در واقع زمینه این شکست اقتصادی در دوران ریاست او پی‌ریزی شده بودند، برنانکی نیز از رکود جدید آگاهی داشت. برنانکی در میان اقتصاددانان آکادمیک، چهره شناخته شده‌ای است و مقالات بسیاری درخصوص دلایل وقوع بحران‌های اقتصادی در آمریکا منتشر کرده است. او شناخت مناسبی نسبت به سیکل‌های اقتصادی، چگونگی کاهش اثرات مخرب آنها، وقوع اجتناب‌ناپذیر رکود و رونق‌های پیاپی، راه مناسب برای خروج از دوران بحرانی داشت. برنانکی معتقد بود زمانی که شرایط اقتصادی به سمت وقوع رکود پیش می‌روند، تلاش بیش از اندازه برای اجتناب از آنها یا به تأخیر انداختن آنان عواقب اقتصادی برتری پدید می‌آورند.
همان‌طور که سیاست‌های پولی و مالی غلط در دوره‌های رکود پیشین، شدت تخریب آنها را افزایش داده بود، برنانکی تلاشی برای جلوگیری از وقوع رکود نکرد؛ بلکه تلاش کرد دوره رکود با کمترین میزان آسیب و در کوتاه‌ترین زمان ممکن از فراز آسمان اقتصاد آمریکا عبور کند. زمانی‌که سایه بحران، تیرگی خود را به آسمان ایالات متحده منعکس ساخت و به سایر کشورها نیز کشیده شد، برنانکی به‌جای آنکه عجولانه بازار سهام را با تزریق بی‌منطق نقدینگی از نزول ناگهانی نجات دهد و حباب مسکن را دست‌کاری کند، بسته نجات اقتصادی را طراحی کرد که طی آن هم بازار مسکن و هم بازار سهام به مرور زیان خود را جبران کنند و بیکاری حاصل‌شده به مرور از میان برود. وی نقدینگی خارج از کنترل روانه بازار نکرد و نیروی کار را با وعده‌های دروغین دلگرم نساخت.
بسته نجات برنانکی با استفاده از ابزار نامتعارف تسهیل مقداری (Quantitative Easing) در ۳ مرحله طراحی و اجرا شد. طی این طرح، فدرال رزرو ترازنامه خود را با خرید چندمرحله‌ای اوراق منبسط می‌کرد و نقدینگی حاصل‌شده را به بازار سرمایه و بازار مالی می‌افزود. به این ترتیب، بازار سهام سرمایه لازم برای جبران ضرر را دریافت کرده، بیکاران را به مشاغل خود بازمی‌گرداند. طرح خرید اوراق، ترازنامه فدرال رزرو را تا ۴۵۰۰ میلیارد دلار مثبت کرد. این حجم ترازنامه طبق مقررات پیشین قابل پذیرش نبود؛ بنابراین برنانکی به همراه یلن و سایر اعضای کمیته بازار آزاد از جمله جروم پاول، از افزایش سقف ترازنامه حمایت کردند و به این شکل بود که بازار سهام روند صعودی خود را آغاز کرد و نرخ بیکاری به آرامی پایین آمد.
در ضمن، کنترل نقدینگی با مدیریت صحیح عملیات بازار آزاد، استفاده از ابزار تلفیقی پولی-مالی و انتخاب زمان مناسب برای اجرای ۳ مرحله تسهیل مقداری، علاوه بر مدیریت بحران و بازگردانی وضعیت رونق به اقتصاد، از وقوع پس‌لرزه‌های رکود که در دهه ۱۹۳۰ رخ داده بودند، جلوگیری کرد. با این اوصاف، کارنامه برنانکی آن‌چنان که مخالفان وی ابراز می‌کنند، وجهه تاریک ندارد. رویکردی که برنانکی (به کمک اعضای دیگر فدرال رزرو) پایه آن را ریخته بود، با پایان کار وی در فدرال رزرو پایان نپذیرفت و به دوره بعد از وی که با حضور جنت یلن در صدر این نهاد بانکی مقارن بود، ادامه یافت. یلن در حالی روز سوم فوریه سال ۲۰۱۴ سکان پولی را از دستان برنانکی دریافت کرد که میراث رئیس سابق و برنامه‌های وی باید ادامه می‌یافتند.
جنت یلن به‌عنوان جانشین خلف برنانکی، مراحل انبساطی را به‌خوبی اجرا کرد و پس از آنکه شرایط رونق به اقتصاد آمریکا بازگشت، دوره انبساطی را با چرخش بهنگام به یک دوره انقباضی تمام کرد. با این تفاسیر، تأثیر برنانکی بر سیاست‌های یلن غیرقابل انکار است. اشاره و تشکر از برنانکی در نامه استعفای یلن نیز گواه بر میراث ارزشمند رئیس سابق فدرال رزرو در دوره بحران است. هرچند برنانکی بخشی از سیاست‌های فدرال رزرو را از پیش مشخص کرده بود؛ اما نقش یلن در اجرای صحیح آنها و همچنین تصمیم بهنگام وی برای قطع کردن روند انبساطی غیرقابل چشم‌پوشی است.
سازوکار سیاست‌گذاری فدرال رزرو
آنچه جنت یلن برای اقتصاد پسارکود آمریکا و به خصوص فدرال رزرو به جای گذاشته با توجه به رویکرد «دو فرمانی» (Dual Mandate) بانک مرکزی آمریکا قابل بررسی است. رویکرد دو فرمانی پس از آنکه در دهه ۱۹۷۰ میلادی، اختیارات هیات ۷ نفره حکام و هیات ۱۲ نفره کمیته بازار آزاد شفافیت و تمایز بیشتری به خود گرفتند، تأثیرگذاری سیاست پولی بر اقتصاد را به این دو فرمان منحصر ساخت. اولین فرمان، ثبات نرخ تورم حول ۲ درصد و دومین فرمان ایجاد اشتغال کامل یا نرخ بیکاری نزدیک به ۵ درصد است. این دو فرمان طبق قوانین فدرال رزرو باید با استقلال کامل از دولت و سایر نهادها و همچنین شفافیت در غالب ارائه گزارش‌های هفتگی، ماهانه و سالانه اجرا شوند.
به‌منظور حفظ شفافیت و استقلال در حین اجرای این دو فرمان، فدرال رزرو از طریق سه تابع اصلی قادر به تأثیرگذاری است. اولین تابع و شاید مهم‌ترین آنها، فدرال رزرو را قادر به تعیین نرخ بهره هدف، نرخ بهره پنجره تنزیل، اجرا و مدیریت عملیات بازار آزاد، تعیین ذخایر قانونی بانک‌ها نزد فدرال رزرو و استقراض یا خریدوفروش در بازار شبانه بانکی، می‌کند.
فدرال رزرو و کمیته بازار آزاد از این طریق انواع نرخ بهره را در سیستم بانکداری مدیریت می‌کند؛ بنابراین رویه انقباضی به‌واسطه کاهش نرخ بهره یا فروش اوراق در عملیات بازار آزاد یا به‌عکس، رویه انبساطی از این طریق تحت اختیار تام فدرال رزرو قرار می‌گیرد. دومین تابع تحت اختیار این نهاد، انتقال وجوه، بانکداری الکترونیکی و مدیریت نقدینگی و پول به کمک خزانه‌داری است. به این ترتیب فدرال رزرو امکان نظارت بر بانک‌های دیگر را به‌منظور اطمینان از اجرای سیاست‌های پولی به نحو صحیح، در اختیار دارد. سومین تابع فدرال رزرو نیز سوپروایزیشن و رگولاتوری است. مقررات بانکداری، آزمون استرس بانکی و نظارت بر امنیت بانک‌ها از طریق تابع سوم، به دستان فدرال رزرو سپرده شده‌اند.
میراث یلن برای پاول
با توجه به اختیارات فدرال رزرو در نحوه تأثیرگذاری بر اقتصاد آمریکا، دو فرمان اصلی که جهت حرکت اقتصاد را مشخص می‌کنند، روند تورم و نرخ بیکاری هستند. این دو فرمان در دوره پسابحران شرایط خاصی به خود گرفته بودند. از طرفی خطر تورم نزدیک به صفر در پاره‌ای از مواقع اقتصاد را تهدید می‌کرد و از طرف دیگر احتمال عبور تورم از نرخ هدف، به‌واسطه سیاست‌های تورم‌زای دونالد ترامپ، احتمال از کنترل خارج شدن تورم را بالا برده بود. با این شرایط، نگه داشتن تورم نزدیک به نرخ هدف هم‌زمان با کاهش نرخ بیکاری که در دوره بحران به بالای ۱۰ درصد نیز رسیده بود، از نظر بسیاری از کارشناسان غیر ممکن به‌نظر می‌رسید. از سال ۲۰۱۲ که یلن به نیابت برنانکی منصوب شد نرخ بیکاری بالای ۸ درصد بود و تورم با اینکه نزدیک به ۲ درصد گزارش می‌شد؛ اما چشم‌انداز تورم منفی به شدت امکان بروز آن را بالا برده بود.
در این شرایط طرح تسهیل مقداری در حال اجرا بود و بازار سهام از دوره رکود فاصله داشت. با این حال، پایان دادن به بسته انبساطی ممکن بود عواقب سنگینی به دنبال داشته باشد؛ بنابراین فدرال رزرو سیاست پیشین خود را با نظارت دقیق بر تورم ادامه داد. تلاش فدرال رزرو پیشگیری از ایجاد تورم منفی در حین کاهش نرخ بیکاری بود.
تا سال ۲۰۱۴ که جنت یلن بر کرسی ریاست تکیه زد، نرخ بیکاری به ۷/ ۶ درصد رسیده و تورم روند نزولی خود را تا ۵/ ۱ درصد ادامه داده بود. اجتناب از تورم منفی به‌عنوان یکی از عوارض دوره پسابحران، آن هم زمانی که نرخ بهره هدف نزدیک به صفر قرار داده شده بود، یکی از اولویت‌های یلن و همکارانش محسوب می‌شد. سال ۲۰۱۵ با ثبت تورم یک‌دهم درصدی، خطر تورم منفی را شدت بخشید؛ اما فدرال رزرو با تکیه بر توابع سه‌گانه خود این نرخ را ظرف کمتر از یک سال به بالای ۲۵/ ۱ درصد رساند و در سال‌های بعد نیز نرخ تورم حول ۲ درصد سیر می‌کرد. وضعیت اشتغال نیز به‌واسطه تداوم بسته ۳ مرحله‌ای تسهیل مقداری روند روبه بهبودی ثبت می‌کرد.
یکی دیگر از نشانه‌های بازگشت رونق به اقتصاد آمریکا، علاوه بر افزایش نرخ رشد اقتصادی در سال ۲۰۱۷، رشد بی‌سابقه بازار سهام محسوب می‌شود. در دوره ریاست یلن، بازار سهام آمریکا یکی از بهترین دوران خود از لحاظ بازدهی را سپری کرد. میراث اقتصادی یلن علاوه بر روند دو فرمان اصلی فدرال رزرو (تورم و بیکاری) در رشد بازدهی بازار سهام، پایان دادن به بسته انبساطی با اجرایی کردن اولین افزایش نرخ بهره پس از بحران دهه پیشین و همچنین آغاز طرح تعدیل ترازنامه اوراق فدرال رزرو که نزدیک به ۴۵۰۰ میلیارد دلار ارزش دارند، قابل مشاهده هستند.
دو فرمان مقدس فدرال رزرو: نرخ بیکاری از سال ۲۰۱۴ که مصادف با روی کار آمدن یلن است، از بالای ۷/ ۶ درصد به ۱/ ۴ درصد رسید. در این مدت بین ۷ تا ۸ میلیون شغل در ایالات متحده ایجاد شده و اشتغال کامل پس از ۱۷ سال به اتمسفر اقتصادی آمریکا بازگشت. در طرف دیگر معادله دوفرمانی، نرخ تورم که در ۲ سال ابتدایی ریاست یلن با خطر منفی شدن مواجه بود، هرگز به زیر ۱/ ۰ درصد نرسید و تا دیروز این نرخ طبق برخی از معیارها به هدف ۲ درصدی اصابت کرده است. البته برخی از معیارها تورم را زیر این نرخ برآورد می‌کنند. با این حال تورم در شرایط مناسبی سیر کرده است.
بازگشت رونق به بازار سهام: بازدهی بازار سهام آمریکا با معیار قرار دادن شاخص S&P۵۰۰، در دوره ۴ ساله ریاست یلن، به‌طور میانگین بازدهی ۸۶/ ۱۲ درصدی داشته است. بازدهی این شاخص در دوره ریاست آلن گرین‌اسپن ۵/ ۷ درصد و در دوره ریاست برنانکی ۹۲/ ۳ درصد گزارش شده بود. وال‌استریت در سال ۲۰۱۷ میلادی، در نوبت‌های متعددی رکورد تاریخی خود را جابه‌جا می‌کرد و تا سال ۲۰۱۸ نیز روند روبه رشد خود را حفظ کرد.
کاهش دمای سیاست پولی: ترازنامه ۴۵۰۰ میلیارد دلاری که بسته نجات اقتصادی دوره پسابحران تولید کرد، نگرانی‌ها و انتقادات فراوانی را متوجه فدرال رزرو کرده بود. حجم زیاد و انباشته شده این اوراق، در حالی که افزایش نرخ بهره نیز در دستور کار سیاست‌گذاران پولی قرار داشت، می‌توانست بازارها را دچار نوسانات شدید کند. با این حال، فدرال رزرو روند تدریجی تعدیل اوراق را اعلام کرد و اجازه افزایش نوسانات را به بازارها نداد.
خطراتی که در کمین پاول نشسته‌اند
پاول در حالی از سوی دونالد ترامپ به‌عنوان جانشین جنت یلن معرفی شده که اقتصاد آمریکا با دو چالش اساسی برای پاول همراه است. یکی از این چالش‌ها، خطر افزایش کسری بودجه با توجه به قانون کاهش مالیاتی است که از سال جاری میلادی به اجرا در خواهد آمد. این طرح می‌تواند بین ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ میلیارد دلار کسری به‌وجود آورد. بروز این کسری، از قدرت مالی فدرال رزرو برای مقابله با رکود یا هرگونه‌ای از بحران خواهد کاست. در واقع قدرت مانور پاول برای جلوگیری از وقوع بحران به حداقل رسیده است. از طرفی ترازنامه اوراق به حدی حجیم شده که امکان استفاده از سیاست‌های انبساطی مانند تسهیل مقداری وجود ندارد و از طرف دیگر افزایش بدهی و کسری بودجه نیز محدودیت مالی شدیدی برای فدرال رزرو ایجاد می‌کند. دومین چالشی که پاول با آن روبه‌رو خواهد شد، آرام شدن موج افزایشی بازار سهام و نامشخص بودن آینده تورمی در فضای اقتصادی آمریکا است.
نامه استعفای یلن
آقای ترامپ عزیز،
نگارش این نامه به منزله برنامه من برای استعفا از عضویت در هیات‌مدیره سیستم فدرال رزرو است و از زمان مراسم سوگند جانشین بنده معتبر خواهد بود.
بیش از ۳ دهه خدمت در سیستم فدرال رزرو – به‌عنوان عضو هیات حکام، رئیس شعبه سان‌فرانسیسکو فدرال رزرو و به‌خصوص نایب‌رئیس و رئیس این نهاد- برای من افتخار بزرگی محسوب می‌شود. من بی‌نهایت از همکاری با زنان و مردان مجرب و توانایی که در طول این مدت فداکارانه در این سیستم فعالیت کرده‌اند، احساس غرور می‌کنم. به ویژه از همکاری با بن برنانکی، کسی که رهبری او در دوران بحران مالی و دوره پسابحران بسیار حیاتی بود؛ کسی که تحت هدایت وی، بازگشت رونق به سیستم مالی و بازیابی سلامت اقتصاد ما محقق شد.
همان‌طور که بنده برای جدایی از هیات‌مدیره آمادگی دارم، از اینکه وضعیت اقتصادی کنونی به مراتب نسبت به دهه گذشته قوی‌تر شده، بسیار خشنود هستم. این قدرت برای مقابله با بی‌ثباتی‌های آینده و تداوم حمایت از وضعیت اقتصادی خانواده‌ها و تجارت الزامی است. همچنین از بهبود ذاتی اقتصاد در مقایسه با دوره بحران خرسند هستم. اقتصاد (آمریکا) ظرف ۸ سال اخیر بیش از ۱۷ میلیون شغل ایجاد کرده و طبق اکثر معیارها، به اهداف فدرال رزرو در زمینه اشتغال کامل و ثبات قیمت‌ها نزدیک شده است. البته، حفظ این پیشرفت‌ها نیازمند تداوم نظارت (بر مولفه‌های مختلف) و تصمیم‌گیری‌های قاطعانه درباره تهدیدهای نوظهوری خواهد بود که می‌توانند ثبات اقتصادی را به خطر بیندازند. فدرال رزرو یک موسسه قدرتمند است و قدرتمند باقی خواهد ماند. این نهاد با نهایت قدرت برای تحقق مأموریت و مسئولیت عمومی خود در مسیر حرفه‌ای و با حفظ جنبه غیرحزبی به فعالیت خود ادامه خواهد داد. من اطمینان دارم که جروم پاول به‌عنوان جانشین بنده، عمیقاً به این مسیر پایبند خواهد ماند و من نهایت تلاش خود را به‌منظور تضمین یک جایگزینی (خروج وی و آغاز ریاست پاول) ملایم (بدون تأثیر منفی) انجام خواهم داد.