پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
پیمان رحمانی؛ کارشناس حوزه پرداخت الکترونیک / مردم عادی، بیت کوین را یک شبکه، دفتر کل توزیع‌شده و چیزهای مختلف دیگری ازاین‌دست می‌نامند. همه این عناوین، درست هستند. اما مهم‌تر از همه این‌ها، آن است که بیت کوین یک ارز به شمار می‌رود و روشی برای ردیابی و انتقال ارزش محسوب می‌شود. وقتی در مورد ارز صحبت می‌کنیم، اولین چیزی که غالباً به ذهن مردم می‌رسد، این سؤال است که چگونه می‌توان مقدار زیادی از آن را در اختیار گرفت.
بی‌شک، دادوستد یک‌روزه، یعنی انجام خریدوفروش‌های روزانه به‌منظور کسب سود از اوراق بهادار پرنوسان، منفعت زیادی را برای برخی‌ها در پی دارد. احتمالا هرکسی می‌تواند با خریدوفروش روزانه بیت کوین و سایر ارزهای رمزی، پول به دست بیاورد.
دادوستد یک‌روزه ارزهای رمزنگاری‌شده، کار جسورانه و متهورانه‌ای است. غیر از بیت کوین و چند پروژه و آلت کوین مهم دیگر، تقریباً همه ارزهای رمزنگاری‌شده باقیمانده، چشم‌انداز بلندمدت خوبی ندارند و تنها منبع سود آن‌ها، به حباب‌های قیمتی برمی‌گردد. دلیل اینکه این قبیل از ارزهای رمزنگاری‌شده، چشم‌انداز بلندمدت خوبی ندارند، این است که اکثر آن‌ها هیچ‌چیز جدیدی را ارائه نمی‌کنند و حتی اگر هم قابلیت جدیدی عرضه نمایند، کافی نیست.
اتریوم، با کمک برخی شرکت‌های جریان اصلی و بانک‌های بزرگی از قبیل UBS و Barclays، که اعلام کرده‌اند دارند با این فناوری کار می‌کنند، با اقبال خوبی مواجه شده است؛ اما چنین وضعیتی، برای اکثر ارزهای دیگر مهیا نیست. تنها، بخش کوچکی از کوین‌ها، چیز جدیدی برای گفتن دارند. تنها بخش کوچکی از آن‌ها، از قابلیت ماندگاری بلندمدت برخوردارند و تنها بخش کوچکی از آن‌ها، موردتوجه افراد بیرون از جامعه ارزهای رمزنگاری‌شده قرارگرفته‌اند.
واقعیت امر این است که اتفاقاً هردوی آن‌ها وجود دارند. اما حتی با حضور فناوری‌های نوظهور نیز، نمی‌توانم بگویم که سرمایه‌گذاری در آن‌ها، تقریباً امن است. اکثر آن‌ها، تنها برای خریدوفروش سریع سهام، که بعداً آن را موردبحث قرار خواهم داد، پا به عرصه می‌گذارند و چیز جدیدی برای گفتن ندارند.
هیچ نظارتی در این فضا وجود ندارد. اعمال قوانینی از قبیل BitLicense ایالت نیویورک، شروع‌شده است، اما تاکنون مراجع ذی‌ربط، هیچ تضمینی را در این مورد که مراکز مبادلات، از قوانین ضد پول‌شویی(AML) و شناسایی اولیه مشتری (KYC) تبعیت می‌کنند یا نه، ارائه نداده‌اند. به نظر می‌رسد که بیشتر توجه مراجع ذی‌ربط، به پیشگیری از دادوستد پنهانی، دست‌کاری بازار یا سایر راه‌های فراری که در آلت کوین‌های (هر ارز رمزنگاری‌شده دیگر به جز بیت‌کوین را آلت کوین گویند) مبهم‌تر و در بازارهای اوراق بهادار غیر متشکل (بدون نظارت)، بیش از سایر جاها رواج دارند، معطوف است.
با سفت چسبیدن به بیت کوین و تنها تعداد کم دیگری از آلت کوین‌های بزرگ‌تر، می‌توان تا حدود زیادی، از دست این مشکلات خلاص شد. هر چه بازار، بزرگ‌تر می‌شود، دست‌کاری آن، چه با حضور و چه بی‌حضور تنظیم‌کنندگان بازار، دیگر به‌سادگی قبل نخواهد بود. رایج‌ترین شیوه برای دست‌کاری هر بازاری، به انجام خریدهای کوچکی که به‌تدریج افزایش پیدا می‌کنند برمی‌گردد تا از این طریق، افراد ناظر بر بازار تصور کنند که وضعیت رو به اوجی را در پیش دارد. به‌محض اینکه بازار، به‌قدر کافی به اوج رسید، فرد دست‌کاری کننده، همه ارز رمزنگاری‌شده (یا سهام یا سایر اوراق بهادار) خودش را باقیمت جدیدی که ایجاد کرده است، می‌فروشد. این‌ها، پایه و اساس طرح خریدوفروش سریع سهام (ارزان بخر-گران بفروش) را تشکیل می‌دهند. انجام طرح خرید فروش سریع سهام، در بازارهای بزرگ‌تر، سخت‌تر است، زیرا دست‌کاری کننده، مجبور خواهد بود تا برای تأثیرگذاری بر قیمت بازار، خریدهای بیشتری انجام بدهد.
