پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
محسن جلال‌پور؛ رئیس سابق اتاق بازرگانی ایران / در طول چهار سال حضور علی طیب‌نیا در وزارت امور اقتصادی و دارایی همواره با او در ارتباط بودم. امروز که می‌دانم وزیر اقتصاد نیست و احتمالاً دیگر هیچ پستی را قبول نخواهد کرد، می‌خواهم کمی راحت‌تر درباره‌اش بنویسم.
آن روز که نمایندگان مجلس نهم به حکم «طبیب تورم» با بیشترین رأی اعتماد به استقبالش رفتند، تصورم این بود که آکادمیسین جوان به‌زودی از راهروهای تودرتوی عمارت باب‌همایون، گیج و سرگردان به خانه باز خواهدگشت.
تورم بالا، رشد منفی، خزانه خالی، بازارهای بی‌ثبات و انتظارات زیاد. او چگونه می‌توانست بر این مشکلات فائق آید؟
رفته‌رفته وزیر دانشگاهی بر اوضاع مسلط شد. در ستاد اقتصادی دولت حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. در وزارتخانه هم جز یکی دو انتصاب اشتباه، خطایی مرتکب نشد. در سیاست‌گذاری، معقول و منطقی نشان داد جز این‌که برای امضای برخی مصوبات، وسواس نشان داد.
علی طیب‌نیا درمجموع به سهم خود در کاهش تورم و بازگرداندن ثبات به اقتصاد ایران تلاش زیادی کرد. او قبل از این‌که وزیر شود، تنها یک استاد اقتصاد کلان بود. امروز اما یک اقتصاددان باتجربه است.
اجازه بدهید کمی از خصلت‌هایش بنویسم.
مردی ساده و موقر با دانشی انبوه و سعه‌صدری مثال‌زدنی. در این سال‌ها کمتر عصبانیتش را دیدم و کمتر حرف غیرمنطقی از او شنیدم. در دورانی که مسئولیت برگزاری شورای گفت‌وگو را داشتم، همواره خوش و قول و منظم بود.
از شورای گفت‌وگو تا شورای اقتصاد، ستاد اقتصاد مقاومتی، شورای عالی صادرات، شورای عالی بورس، شورای عالی خصوصی‌سازی، شورای واگذاری اصل 44، کمیته مقررات زدایی، … و ده‌ها جلسه‌ای که وزیر اقتصاد محکوم به شرکت در آن است، همواره سر ساعت حاضر می‌شد.
شنبه‌ها با نشست شورای عالی واگذاری اصل 44 شروع می‌شد. حرص خوردن‌هایش را هرگز فراموش نمی‌کنم. هر دو بعد از جلسه قرص می‌خوردیم. دوشنبه‌ها در نشست شورای اقتصاد یا ستاد اقتصاد مقاومتی، همدیگر را می‌دیدیم. نشست‌های متعدد دیگری هم داشتیم. تا آنجا که شاید ماهی شش یا هفت بار می‌دیدمش و همواره از خود می‌پرسیدم چگونه می‌تواند این‌قدر منظم و دقیق برنامه‌هایش را تنظیم کند؟
تنها ایراد طیب نیا شاید کم‌تجربگی‌اش در تنظیم برخی مناسبات بود. شاید حرف‌هایی را زد که نباید می‌زد. شاید دست‌به‌قلم‌هایش به‌موقع نبود و شاید هم از دید بزرگان، کم «هماهنگ» بود.
هرچه هست علی طیب نیا دیگر وزیر نیست. او وزیر خوبی بود. طبیب تورم را خوب استقبال کردیم. بیایید بد بدرقه‌اش نکنیم.