پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
رضا قربانی؛ هفته‌نامه شنبه / رقابت نابرابر! رقابت برابر هم مگر داریم؟ در همین صفحه، کنار همین یادداشت مطلبی منتشر شده که پیشنهاد می‌کنم حتماً بخوانید. آمارها را ببینید که چگونه کسب‌وکارهای نوپای مالی با ناامیدی به بانک‌ها نگاه می‌کنند. نمی‌دانم تجربه ایستادن پای یکی از برج‌های بزرگ بانک‌های غول جهان را داشته‌اید یا نه. اگر یک کارآفرین خرد باشید احتمالاً مشاهده تصویر آن برج‌ها از پایین و فکر کردن به این که قرار است با این‌ها رقابت کنید شما را افسرده می‌کند؛ بنابراین هر کسی که وارد این میدان می‌شود باید بداند که وارد میدان رقابتی نابرابر شده است. یک کسب‌وکار نوپا مثل «پی‌پینگ» به‌راحتی می‌تواند فیلتر شود. آن هم در شرایطی که نه قانون روشن و مشخصی درباره کسب‌وکار آن‌ها وجود دارد نه قانون به‌صورت صریح گفته که چه باید کرد و چه نباید کرد. از آن طرف غول‌هایی هستند که می‌توانند در روز روشن به‌راحتی تخلف کنند و متن صریح قانون را زیرپا بگذارند و آب هم از آب تکان نخورد. بگذریم. این روزها تب پیام‌رسان‌ها داغ است و تب انتقال پول از طریق پیام‌رسان‌ها هم داغ‌تر.
چند روزی است در گروه‌های اجتماعی تلگرام صحبت‌هایی را می‌بینم که چه کسی اولین پیام‌رسان دارای قابلیت پرداخت را در ایران معرفی کرده است. عرصه جدید کسب‌وکار در فناوری‌های بانکداری و پرداخت به دلیل تنوعی که دارد شاهد رشد مدل‌های مختلفی از کسب‌وکارها است که با مدل‌های ذهنی قبلی قادر به درک و مدیریت آن‌ها نیستیم. تا امروز بانکداری ایران به دور از خلاقیت و نوآوری بود و همه بانک‌ها جز تفاوت در نام و لوگو و هویت بصری تفاوت محسوسی در خدمات نداشتند. بانک‌های ایرانی خدمات یکسانی ارائه می‌کنند. منتها کسب‌وکارهای نوپا به دلیل دست گذاشتن بر روی بازارهای «نیچ» از این مزیت برخوردار هستند که خدمات خلاقانه‌ای به بخش کوچکی از مردم ارائه کنند. به دلیل رخوت سیستم بانکی و جذاب بودن این خدمات و تازگی آن‌ها ممکن است بانک‌ها هم شروع به تقلید از این خدمات کنند. گفتم که یکی از حوزه‌های جذاب برای پرداخت، اپلیکیشن‌های پیام‌رسان است. در سال‌های گذشته در ایران هم‌زمان با دنیا پیام‌رسان‌ها با اقبال مردم مواجه شده‌اند؛ اپلیکیشن‌هایی که بر روی تلفن همراه، شرایطی را فراهم کرده‌اند که افراد به‌آسانی برای هم پیام بفرستند. به‌مرور برخی به این فکر کردند که اگر می‌توان از این ابزارها برای انتقال پیام استفاده کرد چرا برای انتقال پول نتوان استفاده کرد.
در ایران به دلیل برخی سوء تدبیرها زمینه رشد پیام‌رسان‌های ایرانی فراهم نشد. طبیعی است که به ضرب و زور پول نمی‌توان پیام‌رسان ایرانی را رشد داد. در همین ایران کسب‌وکارهای پیشرویی وجود داشت که به دلیل برخی بی‌تدبیری‌ها به محاق توقیف رفتند و جوان‌مرگ شدند. این موضوع اعتماد جامعه ایرانی به نرم‌افزار ایرانی را نه‌تنها خدشه‌دار کرده بلکه زمینه اقبال به نرم‌افزارهای خارجی را بیش از پیش فراهم کرده است. این روزها اپلیکیشن‌های مختلفی که کار انتقال پول را انجام می‌دهند فعال شده‌اند؛ دو تا از آن‌ها اپلیکیشن‌های مانیار و بله هستند. در یک طرف ۴ جوان خلاق با ایده‌های درخشان هستند و در طرف دیگر بزرگ‌ترین بانک جهان اسلام با تمام قوا. در سال‌های دور در نبردها تجهیزات و تعداد افراد یک سپاه بود که نتیجه را مشخص می‌کردند. منتها این روزها ماجرا متفاوت شده است؛ مهم‌ترین چیز تاب آوردن در مقابل ناملایمات و رقابت نابرابر است. طبیعی است که آن که تاب نیاورد از صحنه رقابت حذف می‌شود اما این به معنای حذف نهایی او نیست. چقدر کسب‌وکارهایی داشتیم که شکست خوردند اما زمینه رشد یک کسب‌وکار موفق از دل آن‌ها ایجاد شده است. فراموش نکنید که در واتس‌اپ زمانی که فیس‌بوک آن را ۱۸ میلیارد دلار خرید فقط ۱۸ نفر کار می‌کردند. این روزها دکتر ظریف به همان چیزی در جایی مثل توییتر دسترسی دارد که جوان دانش‌آموز در یک شهر دور ایران. این دنیای جدید است. رقابت ۴ جوان خلاق با بزرگ‌ترین بانک‌ها. به دنیای جدید دیوانه خوش آمدید!