پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
نقش و مسئولیت شرکت‌های فناوری در شکل‌دهی به جامعه و آینده ایران
نیاز داریم فراتر از وضعیت کنونی را ببینیم
محمد نژادصداقت، مدیرعامل داتین / تحولات فناوری به‌گونه‌ای پیش می‌رود که شرکت‌های فناور دیگر تنها بازیگران صرف اقتصادی نیستند، بلکه نقش‌آفرینانی کلیدی در شکل‌دهی به جامعه و آینده آن به شمار می‌روند. فناوری دیجیتال، دسترسی به منابع، دانش و خدمات را دگرگون کرده و به یکی از مهم‌ترین ابزارهای کاهش شکاف‌های اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده است. در چنین شرایطی، ما به‌عنوان شرکت‌های فناور مسئولیتی دوچندان داریم. مسئولیت ما صرفاً در مدیریت کسب‌وکار، درآمدزایی و سودآوری خلاصه نمی‌شود، بلکه تعهدی عمیق‌تر به جامعه‌ای داریم که در آن فعالیت می‌کنیم و رشد پایدار ما وابسته به رشد جامعه‌ای است که در آن حضور داریم.
اگر بخواهیم آینده‌ای پایدار و عادلانه بسازیم، باید فراتر از اهداف تجاری خود حرکت کنیم و نقش‌آفرینی فعالانه در مسیر توسعه کشور داشته باشیم. این مسئولیت تعریف‌شده نباید در حد برنامه‌های جانبی یا تبلیغاتی باقی بماند، بلکه باید در تاروپود سازمان‌هایمان تنیده شود. برای تحقق این هدف، سه محور اساسی را می‌توان به‌عنوان تعهدات بنیادین در سازمان‌هایمان تعریف کرد.
۱. گسترش دسترسی و توانمندسازی افراد و کسب‌وکارها
شرکت‌های فناوری با خلق ارزش به‌دنبال حل چالش‌های کاربران و مشتریان خود هستند. اما این واقعیت را نمی‌توان نادیده گرفت که همچنان گروه‌هایی از جامعه به دلیل محدودیت‌های زیرساختی، فیزیکی، اجتماعی یا اقتصادی از این ارزش محروم‌اند. اگر فناوری را به‌عنوان ابزار کاهش نابرابری‌ها ببینیم، باید تلاش کنیم خدمات و محصولات خود را به گسترده‌ترین طیف ممکن از افراد و کسب‌وکارها برسانیم. مسئله «دسترس‌پذیری» نباید تنها در طراحی تجربه کاربری خلاصه شود، بلکه باید به یکی از اصول راهبردی شرکت‌های فناور تبدیل شود.
برای مثال، در صنعت خدمات مالی نمی‌توان ادعای توسعه و ایجاد دسترسی را داشت، اما هم‌زمان، گروه‌های زیادی از مردم از خدمات اعتباری و بانکی محروم بمانند. همین محدودیت‌ها در مورد کسب‌وکارهای کوچک نیز وجود دارد، مسئله تأمین مالی در این نوع کسب‌وکارها بسیار اهمیت دارد و شرکت‌های بزرگ‌مقیاس فناورانه می‌توانند با در نظر گرفتن این کسب‌وکارها به‌عنوان قسمتی از نوآوری اکوسیستم، به حمایت از آنها بپردازند.
۲. آموزش نسل جدید و تربیت سرمایه انسانی آینده
سوی دیگر مسئولیت اجتماعی، توانمندسازی نسل آینده است. هرآنچه از عصر دیجیتال می‌شناسیم با دانش انسانی شکل گرفته است. به کشورهای پیشرو در عصر دیجیتال که نگاه می‌کنیم، درمی‌یابیم آنان سرمایه‌گذاری بزرگی در بخش سرمایه‌های انسانی داشته‌اند و از زیرساخت‌های گسترده‌ای در توانمندسازی افراد و همچنین جذب استعدادها برخوردار بوده‌اند. ما کسب‌وکارهای مبتنی بر فناوری اطلاعات نیز بر پایه زیست‌بوم دانشی در کشور شکل گرفته‌ایم و به‌واسطه قدرت دانشگاه‌ها و استعدادهای شگفت‌انگیز دانشجویان کشورمان توانسته‌ایم در سطح بزرگ‌مقیاس فعالیت کنیم.
یکی از بزرگ‌ترین مسئولیت‌های شرکت‌های فناوری، مشارکت در آموزش و آماده‌سازی نسل جدید برای حضور در عصر دیجیتال است. اگر سرمایه انسانی آموزش‌دیده برای ایفای نقش در عصر فناوری دیجیتال و هوش مصنوعی نداشته باشیم، فاصله ما با کشورهای پیشرفته هر روز بیشتر و غیرقابل‌جبران خواهد شد. ما در پیچ تاریخی عصر هوش مصنوعی هستیم و صنایع در آینده بسیار نزدیک، شکل متفاوتی را تجربه خواهند کرد که با شیب بسیار تندتری نسبت به گذشته، ما را به عقب خواهد راند. اینکه انتظار داشته باشیم نهادهای دولتی، فکر و برنامه‌ای برای توسعه سرمایه انسانی داشته باشند، بسیار خوش‌بینانه و آرزومندانه است.
ما باید خودمان دست‌به‌کار شویم و متعهدانه و مسئولانه در این حوزه اقدام کنیم. از دو طریق توانمند کردن نهادهای گسترش دانش، همچون فعالیت‌های آموزشی مستقل یا دانشجویی و ارائه انواع برنامه‌های کارآموزی، باید سبب توانمندسازی نسل آینده شویم؛ بدون توجه به اینکه این نسل قرار است در کدام یک از شرکت‌های فناورانه فعالیت داشته باشند.
۳. ایجاد فرصت‌های برابر برای همه افراد
شرایط کشور و مسیرهای رشد و ترقی افراد بر کسی پوشیده نیست. امروز رواداری و پذیرش دیدگاه‌های مختلف نه‌تنها یک شعار، بلکه باید یک ارزش انسانی و سازمانی تلقی شود. ایجاد فرصت‌های برابر برای همه افراد با دیدگاه‌های مختلف در چارچوب‌های سازمانی، تعهدی است که باید در قبال جامعه به آن پایبند باشیم. شرکت‌های بزرگ فناوری نه‌تنها به‌عنوان ارائه‌دهندگان خدمات، بلکه به‌عنوان رهبران فکری می‌توانند در جامعه نقش ایفا کنند. آنها می‌توانند استانداردهای اخلاقی، فرهنگی و حرفه‌ای را در فضای کسب‌وکار تعریف کنند و با پذیرش انواع خرده‌فرهنگ‌ها در راستای تقویت باور سازندگی، نقش پررنگی داشته باشند.
سخن آخر اینکه، ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که دیگر نمی‌توانیم به رشد فردی و سازمانی خود بدون توجه به جامعه بیندیشیم. نیاز داریم فراتر از وضعیت کنونی را ببینیم و برای آینده قدم‌هایی را برداریم که سبب توانمندی آحاد جامعه می‌شود. یادمان نرود که مسئولیت اجتماعی نباید یک انتخاب باشد؛ بلکه باید جزئی جدایی‌ناپذیر از استراتژی شرکت‌های فناور باشد تا با ایجاد دسترسی بیشتر، توانمندسازی نسل آینده و فراهم‌کردن فرصت‌های برابر، به ساختن آینده‌ای پایدار برای کشورمان کمک شود.
منبع
ماهنامه عصر تراکنش