پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
از اول اکتبر 2015 یعنی همین نهم مهرماه 1394، موج بزرگی از تغییرات در صنعت پرداخت آمریکا شروع به حرکت کرد که از آن به‌عنوان مهاجرت به EMV یاد می‌کنند؛ اما این مهاجرت که با این همه سروصدا در آمریکا شروع شد چه بود و چرا در حال انجام است؟
.
EMV چیست؟
به زبان خیلی ساده بخواهم بگویم، EMV استانداردی است برای پرداخت با کارت‌های نقدی و کارت‌های اعتباری و کلمه EMV مخفف عبارت Europay, MasterCard & Visa است. همان‌طور که از نامش پیداست ترکیبی است از مجموعه‌ای از استاندارها که توسط ویزا، مستر و یوروپِی در سال 1994 در اروپا به شکلی متحد عملیاتی شد.
اگر بخواهیم نگاهی داشته باشیم به تاریخچه EMV باید بگویم که فناوری استفاده از میکروچیپ در کارت‌های بانکی برای اولین بار در سال 1984 توسط بانک‌های فرانسوی با هدف کاهش فِراد انجام شد. با آغاز دهه نود میلادی کشورهای اروپایی یکی پس از دیگری به این روند پیوستند تا اینکه در سال 1994 به شکلی متحد و مدون با مشارکت Europay، MasterCard و Visa این استاندارد به کشورهای اروپایی ابلاغ شد. در همین زمان ژاپن و بریتانیا هم از این استاندارد پیروی کردند. این روند پیوستن به EMV همچنان ادامه داشت و برندهایی مثل JCB، AmEx، China Union Pay، Discover و دیگران به‌مرور با این استاندارد همراه شدند.
تفاوت ظاهری بعد از EMV
بزرگ‌ترین تفاوت ظاهری استفاده از استاندارد EMV برای کاربران نهایی این است که کارت‌های بانکی فعلی‌شان که معمولاً از نوع نوار مغناطیسی است با کارت‌های جدید که مجهز به یک میکروچیپ هستند عوض می‌شود. البته ناگفته نماند که کارت می‌تواند همچنان به نوار مگنت هم مجهز باشد تا در صورت عدم پشتیبانی از میکروچیپ در برخی از فروشگاه‌ها یا کشورها مشتری همچنان بتواند به شیوه سنتی کارت بکشد. دومین فرق ظاهری در فرآیند کشیدن کارت است؛ در نوع مگنت شما معمولاً کارت را می‌کشید، مبلغ و رمز را وارد می‌کنید و در صورت موفق بودن تراکنش رسیدتان را دریافت می‌کنید. ولی در صورت پیروی از استاندارد EMV و استفاده از کارت میکروچیپ‌دار، مشتری کارت را وارد می‌کند، کارت در کارت‌خوان می‌ماند و مشتری به یکی از دو روش موجود، یا رمزش را وارد می‌کند و یا به شکل دیجیتالی امضا می‌کند و بعد از موفق بودن تراکنش مشتری کارت را از دستگاه بیرون می‌کشد و رسید نیز چاپ می‌شود. (+)
تفاوت فنی بعد از EMV
اما در باطن، مجموعه‌ای پروتوکل‌ها و استانداردها در فرآیند پرداخت به کار گرفته خواهد شد که عملاً امنیت کارت و دسترسی به حساب مشتری را امن‌تر از گذشته می‌کند که بزرگ‌ترین تأثیرش کاهش تعداد برداشت‌های غیرمجاز از طریق شیوه‌هایی مثل فِراد (Fruad)، اِسکیمینگ (Skimming) و … است. شاید این اصطلاحات خیلی در ایران در سطح جامعه شناخته شده نباشد، چراکه هنوز چنین کلاهبرداری‌هایی در ایران باب نشده است ولی برای کشوری مثل آمریکا که چیزی حدود 50 درصد از کل حجم فِراد در دنیا را دارد، مسئله مهمی محسوب می‌شود.
کپی کردن اطلاعات از کارت‌های اعتباری یا بانکی رایج که عموماً کارت‌های مگنت یا همان مغناطیسی هستند به خاطر استاتیک بودنشان کار سختی نیست. با جایگزینی این کارت‌ها با کارت‌های میکروچیپ‌دار، این کپی کردن اطلاعات سخت‌تر و پیچیده‌تر خواهد شد چراکه این کارت‌ها برای هر تراکنش از یک اینکریپشن یا رمزگذاری جدید استفاده می‌کنند.
.
EMV از دریچه آمار
در حال حاضر بیش از 130 کشور در دنیا از استاندارد EMV پیروی می‌کنند و چیزی حدود 2.4 میلیارد عدد کارت مجهز به میکروچیپ و سازگار با EMV در دنیا در حال استفاده است. همچنین چیزی حدود 37 میلیون دستگاه کارت‌خوان مجهز به پذیرش بر مبنای استاندارد EMV در دنیا فعال است.
در ادامه نیز دو اینفوگرافی در خصوص مهاجرت EMV آمده است که در صورت تمایل برای مشاهده سایز بزرگ‌تر آن‌ها اینجا و اینجا را ببینید.
ممنون از اطلاعات خوبتون.
کوتاه، مفید و مختصر. عالی بود. ممنون