راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

آیا بانکداری اجتماعی در ایران به جایی می‌رسد؟

بانک‌ها به عنوان یکی از مهم‌ترین نهاد‌های اقتصادی نقش انکارناپذیری در اجتماع دارند و فعالیت و عملکرد آن‌ها بر کل اجتماع تاثیرگذار خواهد بود. بانکداری اجتماعی مفهومی است که بر اهمیت بانک‌ها در اجتماع و لزوم توجه بانک‌ها به مسائل اجتماعی تاکید دارد.

بانک‌های اجتماعی در واقع بانک‌هایی با وجدان هستند. این بانک‌ها روی فعالیت‌های اجتماعی، فراهم کردن فرصت‌هایی برای محرومان، حمایت‌های اجتماعی، حفظ محیط‌زیست و رعایت اصول اخلاقی سرمایه گذاری بلند مدت کرده‌اند. بانک‌های اجتماعی تلاش می‌کنند در فعالیت‌هایی سرمایه‌گذاری کنند که موجب بهبود شرایط کل جامعه می‌گردد و به دنبال ایجاد انتفاع برای عده معدودی از افراد جامعه نیستند.

این امر بدین معنی است که تصمیم‌گیری بانک‌های اجتماعی با بررسی ثبات اجتماعی و اقتصادی جامعه انجام می‌گردد. سرمایه‌گذاری‌های باثبات و روش‌های وام دهی از جمله مواردی هستند که این بانک‌ها به کار می‌گیرند و به‌وسیله آن موجب ایجاد کیفیت بهتری از زندگی برای بیشترین افراد جامعه می‌شوند.

مشکلات پیش‌ روی اقتصاد جهان و بحران دامنگیر آن نشان از نارسایی‌هایی در فعالیت بانکداری دارد. بسیاری بر این عقیده‌اند بحران مالی که اروپا و آمریکا طی سال‌های اخیر پشت سر گذاشت و اثرات اجتماعی و اقتصادی همه جانبه‌ای بر روی مردم داشت به سبب عدم رعایت بانکداری اجتماعی و تبعیت از اصول اقتصادی آن هم به صورت نادرست و نصفه و نیمه می‌باشد. اعتراف به ضعف در شیوه‌های پیشین بانکداری جهانی و اقدامی اصلاحی برای کاستن از آن دشوار است، اما درک و سرنوشت تازه‌ای را برای همه بانک‌ها رقم می‌زند.

تفاوت عمده میان بانک‌های معمولی و بانک‌های اجتماعی در این است که وقتی بانک‌های معمولی به دنبال حداکثر کردن سود خود هستند، بانک‌های اجتماعی در سه بعد سود، مردم و محیط زیست عمل می‌کنند.

در نظام بانکداری ایران که از اصول بانکداری اسلامی پیروی می‌کند و قوانین جامعی چون نظام قرض الحسنه و… در این راستا وجود دارد انتظار می‌رود به بانکداری اجتماعی بیش از سایر کشور‌ها توجه شود.

اگرچه طی سالیان اخیر بانک‌ها در مدرسه سازی، تاسیس مراکز درمانی و… مشارکت کرده‌اند اما حمایت از تیم‌های ورزشی خاص به ویژه در زمینه فوتبال بیش از فعالیت‌های عام المنفعه به چشم می‌آید همچنین به میزانی که از آن‌ها انتظار می‌رفت در این حوزه عمل نکرده‌اند.

در بانکداری اجتماعی هر فعالیتی که از سوی بانک‌ها انجام می‌پذیرد بر پایه خلق بازدهی چندگانه است؛ یعنی بازدهی که در آن سود حاصل از فعالیت‌ها و مبادلات پولی نه هدف نهایی، بلکه لازمه‌ای برای رسیدن به مقاصدی بالا‌تر است؛ مقصدی که تعهد ما به محیط و پیرامون و جهان ماست و سود بالا‌تر تنها به ما این انعطاف‌پذیری را می‌بخشد که بر سر آن هدف والا بمانیم.

تلاش بانک‌ها برای افزایش سرمایه و بنگاه‌داری طی سال‌های اخیر و نظارت محدود بر عملکرد بانک‌ها فضای غبارآلودی را به وجود آورده که بعضا لزوم توجه به مباحث اجتماعی را تا حدی کم‌رنگ کرده و در بعضی موارد شکل نمایشی به خود گرفته است.

تسهیلات خردی چون وام ازدواج، وام‌های قرض‌الحسنه، مشارکت در طرح‌های زیست محیطی، ارائه خدمات عمومی و… از مواردی است که کمتر به آن‌ها توجه شده و بعضا مغفول مانده‌اند. تاجایی که دولت مجبور به ورود شده و تسهیلاتی را به بانک‌ها تکلیف نموده در صورتی که بانک‌ها در برخی موارد می‌بایست پیش قدم باشند.

شاید رکود و برخی موارد بهانه خوبی باشد که بانک‌ها بخواهندکلاه خودشان را صفت بچسبند و به فکر مشتریان کلانشان باشند اما این بهانه‌ها به هیج وجه از وظایف خطیر اجتماعی آن‌ها نمی‌کاهد.

منبع: بانکی دات آی آر

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.