آن مرد سبد دارد

رضا رفیع / جام جم آنلاین؛

بالاخره بعد از دو سه ماه از اعلام خبری مکررش، توزیع سبد کالای ملت از سوی دولت آغاز شد. یک کارمند نزدیک به خط فقر به خبرنگار ما گفت:«بر این مژده‌ گر جان فشانم رواست». و خبرنگار ما در پاسخ لبخند زد و گفت: «جانا سخن از زبان ما می‌گویی»!…. و دیگر هیچ کدام چیزی نگفتند.

شخص سومی که فیلسوف بود، گفت: «هر دو دارند در امتداد سطح افق، به صف طولانی توزیع سبد کالا نگاه می کنند که سر و ته آن معلوم نیست.»

 .

یک سبد شعر:

در صف توزیع کالا با سبد

دوش با من گفت یاری نازنین

در شگفتم از صفی این سان طویل

مانده ام نامی چه بگذارم بر این؟

گفتمش: از دید من،افتاده است

کهکشان راه شیری بر زمین!

 .

یاد نشریه طنز و فکاهی «توفیق»به خیر.البته به عمر ما که قد نمی دهد؛ بعدها که مثل آدم بزرگ شدیم، در آرشیو مطبوعات دیدیم. یک ستونی داشت به اسم«سبدیات» که آثار و اشعار رسیده ولی در حقیقت نارسیده و نارس را به صورت مختصر و مفید در آنجا چاپ می کرد و به طنز پاسخ می داد.

به حکم کاچی به از هیچی. فلذا امیدواریم که این محتویات داخل سبد و سبدیات تحویل مردم داده شده، مصداق سبدیات نشریۀ طنز توفیق نباشد.

رجاء واثق داریم که بهترین ها را گلچین کرده و گذاشته باشند داخل سبد ملت که وقتی بچه خانواده دید که بابا با سبد آمد،از خوشحالی بپرد بغل سرپرست خانوار و از سر بچگی بخواند که:

.

دوسِت دارم سبد سبد / باز گل عشق جوونه زد / دوسِت دارم یه عالمه / هر چی بگم بازم کمه / دوسِت دارم یه آسمون / کجایی ای نامهربون / کجایی ای نامهربون؟… (بچه است دیگر، نمی فهمد؛ هرچه به دهنش رسید، می خواند. شما ببخشایید. صد دفعه گفتیم اجازه بدهید دیش های لعنتی را جمع کنند. به هرحال،خدا ایشان را هم به شما ببخشد!)

 .

پرسشی از ملت: وقتی که از سوی دولت اعلام می شود که ایهاالناس، سبد کالایی شما به مدت دو هفته توزیع می شود و حتی احتمال تمدید این زمان نیز هست؛ پس خدا وکیلی یکی از ملت به ما که جاهل به موضوع هستیم، بفرماید که این همه شتاب و عجله برای گرفتن سبد چرا؟… شمش طلا که پخش نمی کنند. نکند از جنس همان هول و هراس پیاده شدن از هواپیما به محض فرود سالم آن است؟… حالا ما زمینی ها هیچ؛ ساکنان کرات دیگر که به زمین نگاه می کنند، از تعجب شاخ درنمی آورند که کهکشان راه شیری روی زمین چه می کند؟

 .

پرسشی از دولت: درست است که درست نیست آدم دندان اسب پیشکشی را بشمارد؛ اما مساله اینجاست که در اینجا صحبت از مال پیشکشی نیست، چون مال خود ملت است. آیا نمی شد معادل ریالی آن به حساب ملت واریز شود؟ با همان عنوان سبد نقدی یا ریالی؟ حتما باید مرغ و تخم مرغش ملموس باشد و با چشم غیرمسلح دیده شود؟… یک مقدار، وقت و کرامت مردم بیش از اینها نیست که برای چهار قلم جنس خوراکی،ساعت ها در صف بایستند؟دورۀ صفویه که نیست!

 منبع: جام جم آنلاین