پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
همه ما می‌دانیم که هنگام خرید با کارت بانکی، رمز کارت بانکی را باید خودمان وارد کنیم. اما چقدر به آن عمل می‌کنیم؟ به نظر می‌رسد دور بودن دستگاه کارتخوان از دسترس مشتری اصلی‌ترین دلیلی باشد که بیشتر مردم رمز را خودشان وارد نمی‌کنند؛ از همین رو پیشنهاد می‌شود یک نهاد ناظر تشکیل شود که طی سازوکاری این وظیفه مهم را به عهده خود شرکت‌ها و بانک‌هایی بگذارد که این دستگاه‌ها را در اختیار فروشندگان قرار می‌دهند؛ درواقع شرکت‌ها و بانک‌ها به شرطی حق استفاده از دستگاه کارتخوان را به فروشنده بدهند که این دستگاه در دسترس سریع و راحت مشتری باشد و بازرسان آن‌ها بر رعایت این اصل نظارت کنند و نهاد ناظر بر عملکرد این شرکت‌ها در اجرای این طرح نظارت کند.
این که مشتری هنگام خرید از دستگاه‌های کارتخوان فروشگاهی رمز کارت بانکی را باید خودش وارد کند امری مهم است. خوشبختانه این روزها مشتریانی که سعی می‌کنند رمز را هنگام خرید حتما خودشان وارد کنند هم کم نیستند اما هنوز نگاه غالب این است که فروشنده رمز را وارد کند. اگر این مساله را نادیده بگیریم و اقدامات اساسی برای حل آن انجام ندهیم ممکن است در آینده نه چندان دور برای مردم دردسرساز شود. درست یا غلط، چیزی که الان در بین مردم غالب است این است که مشتری هنگام خرید کارت را به فروشنده که پشت میز یا صندوق نشسته است می‌دهد؛ فروشنده کارت را می‌کشد و سپس از مشتری می‌خواهد که رمز را بگوید. این که این ساز و کار اشتباه چه خطراتی می‌تواند داشته باشد را می‌توانید در مطلب «چرا هنگام خرید رمز را باید فقط «خودمان» وارد کنیم؟» در سایت راه پرداخت ببینید. اما چرا مشتریان بر خلاف میل باطنی رمز را خودشان وارد نمی‌کنند؟
.
چرا مردم رمز را خودشان وارد نمی‌کنند؟
چه کسی از امنیت کارت بانکی خود یا به عبارت دیگر از امینت پولش بدش می‌آید؟ مسلما هیچ کدام از ما دل‌مان نمی‌خواهد امنیت کارت‌های بانکی خود را نادیده بگیریم و دوست داریم این امنیت را به بهترین شکل حفظ کنیم. اما همین ما، چرا هنگام خرید از دستگاه‌های کارتخوان رمز را خودمان وارد نمی‌کنیم؟ معمولا هنگام خرید دلایلی باعث می‌شود با وجود این که راغب به گفتن رمز خود نیستیم ولی رمز را فروشنده به جای ما وارد می‌کند. از جمله این دلایل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- دور بودن دستگاه کارتخوان از دسترس مشتری
- عدم آشنایی مشتری با طرز کار دستگاه کارتخوان
- روی خوش نشان ندادن فروشنده به چنین درخواستی از سوی مشتری
- رو در بایسی مشتری با فروشنده
- و …
.
نگاهی عمقی‌تر به این دلایل
هانطور که قبلا هم گفته شد دور بودن دستگاه کارتخوان از مشتری عمده‌ترین دلیلی است که افراد بر خلاف میل باطنی رمز را خودشان وارد نمی‌کنند و مجبور هستند مقابل دیگر مشتریان رمز کارت بانکی خود را بگویند؛ این که از فروشندگان بخواهیم که دستگاه‌های کارتخوان را در محلی در دسترس سریع و راحت مشتریان قرار دهد عملا نمی‌تواند تضینی باشد که فروشندگان چنین کار بکنند، همانطور که تاکنون هم این اتفاق در بسیاری از فروشگاه‌ها نیافتاده است. به نظر می‌رسد بهترین گروهی که می‌تواند طی سازوکاری فروشندگان را ملزم کند که دستگاه‌های کارتخوان را در دسترس مشتری قرار دهند، بانک‌ها و شرکت‌های پرداختی هستند که این دستگاه‌ها را در اختیار فروشندگان قرار می‌دهند؛ از طرفی هم یک نهاد ناظر تشکیل شود که بر این کار از سوی بانک‌ها و شرکت‌ها نظارت کند.
عدم آشنایی مشتری با طرز استفاده از دستگاه‌های کارتخوان هم تا حدی این امر را تشدید می‌کند که با جلو آمدن دستگاه‌های کارتخوان در فروشگاه‌ها مشتری می‌تواند با راهنمایی فروشنده این کار را انجام دهد.
یکی دیگر از مسائلی که باعث می‌شود مشتری از این که خودش رمز را وارد کند دست بکشد، روی خوش نشان ندادن فروشنده به این درخواست است؛ در واقع، در بین بسیاری از فروشندگان به اشتباه این تصور به وجود آمده است که اگر مشتری چنین درخواستی از فروشنده بکند، فروشنده را نامطمئن فرض کرده است. حتی ممکن است در مواردی جواب‌هایی از قبیل «یعنی ما دزدیم؟» و «مگه میخوام کارتتو بخورم؟» بشنویم که ناراحت کننده خواهد بود. داشتن چنین درخواستی از فروشنده برای وارد کردن رمز کارت بانکی، به خاطر اعتماد نداشتن به فروشنده یا آن فروشگاه نیست، بلکه حق آن مشتری یا صاحب کارت است.
در مواردی هم دیده شده که مشتری به خاطر آشنا بودن با فرشنده – فروشگاه‌های محلی – با فروشنده رودربایسی یا تعارف می‌کند و به نوعی رویش نمی‌شود از فروشنده بخواهد که رمز را خودش وارد کند که با در دسترس قرار گرفتن دستگاه‌های کارتخوان و کمی هم فرهنگ‌سازی این مورد هم کمرنگ شود.
با توجه به موارد اشاره شده، امیدواریم قبل از اینکه دیر شود از سوی مدیران ارشد و مربوط به این مقوله توجه بیشتری شود که پیشگیری بهتر از درمان است.