پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
آیا سامانه یکپارچه بیمهگری چالش‌های سنتی بیمه را برطرف می‌کند؟ / از شفافیت تا سودآوری
اغراق نیست اگر بگوییم تا همین چند سال پیش کاربرد فناوری اطلاعات در صنعت بیمه محدود بود به استفاده از رایانه به‌عنوان ابزاری که جایگزین ماشین تحریر شده بود؛ اما اکنون تأثیر بهینه فناوری اطلاعات بر رشد و توسعه صنعت بیمه چنان چشم‌گیر و سودمند بوده است که دیگر نمی‌توان به راحتی از کنار این پدیده نوین فناوارنه عبور کرد. فناوری اطلاعات یک بستر است. بستری که در آن از امکانات و ابزارهای مختلفی می‌توان بهره‌برداری کرد. در حال حاضر، هر یک از این امکانات گرهی از کار صنایع باز می‌کنند و در این میان سامانه یکپارچه سازمانی، معروف به سامانه‌های ERP، از جمله مهم‌ترین امکاناتی است که فناوری اطلاعات در اختیار کارخانه‌ها و شرکت‌ها و صنایع، از جمله صنعت بیمه، قرار داده است. این ابزار در صنعت بیمه «سامانه یکپارچه بیمهگری» یا همان Core Insurance نام دارد.
سامانه جامع یکپارچه بیمه به زبان ساده یعنی مدیریت پردازش تمامی فرایندهای اصلی بیمه‌ای به کمک فناوری اطلاعات. این سامانه مجموعه‌ای است از سیستم‌های نرم‌افزاری که قادرند تمامی عملیات اجرایی بیمه را به صورت متمرکز و در یک یا چند بانک اطلاعاتی و پایگاه داده‌ای متمرکز مدیریت کنند. در ادامه نگاهی داریم به این سامانه و تأثیرات آن بر صنعت بیمه سنتی که حرکت به سوی تحول را آغاز کرده است.
کوراینشورنس، زیربنای بیمهگری نوین
نخستین گام در تأسیس صنعت نوین بیمه چیزی نیست جز الکترونیکی کردن کسب‌وکار بیمه‌ای؛ این مهم محقق نمی‌شود مگر سامانه یکپارچه بیمهگری در شرکت‌های بیمه راه‌اندازی شود؛ به عبارت دیگر، در حال حاضر سامانه یکپارچه بیمهگری زیربنای تمامی فعالیت‌های بیمهگری نوین به حساب می‌آید، چندان که در روزگار ما عدم توجه به این موضوع ممکن است چالش‌هایی جدی و گاه جبران‌ناپذیر و پرهزینه روی دست شرکت‌های بیمه بگذارد. به کمک این سامانه می‌توان تمامی بخش‌های خدماتی بیمه، از بیمه عمر و اموال و دارایی و سلامت گرفته تا اطلاعات کاربران و شبکه‌های فروش و نمایندگی و خسارات را مستقل از شرکت‌های بیمه با استفاده از ابزاری واحد و یکپارچه اداره و مدیریت کرد؛ اما این سامانه اساساً چه اهداف و کارکرد و مزایایی برای شرکت‌های بیمه دارد؟
اکنون سخت بتوان شرکت بیمه‌ای در جهان یافت که از مزایای کاربرد سامانه‌های یکپارچه بیمه بهره‌ای نبرده باشد. در این سامانه تمامی عملیات بیمهگری از طریق شبکه‌های اطلاعاتی و نرم‌افزارهای آی‌تی انجام می‌شود، از صدور بیمه‌نامه و ارزیابی و پرداخت خسارت گرفته تا عملیات مالی و اتکایی و نظارت بر فعالیت شعب و کارگزاری‌ها و … این شبکه و نرم‌افزارها در سامانۀ جامع سازمانی کاملاً یکپارچه و متمرکزند و بنابراین ضمن جلوگیری از ورود اطلاعات تکراری امکان استفاده از اطلاعات ثبت‌شده در انواع عملیات بیمهگری را فراهم می‌کند. این مهم مجموعۀ امکانات کم‌نظیری در اختیار صنعت بیمه قرار می‌دهد و فعالیت بیمهگری را در مسیری نوین و بی‌سابقه به پیش می‌راند.
«سامانه جامع سازمانی» یا همان «ERP» مجموعه یکپارچه‌ای است از سامانه‌های نرم‌افزاری که تمامی فرایندهای سازمانی را به صورت متمرکز و یکپارچه اداره می‌کند. کاربرد این سامانه‌ها از سال 1992 و از کارخانه‌ها و شرکت‌های تولیدی آغاز شد ولی به سرعت در جهان فراگیر و در سایر بخش‌ها نیز به کار گرفته شد، از جمله در بخش خدمات. در حال حاضر هم «سامانه جامع سازمانی» از ارکان اصلی مدیریت در هر سه صنعت بزرگ مالی بیمه، بورس و بانک به حساب می‌آید.
سامانه یکپارچه در صنعت بیمه قادر است بسیاری از چالش‌ها و نارسایی‌های موجود در بیمه سنتی را رفع و رجوع کند و بستر را برای ترقی و پوست‌اندازی بیمه سنتی و زایش بیمه نوین فراهم سازد؛ اما سامانه‌ای که در واقع، پیش‌زمینۀ تحقق کسب‌وکار الکترونیک در صنعت نوین بیمه به شمار می‌رود چه دستاوردهایی برای شرکت‌های بیمه دارد و چه سنگ‌ها و موانعی را از پیش پای بیمه سنتی برمی‌دارد؟
رفع موانع پیش پای بیمه‌گران سنتی
در عملیات و فعالیت‌های بیمه‌ای حجم زیادی از اطلاعات ثبت و جابه‌جا می‌شوند که معمولاً به صورت غیرمتمرکز در بخش‌هایی از سازمان مربوطه نگهداری می‌شوند. مع‌الوصف، مدیریت و تصمیم‌گیری مناسب و بهنگام در صنعت بیمه در گرو استفاده درست و سریع از همین اطلاعات است، چندان که دسترسی سریع به این اطلاعات می‌تواند به مدیریت ریسک، یعنی یگانه رسالت بیمه، کمک شایانی بکند؛ اما از آنجا که در بیمه سنتی اکثر عملیات و فعالیت‌های بیمه‌ای به صورت دستی انجام می‌شود و اطلاعات مربوطه نیز به صورت غیرمتمرکز و به اصطلاح در سـامانه‌های جزیره‌ای نگهداری می‌شوند حصول نتیجه مطلوب با چالش‌هایی جدی روبرو است. وجود یک پایگاه داده‌ای و بانک اطلاعاتی جامع و متمرکز در رفع این چالش و بهبود کیفیت مدیریت ریسک در بیمه نقش چشم‌گیری خواهد داشت.
با وجود این، دستاوردهای سامانه یکپارچه بیمهگری را می‌توان در چند مورد مشخص خلاصه کرد: انعطاف‌پذیری بالا، آماده‌سازی بسترهای توسعه، عرضه سریع محصولات جدید، توسعۀ پشتیبانی فروش محصولات، امکان مدیریت محصولات مختلف بیمه‌ای به صورت یکپارچه، نظارت بر واحدهای فروش و نمایندگی‌ها.
اما شاید مهم‌ترین و چه بسا نظرگیرترین، دستاورد سامانۀ یکپارچه بیمه جلوگیری از جعل و تقلب و سوء استفاده باشد، یا دست کم کاهش چشم‌گیر میزان تقلب در فعالیت‌های بیمه‌ای. سالانه رقم قابل توجهی از خساراتی که فرد یا شرکت بیمه‌گزار در جهان ادعا می‌کند جعلی و تقلبی است. برآورد دقیق این قبیل خسارات و در واقع مچ‌گیری از آن‌ها کار چندان ساده‌ای نیست. وانگهی، این تقلب‌ها و مچ‌گیری‌ها حتی گاه باعث می‌شود میان بیمه‌گر و بیمه‌گزار بی‌اعتمادی به وجود آید؛ اما استفاده از سامانه یکپارچه بیمهگری امکان جعل و تقلب را به نحو چشم‌گیری محدود می‌سازد و دست‌کم مانع از بروز تقلب‌های گسترده و سطح بالا می‌شود، چرا که ذخیره اطلاعات به صورت منسجم در یک سامانۀ یکپارچه با کمک به شفافیت اطلاعات و امکان محاسبه دقیق شاخص‌هایی چون ضریب خسارت و خسارت معوق تا حد قابل توجهی، بستر سوء استفاده و تقلب را ناهموار می‌سازد؛ اگر نگوییم از میان برمی‌دارد.
ناگفته پیداست که مدیریت زمان و صرفه‌جویی در وقت حرف اول را در صنعت بزرگ مالی و مهم‌ترین زیرمجموعه‌اش یعنی صنعت بیمه می‌زند. شرکت‌های بیمه به وسیله سامانه یکپارچه بیمهگری نه‌تنها قادرند در انجام تعهدات بیمه‌ای زمان را در چنته داشته باشند که می‌توانند تغییرات سازمانی و نهادی را نیز در کمترین زمان ممکن و بدون فوت وقت انجام دهند. ضمناً شرکت‌های بیمه با مدیریت دقیق ریسک در سامانه یکپارچه بیمه یکی از مهم‌ترین چالش‌هایشان یعنی برآورد نادقیق خسارت پرداختی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.
اما سامانه یکپارچه و جامع بیمهگری یک چالش مهم دیگر را نیز از سر راه صنعت بیمه برمی‌دارد. شرکت‌های بیمه قادرند به وسیله بانک اطلاعاتی گسترده‌ای که این سامانه در اختیارشان قرار می‌دهند به ابزارهایی انعطاف‌پذیر در تولید و عرضه محصولات جدید دست یابند و در نتیجه بتوانند محصولاتی همگام با مطالبات و تغییرات روز جامعه و نیز خواسته مشتریان‌شان ارائه کنند.
سامانه یکپارچه بیمهگری زیرساخت‌های لازم برای تحقق این امر را به نحو احسن در اختیار شرکت‌های بیمه قرار می‌دهند. از این رو، از دیگر کاربردهای جانبی، اما مهم، سامانه یکپارچه بیمه چیزی نیست جز تدارک بستری که دست شرکت‌های بیمه را باز می‌گذارد تا با سرعت به مراتب بالاتری محصولات جدید بیمه‌ای خود را ارائه کنند.
بنابراین می‌توان گفت شرکت‌های بیمه قادرند به کمک سامانه جامع و یکپارچه بیمه اطلاعات بیمه‌ای را در یک بانک اطلاعاتی و پایگاه داده‌ای متمرکز ساماندهی و یکپارچه‌سازی کنند. فرایند عملیات بیمه‌ای را مکانیزه سازند. مانع از تقلب و سوء استفاده شوند، یا دست کم میزان آن را بسیار کاهش دهند. تمامی محصولات و شاخه‌های بیمه را در قالب یک سامانه یکپارچه تحت پوشش قرار دهند. نرخ و حق بیمه و نیز کارمزد نمایندگی‌ها را به صورت خودکار محاسبه و پرداخت کنند. انواع بیمه‌نامه و الحاقیه‌ها را در حداقل زمان ممکن صادر کنند و ارزیابی و پرداخت خسارت را با محاسبه دقیق سقف خسارات به سرعت انجام دهند. کیفیت مدیریت و اداره شبکه فروش، از شعب و نمایندگی‌ها گرفته تا کارگزاری‌ها را به نحو چشم‌گیری بهبود ببخشند. گزارش‌هایی دقیق از عملیات بیمه‌ای و مالی و آمار مدیریتی تهیه کنند و بدهی‌ها و مطالبات را مدیریت کنند.
اما این اهداف چه مزایایی برای شرکت‌های بیمه دارند؟ اولین و شاید مهم‌ترین، مزیت سامانه جامع و یکپارچه بیمه چیزی نباشد جز شفافیت. شرکت‌های بیمه با شفافیت قادرند عملیات بیمهگری و مالی و حتی اتکایی را با اطمینان بالایی انجام دهند.
وانگهی سامانه جامع ابزارهای نظارتی دقیقی جهت نظارت بر فعالیت شعب و نمایندگی‌ها در اختیار شرکت‌ها و مراکز بیمه قرار می‌دهد. در عین حال، شرکت‌های بیمه با کمک سامانه جامع می‌توانند شبکه فروش خود را توسعه و عملکرد واحدهای فروش را افزایش دهند و دقت ارزیابی خسارت را ارتقاء بدهند. این سامانه همچنین با شبکۀ یکپارچه و متمرکزی که دارد اطلاعات گسترده‌ای را جمع‌آوری و پردازش می‌کند و بنابراین قدرت تشخیص شرکت‌ها را در توسعۀ به‌موقع و ارائه محصولات جدید بیمه‌ای به نحو چشم‌گیری افزایش می‌دهد.
بگذریم از دم‌دستی‌ترین مزیت این سامانه، یعنی بهبود رویه کار در شرکت‌ها و کاهش وابستگی به کارها و فعالیت‌های دستی که نتیجه‌ای جز اشتباه و خطا و تقلب و هدررفت زمان و کاهش شفافیت نداشته است.
