پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
پنل «استارتآپها؛ فرصت‌ها و تهدیدها» در چهارمین کنفرانس ملی پدافند غیرعامل با حفاظت از زیرساخت های حیاتی، 22 آبان ماه و در سالن وزارت کشور برگزار شد. در این پنل رضا قربانی، رییس هیات مدیره موسسه تراکنش، میثم زرگرپور، مدیرعامل سیناتک، علی کاشفی‌پور، مدیر حوزه هنری دیجیتال و سعید موسوی از وی‌سی سرو حضور داشتند.
ابتدای پنل، قربانی مباحث مختصری از استارتآپها را مطرح کرد. او صحبت‌های خود را با بیان مفهوم استارت‌آپ آغاز کرد. رییس هیات مدیره موسسه تراکنش عنوان کرد: «در بحث استارت‌آپ، باید به این نکته اشاره کرد که استارت‌آپ یک مفهوم اقتصادی در فضای اقتصاد است، اما موضوع اینجاست که رشد اقتصادی (درخصوص استارتآپها) از کجا می‌آید و چطور کار می‌کند؟»
به گفته قربانی، استارت‌آپ سازمانی است که در جست‌وجوی یک مدل کسب‌وکار قابل تکرار و مقیاس‌پذیر است. استارت‌آپ یک نهاد انسانی است که برای ارائه محصول یا خدمت جدید خلق شده و ابهام بالایی دارد. ابهام و مقیاس‌پذیری دو ویژگی مهم استارتآپها است و اینجاست که به دلیل وجود ابهام، استارت‌آپ با پدافند غیر عامل یا بحث‌های امنیتی مماس می‌شود.
طبق گفته های قربانی، سه راه برای رشد وجود دارد. یکی از این موارد سرمایه است. اگر کشور و فردی سرمایه داشته باشد رشد می‌کند و مثالی از این سرمایه پول است. البته پول با سرمایه فرق دارد. راه دوم رشد، بهره‌وری یا ابزار رشد است. نوآوری سومین راه رشد است و درخصوص استارتآپها، موضوع نوآوری اهمیت دارد.
قربانی گفت: «استارت‌آپ فقط فناوری اطلاعات نیست. فناوری، رسانه را متحول کرده و ارتباطات اجتماعی و نیز پیام‌رسانی را تغییر داده است. فناوری می‌تواند دادوستد و مبادلات پولی را نیز مختل کند.»
در ادمه این پنل، کاشفی‌پور درخصوص بحث استارت‌آپ از دیدگاه پدافند غیر عامل توضیحاتی ارائه کرد: «در استارتآپها، ابهام وجود دارد. درحوزه فناوری با پیشرفت فناوری روبه‌رو بودیم و در حوزه‌های دیگر از جمله فناوری اطلاعات نیز شاهد این پیشرفت‌ها بودیم. این همزمان با تغییرات و اختلال‌هایی در حوزه اقتصاد و کسب‌وکار رخ داده و نسل جدیدی از کسب‌وکارها شکل گرفته است.»
به گفته کاشفی‌پور، برخی تصور می‌کنند که استارتآپها می‌توانند تمامی مسائل را حل کنند اما از دیدگاه پدافند غیرعامل و امنیتی، موضوع اینجاست که مدل برخورد با استارتآپها چگونه باید باشد.
زرگر در پاسخ به سوال قربانی درباره اینکه «چرا افراد می‌خواهند با استارتآپها پولدار شوند و خیال می‌کنند این کسب‌وکارها ماشین پول‌سازی است؟» گفت: «استارت‌آپ کلمه جدیدی است ولی مفهوم جدیدی نیست. مفهوم ابهام از قدیم در دنیای کسب‌وکارها وجود داشته و استارتآپها فقط یک مرحله کوتاه از عمر طولانی یک کسب‌وکار است و به نفعشان است که هرچه زودتر از این حالت استارتآپی خارج شوند و به کسب‌وکار باثبات برسند. بهتر است به استارت‌آپ به عنوان یک مفهوم عمومی نگاه کرد.»
.
حساسیت‌های رگولاتوری برای استارتآپها
موسوی به این نکته اشاره کرد که اصولا مسئله اساسی زمانی پیش می‌آید که این کسب‌وکارها بزرگتر می‌شوند. او گفت: «ما کشور درحال توسعه هستیم و سیستم‌های ما کمتر ثبات دارند. رگولاتور ما نمی‌داند چطور استارت‌آپ را کنترل کند. لازم نیست برای کنترل استارتآپها، رگولاتورها بیشتر سهامشان را در دست بگیرند. این موضوع در دنیا نیز مطرح است و برای ما که در حال توسعه هستیم و نیز حساسیت‌های سیاسی داریم، بغرنج است.»
او ادامه داد: «رگولاتور همیشه نگران حقوق مصرف‌کننده است؛ مثلا اینکه استارتآپها با هم ادغام شوند، انحصارگر اصلی شوند و با قیمت‌ها بازی کنند. در این میان، بحث ادغام این استارتآپها و رعایت حقوق تولیدکنندگان نیز مطرح است که به آن انحصار طبیعی می‌گویند. ممکن است در ایران یک چنین راه حلی به کار گرفته شود، استارتآپها با هم ادغام شوند، سودشان را به صفر کاهش دهند و رگولاتور قیمت‌شکنان را جریمه کند.»
در ادامه قربانی عنوان کرد که مدل استارتآپی موفق در دنیا مدل آمریکایی بوده است و مدل اروپایی شکست‌خورده هستند. اروپایی‌ها در این حوزه تدافعی برخورد می‌کنند. مدل استارتآپی ژاپنی و چینی هم برای کشور خودشان مفید بوده است.
زرگرپور گفت: «اگر جایگاه حاکمیت هم راستا با پیشرفت استارت‌آپ نشود، شکست می‌خورد. برای رگولاتوری استارتآپها نمی‌توان فقط از یک ابزار استفاده کرد، چراکه هرکدام نیازهای متفاوت دارند. باید چارچوب شفاف تعیین کرد و کنترل را به حداقل رساند. ما هنوز تجربه یک دوره کامل رشد از استارت‌آپ در ایران نداریم که تبدیل به یک استارت‌آپ بزرگ شده باشند و به بورس رفته باشند. تجربه کردن هزینه می‌خواهد.»
کاشفی‌پور به ابهامی که در استارتآپها وجود دارد اشاره کرد و گفت: «با فضای مبهمی روبه‌رو هستیم که در جهان نیز عدم قطعیت وجود دارد. اقتصاد دیجیتال حاکمیت دولت‌ها را دچار مشکل می‌کند و در آینده، ممکن است شرکت‌های بزرگ، حاکمیت دنیا را در دست بگیرند. کنترل به دلایل عقلانی قابل استفاده نیست.»
