پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
دریافت مرسولات پستی همیشه با یک مشکل مواجه بوده است: نیاز به حضور فیزیکی گیرنده در محل. زمانی که گیرنده در محل نباشد بنابر قوانین شرکت حمل و نقل کننده بسته در روز دیگری جهت تحویل بازگشت می‌خورد، برای مثال در ایران در صورتی که گیرنده در محل وجود نداشته باشد مرسوله به نزدیک‌ترین واحد پستی بازگشت و فردا دوباره جهت تحویل مرسوله اقدام می‌شود، این مراحل تا سه بار انجام خواهد شد و در در آخر یاداشتی برای گیرنده گذشته می‌شود که جهت دریافت مرسوله خود حضوری به واحد پستی ذکر شده مراجعه کنند که معمولا ساعت کاری این واحدهای پستی با ساعت کاری گیرندگان تداخل دارد. در ابرشهرهای شلوغ که معمولا همه افراد خانواده به جای حضور در خانه در محل کار خود هستند ارائه آدرس شرکت جهت دریافت مرسولات امکان پذیر یا خوشایند نیست. در محیط امروزی که به طور معمول مردم برای راحتی بیشتر به خرید آنلاین روی می‌آورند، راه حل مناسب این مشکل چیست؟
در ماه ژوئن ۲۰۱۱ میلادی استارت‌آپی به نام BufferBox پا به عرصه رقابت گذاشت، این شرکت کوچک با توسعه دستگاه‌های خودکار تحویل مرسوله و قرار دادن آن در مکان‌های ۲۴ ساعت باز، مانند داروخانه‌ها، مراکز خرید و… مانند یک دستگاه خودپرداز مرسولات عمل می‌کرد.
پنج ماه بعد از راه اندازی بافرباکس، در نوامبر ۲۰۱۱ سرویس Amazon Lucker توسط آمازون در شهرهای نیویورک، سیاتل و لندن راه اندازی شد. هدف این سرویس جلوگیری از دزدی یا گمشدن مرسولات خریدارانی بود که در محل دریافت حضور ندارند. سرویس آمازون لاکر فقط مخصوص مرسولاتی است که توسط سایت آمازون به فروش می‌رسند.
پس از معرفی لاکر توسط آمازون و استقبال خریداران از این سرویس، گوگل به فکر رقابت با آمازون در این زمینه افتاد و بافرباکس را در نوامبر ۲۰۱۲ به مبلغ ۲۵ میلیون دلار خریداری کرد تا جزئی از سرویس Google Shopping Express باشد. این سرریس به کسب و کارهای طرف قرارداد خود این قابلیت را می‌دهد تا با استفاده از خودروهای مخصوص مرسولات خود را در همان روز سفارش به دست خریداران برسانند. این سرویس فقط برای سایت‌هایی که طرف قرارداد با خدمات پستی گوگل هستند قابل استفاده است.
رقابت به همینجا خطم نمی‌شود. نیل مورتی و نیتن شنتارما که موفق به جذب ۸۰۰ هزار دلار سرمایه جهت پیاده سازی ایده مشابهی شدند، در فوریه ۲۰۱۲ از Swapbox رونمایی کردند، این استارت‌آپ که در ایده اصلی آن از بافرباکس و آمازون لاکر وام گرفته شده بود یک تفاوت کلی با دو رقیب خود داشت: سوئپ‌باکس یک سرویس عمومی است و هرکسی می‌تواند با ارائه آدرس سوئپ‌باکس به جای آدرس اصلی خود، از تمامی فروشگاه‌های آنلاین و یا آفلاین دنیا مرسولات خود را از نزدیک‌ترین دستگاه خودپرداز بردارد! پس از رسیدن مرسوله به دستگاه برای کاربر یک کد شناسایی فردی محرمانه ارسال می‌شود تا در هر زمانی نسبت به برداشتن مرسوله خود اقدام کند. رضایت کاربران از این سرویس چشم‌گیر بوده به طوری که از هر سه کاربر جدید، دو نفر برای بار دوم از سوئپ‌باکس استفاده می‌کند.
در ماه فوریه ۲۰۱۴ گوگل اعلام کرد که دیگر از سرویس بافرباکس استفاده نخواهد کرد و آخرین روز دریافت بسته‌ها ۳۱ مارس ۲۰۱۴ اعلام شده بود.
تفاوت اصلی این نوع دریافت مرسولات نسبت به راهکارهای قدیمی، مانند صندوق‌های پستی در ارزان بودن و امکان انتخاب محل برداشتن مرسوله در نقاط مختلف است. در صندوق‌های پستی کاربر باید ماهیانه و یا سالیانه نسبت به اجراه صندوق هزینه بالایی پرداخت کند، همچنین صندوق پستی وی همیشه در یک مکان ثابت است، تکلیف شخصی که بخواهد گاهی مرسولات خود را گاهی در نزدیکی محل کار و یا نزدیک محل سکونت اقوام خود دریافت کند چه می‌شود؟ هزینه دریافت هر بسته در سوئپ‌باکس ۲ دلار است و با خرید طرح‌های ماهیانه، این مبلغ به ۸ دلار برای ۱۰ بسته در ماه و یا ۱۵ دلار برای بی‌نهایت بسته در ماه قابل پرداخت است و برای کاربران جدید بسته اول رایگان خواهد بود.
نظر شما درباره این نوع دستگاه‌های خودپرداز مرسولات چیست؟ آیا تا به حال در ایران نیازی به وجود چنین خدماتی را حس کرده‌اید؟
منبع: پارسیش